Wartość wytrzymałości betonu wibrowanego wzrasta dopiero po przekroczeniu określonej granicznej prędkości drgań, która odpowiada upłynnieniu mieszanki oraz jej odpowiedniemu zagęszczeniu. Proces wibrowania przy amplitudzie drgań, która przewyższa minimalną pozwala uzyskać stosunkowo jednakową wytrzymałość. Wyjątkiem są przypadku ze zbyt dużą amplitudą drgań. W takiej sytuacji przez zbyt gwałtowne ruchy może dojść do przezwyciężenia lepkości strukturalnej oraz do rozwarstwienia się mieszanki betonowej. Najlepsze efekty zagęszczania mieszanki, a tym samym jej największą wytrzymałość osiąga się dla wartości maksymalnych prędkości drgań.[segregator uprawnienia budowlane]

Wartości amplitudy

Na podstawie wcześniej wspominanych szybkości możliwe jest określenie dla każdej z częstotliwości drgań wibratora optymalnej wartości amplitudy, która jest konieczna do odpowiedniego zagęszczenia masy betonowej. W sytuacji, gdy amplituda nie ma wartości określonej w naszym żądanym optimum, czyli jeśli jest większa lub mniejsza to skuteczność z jaką zagęszcza się nasza betonowa zmniejsza się. W sytuacji, gdy jest ona za mała to dochodzi do powstania gniazd niedostatecznie zagęszczonych. Natomiast w przypadku jest ona za duża to zamiast drgań harmonicznych powstają ruchy turbulentne, które prowadzą do rozluźnienia się mieszanki betonowej.[egzamin na uprawnienia budowlane] Wielkość amplitudy drgań jest związana z wielkością cząstek betonu oraz ich ruchliwością. Im mniejsza jest średnica ziarn, tym mniejsze powinny być stosowane amplitudy w celu zachowania wewnętrznej spoistości jaką posiada masa betonowa.

Częstotliwości drgań

W celu uzyskania optymalnych efektów procesu wibrowania w wyżej opisanych przypadkach powinno się stosować duże częstotliwości. Związane jest to również z częstotliwością drgań własnych cząstek występujących w betonie. Jest ona większa w przypadku ziarn, które mają mniejsze średnice. Na podstawie badań przeprowadzonych przez różnych autorów wykazano, że częstotliwość jest odwrotnie proporcjonalna do średnicy ziarna. W przypadku uziarnienia kruszywa, które jest używane w betonie obejmującego cały asortyment ziarn, czyli od najmniejszych do najgrubszych najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie wibratora o dowolnie zmienianej częstotliwości.[uprawnienia budowlane]

Czas trwania procesu wibrowania

Czas trwania procesu wibrowania jest jedną z głównych charakterystycznych cech tego procesu. Musi on odpowiadać sumie czasu, który jest niezbędny do wprowadzenia mieszanki betonowej w stan ciekły oraz czasu potrzebnego do zagęszczenia jej zgodnie z właściwościami. Skrócenie optymalnego czasu procesu wibrowania w dużej mierze przyczynia się do zmniejszenia skuteczności tego procesu, a co za tym idzie zmniejszeniu wytrzymałości betonu.[uprawnienia budowlane testy] Przekroczenie tego optymalnego czasu natomiast może przyczynić się do jej zwiększenia. Wspomniany czas uzależniony jest nie tylko od konsystencji mieszanki, ale również od sposobu w jaki przeprowadzane jest wibrowanie. Przykładowo poprzez zwiększenie prędkości drgań lub poprzez dołożenie dodatkowego obciążenia czas ten może być skrócony. Poprzez zwiększania częstotliwości dla stałej siły wibrowania można zwiększyć czas tego procesu. W. Hladyniuk zajmował się badaniem betonów o konsystencji wilgotnej oraz gęstoplastycznej.[akty uprawnienia budowlane] Zauważył on, że graniczny czas wibrowania w tej sytuacji, który jest potrzebny do uzyskania praktycznie całego zagęszczenia wynosi 4-5 minut. W przypadku warunków przemysłowych czas ten wynosi 1-2 minuty. W przypadku przedłużenia tego czasu do 10-20 minut wzrost wytrzymałości wynosi jedynie kilka procent. Podobne zdanie ma J. M. Plowman. Uznał on, że proces wibrowania trwający więcej niż 5 minut jest nieefektywny, a co za tym idzie nieuzasadniony. W przypadku betonów o konsystencji plastycznej oraz bardzo ciekłych maksymalny czas procesu wibrowania jest krótszy, ponieważ może dojść tu do rozwarstwienia się już zagęszczonego betonu.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]