Rodzaje tynków

Tynki wapienne

Tynki wapienne najczęściej wykorzystywane są jako tynki wewnętrzne (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Jest to spowodowane tym, że jako tynki zewnętrzne są one po prostu nietrwałe. Jest to tynk, który składa się z 2 albo 3 warstw:

a) pierwsza:

– jest to obrzutka z rzadkiej zaprawy cementowej,

– stosunek cementu do piasku – 1:1 i służy ona do tynkowania: sufitów, starych ścian bądź betonowych podłoży,

– inne podłoża: pokrywa się obrzutką wapienną o stosunku składników 1:1 lub 1:2,

b) druga:

– jest to narzut wapienny z zaprawy,

– stosunek składników – 1:3,5, 1:4 lub 1:3 (w przypadku chudego wapna),

c) trzecia:

– jest to gładź z zaprawy wapiennej,

– stosunek składników – 1:2 lub 1:3 z drobno przesianym piaskiem.

Te tynki chronią przed korozją biologiczną i zapewniają korzystny mikroklimat. To dzięki wysokiej paro przepuszczalności. W ten sposób regulują one poziom wilgotności w pomieszczeniu. To wszystko wpływa na zmniejszenie rozwijania się grzybów, pleśni i mikroorganizmów. Efekt ten zwiększa pewnie fakt – wapno wykazuje bowiem dużą odporność na wszelkie korozje biologiczne. Cały materiał jest wykonany z naturalnych surowców, dzięki czemu świetnie sprawdza się dla alergików.

W odróżnieniu od tynków gipsowych warto tworzyć kilka warstw wapiennych. Dzięki temu będą one miały silniejsze właściwości.(akty prawne uprawnienia budowlane)

Sporym minusem tynków wapiennych jest jednak ich niska odporność na uszkodzenia mechaniczne.

Jeśli tworzy się pomieszczenie wymagające sporej wytrzymałości na uszkodzenia, warto wziąć pod uwagę tynki wapienno- cementowe.(program egzaminu na uprawnienia)

Tynki cementowo-wapienne

Tynki cementowo-wapienne znajdują zastosowanie jako:

– narzut tynków wewnętrznych na stropach ze starej cegły lub betonu,

– tynki zewnętrzne.

Obrzutka powstaje z rzadkiej zaprawy cementowej lub cementowo-wapiennej. Z kolei narzut powstaje z zaprawy o stosunku cementu do wapna bądź kruszywa 1:1:6 bądź 1:1:9. Gładź wykonuje się z zaprawy wapiennej lub cementowo-wapiennej (egzamin ustny na uprawnienia budowlane).

Tynki cementowe

Tynki cementowe są idealne do takich miejsc, w których konieczna jest szczelność powierzchni bądź odporność na wpływy chemiczne. Stosuje się je:

– jako zatarcie betonu,

– w zbiornikach wodnych,

– jako podkład pod izolacje asfaltowe,

– jako powłoki betonu.

Składają się one z następujących warstw:

a) obrzutka:

– z rzadkiej zaprawy cementowej,

– stosunek cementu do piasku – 1:1,

b) narzut:

– stosunek zaprawy – 1:4 lub 1:3,

c) wyprawa wodoszczelna:

– jest z zaprawy cementowej,

– stosunek składników: 1;2 lub 1:1,5.

W przypadku tynków niewodoszczelnych gładź powstaje z zaprawy cementowej, która zawiera w sobie mniejszą ilość cementu. Z kolei narzut jest zrobiony z zaprawy cementowo-wapiennej. Dzięki mleku wapiennemu, który dodawany jest do zarobu, można zmniejszyć skurcz zapraw cementowych oraz polepszyć ich urabialność.

Tych tynków używa się w pomieszczeniach, w których wymagana jest odporność na uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzują się chropowatą strukturą, co wpływa na wygląd pomieszczenia. Z tynków cementowych korzysta się najczęściej w piwnicach, garażach czy spiżarniach.(uprawnienia budowlane 2022)

Tynki wapienno-gipsowe

Tynki wapienno-gipsowe są w wykonaniu podobne jak cementowo-wapienne. Różnica jest taka, że należy zastosować gips zamiast cementu. Tynki wapienno-gipsowe charakteryzują się tym, że:

– mają lepszą przyczepność do podłoża niż wapienne,

– proces twardnienie zachodzi bardzo szybko.

Ze względu na szybkość twardnienia ważne jest, żeby stosować dodatki, które opóźniają wiązanie gipsu.

Tynki gipsowe

Tynki gipsowe znajdują z reguły zastosowanie do ozdób, stiuków oraz sztablatur, które znajdują się wewnątrz budynków. Zaprawa gipsowa powstaje wtedy, kiedy wsypuje się gips do wody z dodatkiem wapna (woda wapienna). Dzięki temu, że w wodzie zarobowej jest wapno, dochodzi do niewielkiego opóźnienia wiązania gipsu. Dodatkowo polepsza to urabialność tynku tego typu (uprawnienia budowlane – egzamin). Z tego względu, że gips wiąże się po ok. 15 minutach, należy przygotowywać niewielką ilość zaprawy, żeby móc ją szybko wykorzystać w całości.

Takiego rodzaju tynków używa się, jeśli nie ma się czasu na stosowane samodzielnej gładzi. Dzięki nim ściana będzie równa i perfekcyjnie gładka. Efekt tynku gipsowego jest widoczny już po nałożeniu jednej warstwy. Jego ogromnym plusem jest krótki czas wysychanie, który wynosi niecałe dwa tygodnie. Dodatkowo tynk gipsowy wchłania wilgoć znajdującą się w pomieszczeniu i oddaje ją, gdy wokół jest sucho. Dzięki temu zapewnia przyjemny dla mieszkańców mikroklimat.(segregator egzamin ustny uprawnienia)

Warto jednak zaznaczyć, że ten rodzaj tynku charakteryzuje się niską wytrzymałością na nadmierną wilgoć, czyli taką wynoszącą ponad 80%. Jeśli przebywać będzie w tak wilgotnym pomieszczeniu, może się deformować. To powód, przez który nie wolno stosować takich tynków w łazienkach, kuchniach czy garażach. Jest jeszcze jeden duży minus tego materiału. Tynk gipsowy czasami przyczynia się do korozji stalowych elementów, jeśli z takimi wchodzi w bezpośredni kontakt.

Pomyśleć można też o tynkach gipsowo-wapiennych. Te zachowują właściwości gipsowego tynku, a przy okazji wygładzą i wyrównają powierzchnię.(uprawnienia budowlane kontakt)

Tynki gliniane

To typ ekologicznego tynku, który wykonuje się jedynie z wody, gliny i piasku. Ma on ogrom plusów. Do nich zalicza się: oczyszczenie powietrza z substancji chorobotwórczych, regulację wilgotności powietrza i zmniejszanie pogłosu. Charakteryzuje się również właściwościami antystatycznymi. To sprawia, że w mieszkaniu pojawiać się może mniej kurzu, a na pewno nie będzie on się tak chętnie przyczepiać do ścian, jak w przypadkach innych tynków.

Tynki jednowarstwowe

Tynki jednowarstwowe wykonuje się najczęściej z narzutu zaprawy:

– wapiennej,

– cementowo-wapiennej,

– cementowej.

Znajdują one zastosowanie przede wszystkim w tych miejscach, w których wygląd powierzchni nie jest tak bardzo ważny jak uszczelnienie tej powierzchni. Tynki tego typu wykonuje się jako surowe:

– ściągane pacą, wykonywane przez ściągnięcie i zatarcie pacą tynku rapowanego,

– pędzlowane, które otrzymuje się przez pędzlowanie rzadką zaprawą cementową tynku rapowanego,

– rapowane, przez obrzucenie powierzchni zaprawą z kielni,

– wygładzane kielnią, wykonywane za pomocą wygładzenia od ręki kielnią tynku rapowanego.

Tynki dwuwarstwowe

Tynki dwuwarstwowe zwykle najczęściej wykonuje się z:

a) obrzutki:

– o grubości 2-3 mm,

– jest to rzadka zaprawa cementowa (1:3) lub cementowo-wapienna,

b) narzutu:

– o grubości 8-15 mm,

– jest to zaprawa cementowo-wapienna lub wapienna.

Kiedy obrzutka stwardnieje, należy skropić ją wodą. Kolejnym krokiem jest wykonanie narzutu, ściągnięcie go pacą i zatarcie packą (egzamin na uprawnienia budowlane). Taki rodzaj tynku stosuje się przede wszystkim:

– w piwnicach,

– na strychach,

– w pomieszczeniach tymczasowych,

– na skromnych elewacjach (tynki kat. II),

– w podrzędnych wnętrzach budynków (tynki kat. II).

W przypadku tynków kategorii II, zanim zacznie się wykonywać narzut, konieczne jest zamontowanie listew tynkarskich. Alternatywą dla takich listew są tzw. pasy kierunkowe z narzutu zaprawy. Kiedy zostanie narzucona obrzutka (pomiędzy listwy/pasy) i cement zacznie się wiązać, należy obrzutkę skropić wodą. Dopiero po tym należy wykonać narzut i wyrównać powierzchnię przy wykorzystaniu łaty. Najważniejszym i najbardziej pracochłonnym etapem prac tynkarskich jest wykonanie równej warstwy narzutu. Ostatnim krokiem jest usunięcie listew, zapełnienie bruzd i wyrównanie całej powierzchni tynku packą drewnianą.