Kominy żelbetowe dzielą się na trzy główne rodzaje. Pierwszą z grup są kominy monolityczne, które mają kształt zbieżny, czyli stożkowy. Drugą grupą są kominy monolityczne o kształcie cylindrycznym. Do ostatniej z grup należą kominy, które są wykonywane z prefabrykowanych elementów betonowych.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] Pod względem technologicznym oraz statycznym najkorzystniejszą grupą są kominy, które mają kształt zbieżny. Obecnie większość wysokich kominów jest właśnie tak wykonywana. Są one wykonywane w specjalnych urządzeniach, gdzie głównymi elementami są formy przestawne. Kominy niższe i o małych średnicach często wykonywane są jako cylindryczne w deskowaniach ślizgowych. W Polsce obecnie nie są wykonywane kominy z elementów prefabrykowanych. Jest to spowodowane tym, że mamy dobrze opanowaną technologię wykonywania kominów cylindrycznych. Kominy z elementów prefabrykowanych można często spotkać za granicą.[uprawnienia budowlane]

Obecnie produkowane kominy w Polsce

Dzięki obecnie posiadanym zestawom urządzeń możliwe jest wykonywanie kominów zbieżnych, które mają dowolną wysokość. Ich średnica może wynosić od 2,5 do 16 metrów, a grubość ścianki trzona od 15 do 80 centymetrów. W Polsce najczęściej wykonuje się jednak kominy cylindryczne, których średnica zewnętrzna wynosi od 2 do 3,5 metra, a wysokość do 80 metrów. Grubość ścianek waha się między 15 a 25 centymetrów. Dzięki temu istnieje możliwość zrealizowania prawie wszystkich typów kominów, które są projektowane dla nowo powstających zakładów przemysłowych.[segregator uprawnienia budowlane]

Kominy żelbetowe zbieżne

Od 1964 roku podejmowane były próby wykonywania kominów żelbetowych zbieżnych w specjalnych deskowaniach ślizgowych. Do budowy takich kominów stosowane są urządzenia, które składają się ze wznoszonej jednocześnie z trzonem komina wieży wewnętrznej, przyłączonych do niej pomostów roboczych i zawieszonych na nich form. Wieże wewnętrznej zazwyczaj są wykonywane z rur lub kształtowników stalowych, a formy z blachy stalowej. W formach tych układany jest beton. Urządzenie to opiera się na systemie zwanym Heinego. W ostatnich latach został on ulepszony poprzez zastosowanie wieży, która jest wykonana z elementów stalowych, a nie jak to miało miejsce wcześniej z elementów drewnianych.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Inne sposoby wykonywania kominów żelbetowych zbieżnych

Przed wprowadzeniem systemu Heinego stosowane były inne systemy. Dzisiaj jednak możemy stwierdzić, że były to jego stadia rozwojowe. W Stanach Zjednoczonych najczęściej wykorzystywanymi systemami były system Carl Webera oraz system Ransome’a. Obydwa polegały na tym, że zastosowane w nich były pierścieniowe formy drewniane przestawiane w górę. Ich obsługa odbywała się z wewnętrznego rusztowania wykonanego z drewna.[uprawnienia budowlane testy] W systemie Webera trzon był betonowany w drewnianej formie, która składała się w zależności od średnicy komina z od czterech do dwunastu form zewnętrznych oraz wewnętrznych. Miały one wysokość 91 centymetrów. Formy te były ściągane i łączone od zewnątrz i następnie klamrowane od wewnątrz. Opierały się one dolną częścią na już stwardniałej części trzona. Następnie były one wypełniane masą betonową. Po związaniu się i stwardnieniu betonu formy są zwalniane i ręcznie podciąga się do następnego położenia. Zbrojnie pionowe jest ujęte ponad formą poprzez pierścień drewniany. Pierścień ten zapobiega zginaniu oraz chwianiu się wkładek. Transport materiałów budowlanych oraz komunikacja osoba ma miejsce poprzez rusztowanie znajdujące się wewnątrz komina. Formy są obsługiwane ze zwisających po zewnętrznej stronie drabin.[akty uprawnienia budowlane]