Na trwałość izolacji istotny wpływ ma trwałość użytej tkaniny w papie oraz trwałość tektury. Tkanina wykazuje większą trwałość, kiedy woda nie stoi lecz swobodnie odpływa. Najbardziej szkodliwa jest zawilgocona roślinna ziemia, która pokrywa taras oraz rośliny, jakie na niej rosną (uprawnienia budowlane 2021). Stosując papowe wkładki organiczne, pod wpływem wyżej wymienionych czynników ulegają gniciu. Działania mikroorganizmów oraz grzybów powodują, że izolacja niszczy się oraz traci wzmacniający szkielet.
Trwałość izolacji
Wykorzystanie pap na osnowie
Tego rodzaju papy skutecznie izolują cięższe typy. Szczególnie używa się jej w przypadku, gdy potrzebna jest większa mechaniczna wytrzymałość wodoszczelnej warstwy. Papa na osnowie, zawierająca włókno szklane powstaje poprzez nałożenie z obu stron na osnowę powłokowych mas z mineralnymi wypełniaczami. W kolejnym etapie papę posypuje się serecytowym łupkiem lub talkiem mielonym (program na uprawnienia budowlane). Aby uzyskać przyczepność asfaltowej masy do szklanej osnowy należy osnowę powlec syntetyczną żywicą. Skutecznie zwiąże szklane włókno, będąc jednocześnie lepiszczem.
Izolacja borulinem i hydroizolem
Dobre materiały służące do wodoszczelnych izolacji tarasów produkuje się w ZSRR (program przygotowujący do uprawnień budowlanych). Materiały te noszą nazwę borulin oraz hydroizol. Borulin powstaje z mieszaniny ponaftowego asfaltu oraz azbestowych włókien. Po zwalcowaniu uzyskują swój kształt w postaci pasów o danej grubości (1,5 – 15 mm). Borulin jest odporny na wilgoć, ogień oraz procesy gnicia. Od papy i hydroizolu odróżnia się tym, że nie ma wkładki wzmacniającej. Hydroizol powstaje z nasyconej asfaltową masą tektury azbestowej. Włókna azbestu wynoszą 65-=-75%, natomiast włókna celulozy 35-b25°/o. Hydroizol wykazuje znaczną odporność na gnicie.
Wykorzystanie lanego asfaltu
W Zachodniej Europie doskonale sprawdzają się wodoszczelnie izolacje tarasów, które powstają z lanego asfaltu. W Polsce niestety tego typu izolacja nie jest wykorzystywana, ze względu na klimat. Najczęściej materiałem izolacyjnym do wodoszczelnych warstw tarasów jest papa na osnowie zawierająca szklane włókno. Jeżeli dodatkowo zastosowane zostaną wkładki ze szklanej przędzy, papa będzie posiadać lepsze właściwości, niż w przypadku pap z wkładkami np. z materiału bądź z tektury (program na uprawnienia budowlane w wersji android).
Borulin poddany temperaturze osiągnął następujące wyniki. Przy -f80°C ulegał mięknięciu, lecz nie spełznął z podłoża. Poddając go temperaturze +7°C borulin jest na tyle kruchy, że nie jest w stanie wytrzymać zginania pod prostym kątem. Chcąc uzyskać uelastyczniony borulin, gdzie temperatura łamliwości wyniesie -10°C, dodaje się do niego oleje o niskiej temperaturze mięknienia. Jeżeli mówimy o odporności borulinu i hydroizolu na gnicie, to jest ona lepsza, niż w przypadku zastosowania zwykłej papy lub tkaniny asfaltowej. Jednak wykazywana przez nich odporność nie jest do końca duża. Jeżeli materiały te stykają się z podłożem w postaci ziemi roślinnej, albo z innymi niekorzystnymi warunkami, należy uodpornić masę bitumiczną poprzez dodanie do niej środków o charakterze antyseptycznym (program z aktami na uprawnienia budowlane).
