Trudno jest uwzględnić wpływ światła odbitego od powierzchni, które znajdują się na zewnątrz danego pomieszczenia (uprawnienia budowlane – egzamin). W związku z tym obliczenie tego należy uprościć w jak największym stopniu. Jednak warto pamiętać o tym, żeby ostrożnie oceniać wpływ odbicia zewnętrznego. Lepiej jest go nie uwzględnić niż przesadzić z jego wielkością. W sytuacji, kiedy współczynnik odbicia od powierzchni jest mniejszy niż 0,5, to nie powinno się go w ogóle brać pod uwagę. Nieprzewidziane straty światła rekompensuje się w momencie, kiedy odbicie będzie dawało minimalną nadwyżkę natężenia oświetlenia w stosunku do obliczonego. Wtórne źródło światła pojawia się przy jasnych ścianach i powierzchniach w momencie, kiedy:
– współczynnik odbicia jest wyższy niż 0,5,
– są one dobrze oświetlone (czyli brak zasłon bocznych).
Wartość współczynnika oświetlenia
Jest to źródło, które jest 5-10 razy słabsze niż powierzchnia półkuli niebieskiej. Można uwzględnić w obliczeniach wpływ światła tego typu, ale należy wykonać w ten sposób odczyty:
– jakby powierzchnia odbijająca była powierzchnią nieboskłony,
– mnożąc odczyt Oj przez 0,2 w sytuacji, kiedy powierzchnia jest silnie oświetlona (np. znajduje się na otwartej przestrzeni),
– mnożąc odczyt przez 0,1 w momencie, kiedy powierzchnia jest słabiej oświetlona z powodu częściowego osłonięcia.
Współczynniki oświetlenia dziennego
Współczynniki oświetlenia dziennego, które dotyczą natężenia oświetlenia, powinno określać się w przekroju charakterystycznym pomieszczenia, czyli w przekroju pionowym w płaszczyźnie symetrii otworów świetlnych (uprawnienia architektoniczne 2021). W sytuacji, kiedy sytuacja dotyczy oświetlenia oddzielnego i otworów świetlnych, to przekrój charakterystyczny przyjmuje się na osi otworu najbliższego osi pomieszczenia. Jeżeli oświetlenie jest mieszane, a świetliki są prostopadłe do ściany okiennej, to należy współczynnik określić w dwóch przekrojach. Mowa o przekroju prostopadłym do ściany i prostopadłym do osi świetlików.
Żeby móc sprawdzić niezbędne natężenie przy oświetleniu bocznym, to powinno się określić w przekroju charakterystyczną wartość. W przypadku reszty systemów oświetlenia powinno się określić to, do czego konieczne jest obliczenie wartości w minimum pięciu punktach przekroju charakterystycznego, które są od siebie oddalone na taką samą odległość.
Rozkład natężenia oświetlenia w pomieszczeniu
Żeby móc zobrazować rozkład natężenia oświetlenia w pomieszczeniu, powinno się przygotować wykres wartości współczynnika oświetlenia dziennego w przekroju charakterystycznym pomieszczenia. Warto jest wówczas wrysować krzywe wartości c od każdego otworu świetlnego (uprawnienia architektoniczne – egzamin). Pokazują one to, jaki wpływ ma każdy otwór świetlny i dodatkowo pozwala na poprawienie ich wymiarów. Krzywa ogólna powstaje w momencie, kiedy zsumowane zostaną wszystkie wartości w danych punktach. Po tym można w końcu określić wartość e w poszczególnych punktach. Wszystko wyjaśnia się zgodnie z wykresem, na którym krzywe oznaczone są cienką linią, żeby móc je odróżnić od poszczególnych otworów.
Najpopularniejszym wskaźnikiem wielkości otworów oświetleniowych, który wykorzystują projektanci jest stosunek oszklonej powierzchni do powierzchni rzutu poziomego pomieszczenia. Jest to wskaźnik, który nie wystarcza w momencie, kiedy nie uwzględnia się m.in.:
– położenia otworu w stosunku do płaszczyzny roboczej,
– straty światła.
Z tego względu najwłaściwszym kryterium oświetlenia dziennego jest:
– wartość współczynnika oświetlenia dziennego,
– równomierność oświetlenia.
Jednak podczas wstępnego określania otworów świetlnych można zastosować wskaźnik powierzchniowy. Jego wielkość powinno się określić zależnie od:
– stosunku wymiarów pomieszczenia do wymiarów i położenia otworów świetlnych,
