W sytuacji, kiedy słupy są posadowione w sposób bezpośredni w gruncie, niezbędne jest zastosowanie specjalnego wkładu oporowego (program na uprawnienia budowlane). Przepuszcza się go przez otwór, który wykonuje się w słupie w jego podziemnej części.
Słupy posiadają przewód usztywniający o średnicy 10 mm. Jest on najczęściej skontaktowany z żeliwną czapką słupa. Posiada on dwa kontakty:
– na poziomie szyn toru,
– przy wsporniku podwieszenia sieci.
Szczeble włazowe zakłada się dzięki otworom o średnic 3,8 cm, które znajdują się w środkowej ściance słupa.
Wkład oporowy do słupów
Słup trakcyjny dwuteowy strunobetonowy
Słup dwuteowy strunobetonowy ma takie same wymiar jak słup żelbetowy dwuteowy. Zbrojeniem sprężającym są 24 struny, które mają średnicę 5 mm. Układa się je w sposób symetryczny w półkach przekroju.
Aby móc zabezpieczyć słup w sytuacji, kiedy utraci on siłę sprężającą, należy zastosować dodatkowe zbrojenie. Takie dodatkowe zbrojenie składa się z 4 prętów, które wykonuje się ze stali zwykłej St3SX. Układa się je w krawędziach półek od ich strony wewnętrznej.
Słupy dwuteowe strunobetonowe wykonuje się z betonu marki 500. Mogą one mieć dwie długości: 10,2 oraz 8,7 m. Objętość betonu, a także ciężary tych słupów są identyczne jak w przypadku słupów żelbetowych o tym samym przekroju.
W przypadku typowych przekrojów słupa z zaznaczeniem zbrojenia sprężającego oraz ze stali zwykłej, słup o długości 10,2 m waży 96 kg, a słup o długości 8,7 m – 90 kg.
Prefabrykatem A jest ośmiokątna płyta, która ma 8 cm grubości i 100 cm szerokości (maksymalnie). Waży on 166 kg, w tym zbrojenie – 12 kg.
Prefabrykatem B jest graniastosłup, który ma 50 cm wysokości. Jego przekrój ma kształt krzyża. Waży on 231 kg, w tym zbrojenie – 7,05 kg. Bezpośrednio do niego mocuje się semafory świetlne.
Element A najczęściej umieszcza się na podłożu z chudego betonu bądź z gruntu, który jest zalany zaprawą cementową o stosunku 1:4. Wykorzystuje się do tego beton marki 70. Podłoże, na którym posadawia się element A jest wysoki na 10 cm.
Zadaniem elementu D jest montowanie semaforów ramiennych kratowych oraz wąskich o dowolnej wysokości (jak wygląda egzamin na uprawnienia budowlane). Jego górna część jest w kształcie prostokąta. Wszystko jest dopasowane do podstawy semaforów ramiennych. Jej zadaniem jest zmocowanie konstrukcji semaforów z podstawą górną fundamentu. Służą do tego specjalne kotwie.
Dolna część prefabrykatu D jest wysoka na 12 cm. Ma formę krzyża – identycznie jak w przypadku elementu B. Część ta służy ześrubowaniu prefabrykatu z resztą prefabrykatów składowych fundamentów. Służą do tego śruby M20. Dzięki temu powstaje jednolita fundamentowa bryła. Taki prefabrykat waży 262 kg, w tym 18,8 kg to ciężar stali zbrojeniowej.
W przypadku fundamentów pod napędy rogatkowe, przy których mają miejsce nieznaczne siły osiowe oraz momenty obciążające fundament, najczęściej zakłada się je poniżej przemarzania gruntów. Wykorzystuje się do tego wówczas 2 prefabrykaty B.
Podstawami pod płyty dolne napędów rogatkowych są prefabrykaty E oraz F. Stosuje się je w ten sam sposób jak w przypadku prefabrykatu D. Jednak jednocześnie otwory na śruby kotwowe w płycie górnej odpowiednich prefabrykatów należy dostosować do otworów w płytach podstaw napędów rogatkowych. Stal w prefabrykacie E waży 10,34 kg, a w F – 8,23 kg.
