Proces mieszania składników betonu jamistego najlepiej jest przeprowadzać w betoniarkach wolnospadowych. Czasami można zastosować w zastępstwie również betoniarki przeciwbieżne o wymuszającym działaniu. Proces mieszania powinien trwać od 3 do 5 minut.[akty uprawnienia budowlane] Nie powinien być on przedłużony, ponieważ podczas mieszania dochodzi do częściowego rozdrobnienia kruszywa. Tyczy się to głównie kruszywa bardzo porowatego o niskim ciężarze nasypowym. W konsekwencji tego procesy wzrasta ciężar objętościowy betonu, a struktura zaczyna być zbliżona do struktury betonu półzwartego. Powinna istnieć minimalna wytrzymałość kruszywa, aby nie mogło ulec ono rozdrobnieniu podczas mieszania. Granica tej wytrzymałości dla najbardziej podatnej frakcji 10-20 milimetrów jest określana przez wskaźnik rozkruszenia. Wynosi ona 1,2. Dla miażdzenia ma ona wartość 15 kg/cm² w cylindrze.[segregator uprawnienia budowlane]

Czynności związane z masą betonową

Masa betonowa powinna mieć odpowiednio zorganizowany transport. Powinno się go tak planować, aby nie powodował segregacji masy betonowej oraz zmiany jej składu. Do tego procesu powinno unikać się transporterów taśmowych. Układani oraz zagęszczanie masy betonowej powinno być wykonywane w tak, by uzyskać jak największą jednorodność masy. Rzeczą niedopuszczalną jest zrzucanie masy betonowej z wysokości przekraczającej 2 metry. Masę betonową powinno się układać warstwami, których grubość nie przekracza 30 centymetrów.[uprawnienia budowlane testy]

Zagęszczanie betonu

Proces zagęszczania betonu jamistego najczęściej odbywa się za pomocą sztychowania. Czasami można również wykonywać to na drodze ubijania. Podczas tego procesu niezbędne jest zachowanie staranności i uważności, ponieważ podczas ubijania może dojść do niepożądanego rozkruszania ziarn kruszywa. Powstające w ten sposób nowe powierzchnei stykowe kruszywa nie są otulone warstwą zaczynu, przez co osłabiają wytrzymałość betonu. Dobranie najlepszego sposobu zagęszczania głównie uzależnione jest od indywidualnych cech kruszywa. Głównie chodzi tu o kształt ziarn.[egzamin na uprawnienia budowlane] Oprócz tego wpływ ma porowatość zewnętrzna oraz jego własności klinujące. W betonach jamistych dozowanie składników powinno odbywać się ciężarowo, a kruszywa zastępczo-objętościowo. Większość z kruszyw porowatych wymaga stosowania dodatków w postaci mikrowypełniaczy z powodu złej urabialności.

Kolejność dozowania

Kolejność dozowania jest dokładnie określona. Pierwsze jest kruszywo. Zaczyna się ono od frakcji najgrubszych i następnie zmierza do najdrobniejszych. Następnie dokłada się 2/3 ilości wody zarobowej. Kolejnym etapem są dodatki mikrowypełniacza, spoiwo oraz reszta wody zarobowej. Dozowane kruszywo powinno być wilgotne. Zachowanie odpowiedniej kolejnośći ma znaczący wpływ na wytrzymałość betonu. Znaczna ilość zewnętrznych porów, które są dostępne dla zaczynu głównie w kruszywach takich jak pumeksy czy spiekane łupki przywęglowe może powodować zwiększenie zużycia cementu, który jest niezbędny do wypełnienia kawern.[uprawnienia budowlane] Kawerny te znajdują się na powierzchni ziarn kruszywa. Poprzez odpowiedni sposób dozowania i odpowiednim mieszaniu mikrowypełniacza z wilgotnym kruszywem przez dodaniem cementu w całości wykorzystuje się własności wiążące jakie posiada cała ilość spoiwa. Doświadczalnie zostało przebadane, że zła kolejność mieszania składników dla niekorzystnych warunków może powodować znacznie obniżenie się wyników wytrzymałości. W praktyce woda dozowana jest w takiej ilości, żeby możliwe było uzyskanie wymaganej konsystencji betonu. W przeszłości dochodziło do prób zautomatyzowania tej czynności. Nie przyniosło to jednak zadowalających rezultatów. Głównym problemem było zmienna wilgotność kruszywa oraz różnice w zawartości drobnych frakcji oraz pyłów.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]