Kotwie i urządzenia kotwiące

Kotwy kolankowe

Są to płaskowniki albo okrągłe druty z zakończeniami wykrzywionymi w dwa różne kierunki. Obliczenia są zależne od wymiarów kamienia licowego. Kotwie muszą zostać umiejscowione w prawidłowych do tego szczelinach w kamieniu, a ich końcówki w gniazdach na 2-3cm. (uprawnienia budowlane kontakt)

Kotwie-dwójniki do łączenia w tym samym czasie z murem dwóch różnych kamieni rozstawionych warstwą blisko siebie albo na sobie bywają tworzone z drutów okrągłych czy płaskowników.

Mechanizm używany kiedyś do obszernych licówek wyglądało w taki sposób: Na sztywno przymocowanych w ścianie kotwiach k przyczepiane bywają trzpienie, a na nich widnieją kotwie r, jakie potrafią bezproblemowo poruszać się wokół trzpieni i ruszać w stronę poziomą. Przez ogromne koszty nie jest to metoda za często używana, ale widnieje w paru historycznych konstrukcjach. (uprawnienia budowlane 2021)

Mechanizm kotwiący

Mechanizm kotwiący, jaki w tych czasach jest używany, ma w sobie takie elementy:

-kotwie pojedyncze albo podwójne z drutów o wymiarach 6-8mm, ustawiane na druty pionowe i osadzane końcówkami w gniazda kamieni, (uprawnienia budowlane program)

-kotwie-skoble zrobione ze stali okrągłej 6-8mm, umiejscowione w wybranych punktach w ścianie podczas murowania albo w betonie filarów czy belek,

-druty pionowe zaokrąglone 10-14mm osadzane w uchwyty skobli.

Połączenia blisko siebie znajdujących się kamienie, czyli zwory, trzpienie czy klamry posiadają rolę jako łączenie licówek pomiędzy sobą w takich sytuacjach, kiedy zaplecze nie jest najmocniejsze lub gdy nie istnieje, ale też do usztywnienia kamieni kończących słupy czy attyki. W taki sposób korzysta się z wieszaków do licówek gzymsowych:

-sworznie przymocowane z dołu do kafli stalowych, jakie wpasowują się w bruzdy blisko znajdujących się licówek, a z góry transportują masę na budowle nośną żelbetową albo stalową, przy użyciu nakrętek i podkładek. (akty prawne uprawnienia budowlane)

-sworznie takie same jak opisane wcześniej, ale na dole zwieńczone zespawaną pętlą z trzpieniem poziomym, jaki wszystkimi zakończeniami wpasowuje się w gniazda niedaleko znajdujących się kamieni.

Zaprawy nie mogą posiadać w sobie soli rozpuszczalnych, jakie mogą sprawiać zacieki czy odpryski na oblicówce. Przez to warto korzystać z nieubrudzonego, bez dodatku soli piasku i wody.

Płyty polerowane i szlifowane

Płyty te posiadają płaszczyzny licowe zazwyczaj w pełni proste, ale w przypadku reszty materiałów używana zazwyczaj jest obróbka „w ramkę”, czyli z paskami na obrzeżach. W specjalnych sytuacjach da się skorzystać z obróbki z boniami, czyli z obrobieniem obrzeży, przez co w elewacji pojawiają się pasy poziome kamieni licowych, jak mamy do czynienia z boniami jedynie poziomymi, lub kamienie innego rodzaju jak poziomymi, ale też pionowymi. (segregator egzamin ustny uprawnienia)

Kamienie boniowane potrafią być zwieńczone w grubej obróbce, czystej czy pół-czystej, a do tego dobiera się prawidłowo bonie. Ich gruba obróbka jest użyteczna zwłaszcza dla kamieni solidnych przy fakturze surowej i krzesanej, obróbka pół-czysta dla szlifowanych, a czasem nawet polerowanych.

Aspekty gospodarcze

Przez aspekty gospodarcze warto używać oblicówki kamiennej zwłaszcza w miejscowościach niedaleko leżących od kamieniołomów. W miejscach, gdzie do tego miejsca jest daleko, warto wstępnie używać drogie oblicówki kamienne, najlepiej zostając jedynie przy konstrukcjach wystawnych czy cokołów. Zazwyczaj używane są łączniki stalowe, uchronione od rdzewienia niewielką domieszką cynku, bo jedynie 0,03 mm ze wszystkich kierunków, albo glinu. (program egzaminu na uprawnienia) Odginanie łączników już po ich okryciu chroniącym metalem jest zabronione, a w budowlach bardziej istotnych korzysta się z łączników ze stali nierdzawiącej.