Wytyczne techniczno-budowlane
Natryski oraz umywalnie mogą się znajdować w jednym pomieszczeniu (program uprawnienia budowlane). Z kolei pomieszczenia socjalno-sanitarne, które znajdują się w przybudówce mogą powstać zgodnie z jednym ze schematów.
Ściany zewnętrzne w pomieszczeniach sanitarnych nie powinny pozwalać na powstawanie kondensatu pary wodnej na wewnętrznych powierzchniach. Z kolei ściany w umywalniach oraz natryskach do wysokości 150 cm powinny być w takim materiale, który będzie łatwo zmywalny. Idealne do tego są płytki ceramiczne. W przypadku ustępów oraz izb zabiegowych punktów higieny kobiet materiał tego typu powinien się znajdować do wysokości 120 cm.
Podłogi, które położono w umywalniach, natryskowniach, ustępach i izbach zabiegowych punktów higieny kobiet powinny charakteryzować się wodoszczelnością. Oprócz tego powinny być położone ze spadkiem w stronę kratek ściekowych. W innych pomieszczeniach (takich jak szatnia) podłogi powinny być białe.
Oświetlenie w szatniach, umywalniach, natryskach czy ustępach powinno być bezpośrednie. W określonych przypadkach, które są uzasadnione, można korzystać ze światła sztucznego. Jedynym warunkiem, który na to pozwala jest zamontowanie wentylacji mechanicznej. W sytuacji, kiedy nie ma takiej wentylacji, światło sztuczne można zamontować w:
– umywalniach, natryskach i ustępach, gdzie maksymalna liczba miejsc wynosi 3,
– szatniach, gdzie maksymalna liczba miejsc wynosi 100.
Światło pośrednie dopuszczalne jest w umywalniach, natryskach oraz przejściach.
Standardowo montuje się instalacje elektryczne, wodno-kanalizacyjne i c.o. Dodatkowo należy doprowadzić ciepłe powietrze do:
– szatni, w których znajduje się odzież robocza mokra,
– pomieszczeń, w których suszy się obuwie.
W przypadku pomieszczeń, w których odpyla się odzież roboczą należy uwzględnić montaż wentylacji odpylającej.
Zgodnie z normą PN/N-02402 temperatury obliczeniowe ogrzewanych pomieszczeń powinny wynosić:
– 22°C w natryskach, łazienkach i robieralniach,
– 15°C w ustępach ogólnych (program przygotowujący do uprawnień budowlanych).
Pralnie mechaniczne
Zadaniem mechanicznych pralni zakładowych jest pranie:
– odzieży ochronnej i bielizny personelu,
– bielizny, która pochodzi ze stołówki pracowniczej,
– różnych materiałów, które są wykorzystywane podczas produkcji.
Pralnia powinna być w takim miejscu, żeby spełniała poniższe warunki:
– blisko do centralnego źródła ciepła,
– okno oddziału suchego powinno być skierowane na południe lub zachód, a okna oddziału mokrego – na północ lub wschód,
– połączenie komunikacyjne, które pozwala na najkrótsze i najprostsze dostarczanie i odbieranie bielizny.
Pralnia musi się koniecznie znaleźć w takich zakładach produkcyjnych:
a) w których istnieje duże niebezpieczeństwo na to, że dojdzie do zakażenia odzieży ochronnej bądź do zabrudzenia toksycznymi substancjami (np. arsenem, ołowiem czy benzolem),
b) w których produkcja jest brudna: np. przemysł górniczy czy kopalnie rud.
W przypadku innych zakładów przemysłowych nie trzeba inwestować w wybudowanie własnej pralni wtedy, kiedy w mieście/dzielnicy/osiedlu znajduje się pralnia usługowa (akty prawne do egzaminu na uprawnienia budowlane). Jeżeli tak nie jest, to konieczne jest urządzenie pralni przy zakładzie przemysłowym.
W pralni można prać nie tylko odzież ochronną pracowników. Dodatkowo można tam:
– wyprać bieliznę prywatną pracowników,
– obsługiwać stołówkę,
– obsługiwać hotel robotniczy.
Zanim zacznie się projektować pralnię, to trzeba wiedzieć ile kilogramów bielizny przypadnie na jednego pracownika, a także stopień zabrudzenia i zatłuszczenia. Dobowa bądź tygodniowa wydajność pralni obliczana jest na podstawie:
– ciężaru pojedynczych sztuk bielizny,
– częstotliwości zmian,
– ilości pracowników.
Pozwala to na ustalenie:
– wielkości pralni,
– wyposażenia pralni,
– sposobu obsługi.
W przypadku mniejszych zakładów można sobie pozwolić na pranie w miarę potrzeb (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Jednak w przypadku większych zakładów warto postawić na ciągłą pracę pralni (czyli 6 dni w tygodniu).