Cegła, która ma warstwę osadu, dającego się w prosty sposób zgarnąć albo która w całości zasłania pierwotną barwę jest zdyskwalifikowana. Jeżeli osad na cegle można zauważyć, lecz nie zakrywa on jej pierwotnej barwy, to w takim wypadku ilość soli rozpuszczalnych uważa się za umiarkowaną. Jeśli dostrzeżemy osad, ale nie wpływa on na ogólny wygląd cegły, która jest obserwowana z 2 m odległości, to możemy stwierdzić, że taki osad jest bez znaczenia (uprawnienia budowlane).
Wytrzymałościowe cechy cegły
Wytrzymałościowe cechy cegły obejmują jej wytrzymałość na zginanie, ściskanie, ścinanie oraz na rozciąganie. Norma PN/B-12001 wskazuje tylko na badanie cegły pod względem wytrzymałości na ściskanie. Bada się tą cechę w następujący sposób. Cegły do badania poddaje się suszeniu do ich stałego ciężaru i kolejno rozpiłowuje się je w poprzek na dwie połówki. Próbkę cegły formuje się poprzez zlepienie otrzymanych połówek za pomocą cementowej zaprawy w stosunku 1:1 z cementu 250, aby powstałe ścianki z przecięć były względem siebie przeciwległe. Ściskane powierzchnie wyrównuje się przy pomocy zaprawy, aby względem siebie były równoległe.
Przez 24 godziny próbki przechowywane zostają w owiniętych mokrych szmatach, a potem przez 6 dni leżą w pokojowej temperaturze na powietrzu. Po upływie czasu próbki poddaje się maszynowej probierczej próbie w kierunku prostopadłego ściskania do wyrównanych podstaw. Wytrzymałość cegieł na ściskanie jest mniej więcej równa wytrzymałości związanej ze zginaniem. Wytrzymałość na rozciąganie średnio jest 10 do 12 razy mniejsza niż w przypadku ściskania (testy 2021 uprawnienia).
Wytrzymałościowe cechy cegły
Obliczanie wytrzymałości próbki
Przy obliczaniu wytrzymałości próbki należy przyjąć arytmetyczną średnią pól przy obydwu podstawach próbki zgodnie z pomiarami boków pól, których dokonuje się z dokładnością aż do 1 mm. Wynik jest dodatni, gdy arytmetyczna średnia z osiągniętych wyników dla danych cegieł jest równa bądź większa od Rcm wytrzymałości n przewidywanej dla wybranej klasy cegły. Nie więcej niż 25% cegieł, które zostały poddane badaniu mogą wykazywać zawartą wytrzymałość w granicach wynoszących 0,8 Rc min do Rc m. Wytrzymałość cegieł na zginanie wynosi co najmniej 5 razy mnie niż wytrzymałość związana ze ściskaniem (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Kiedy należy szybko ocenić wytrzymałość danej cegły, wykonuje się próbę na zginanie. Taką próbę dokonuje się na cegle bez wcześniejszego jej przygotowania do próbki.
Próba, która ma za zadanie ustalić zawartość soli rozpuszczalnych przedstawia się następująco. 25 gram sproszkowanej cegły wsypuje się do 250 gram destylowanej wody. Kolejno wodę zagotowuje się i w ciągu godziny wrze, a w miejsce wyparowanej dolewa się świeżą wodę. Po upływie czasu powstały roztwór filtruje się i przefiltrowany poddaje się procesowi zupełnego odparowania. W końcowym etapie uzyskujemy osad, który należy zważyć (uprawnienia budowlane – egzamin).
