Kielnia, szufla, łopata, wiaderko

W przypadku 0,8 kg zaprawy pobranej kielnią – jest to bardzo dużo, podczas gdy ciężar zaprawy nabranej wiaderkiem, łopatą bądź szuflą jest często mniejszy, więc przyrządy o większej pojemności mogą znacznie zaoszczędzić pracę. (uprawnienia budowlane kontakt)

Wśród przyrządów o większej pojemności po raz pierwszy (około 20 lat temu) użyto wiaderka. Okazało się, że ma on niewielkie zastosowanie w zaprawach wyrównujących. Szufla zmusza pracownika do pochylenia się, aby nabrać zaprawę i przesunąć ją po ścianie. Ponadto szufle są bardzo niewygodne podczas pracy w ujemnych temperaturach, ponieważ zaprawa szybko twardnieje na ścianach, co wymaga regularnego czyszczenia. Uniwersalnym ulubieńcem murarzy jest łopata.

Łopata służy nie tylko do ładowania, rozścielania i wyrównywania roztworu na murze. Jest również używana do obróbki szaf 1 i kastrze, co jest znaczącą zaletą w stosunku do innych narzędzi, których nie można wykorzystać do tego ostatniego celu. Ze względu na stosunkowo dużą długość rączki robotnik może rozpowszechniać zaprawę o długości 1,5 m stojąc w tym samym miejscu. W ten sposób oszczędza energię i czas pracy. (uprawnienia budowlane 2021)

Ujemna strona łopaty

Wadą łopaty, którą dostrzegamy w naszych konstrukcjach, jest bardzo duża grubość spoin wspornych, co zmniejsza wytrzymałość muru. Tę wadę można przypisać temu, że tworzenie grubych  spoin za pomocą łopaty zmniejsza nakład pracy na jedną jednostkę muru. Młot murarski wykonany jest z kutej stali węglowej, hartowanej i odpuszczanej z ostrym ostrzem szlifowanym. Trzonek wykonany jest ze twardego drewna o długości 320 mm (PN / B-59042).

Cegielnie z kilkoma wyjątkami, nie dają beleczek, połówek cegły i dziewiątek, które murarz zwykle tnie młotkiem murarskim. (uprawnienia budowlane program)

Chcąc dociąć cegłę, murarz bierze ją w lewą rękę, a młotek w prawą. Rzuca lekko cegłę w lewej ręce, uderza w nią kilka razy z trzech stron wzdłuż linii cięcia, obraca cegłę i mocno uderza młotkiem z czterech stron. Po uderzeniu ostrze młotka musi być prostopadłe do cegły. Cegła łamie się ukośnie przy uderzeniu.

Kirka zrobiona jest z kutej węglowej stali narzędziowej ze szlifowanym, hartowanym i odpuszczanym ostrzem. Powoduje zadrapania, zwłaszcza latem i zimą, dlatego zawsze warto nosić bawełniane rękawiczki. Ten rodzaj podwójnej rękawicy wystarcza na ułożenie 25 000 cegieł. (program egzaminu na uprawnienia)

Kulis indyjski

Kulis indyjski w Bombaju unosi dziesięć cegieł na głowie, wdrapując się po stromej drabinie zrobionej z bambusa na nieusztywnione rusztowanie związane postronkami. Powoduje to wiele wypadków z udziałem ludźmi, cegieł i zaprawy na wysokich kondygnacjach, zwłaszcza przez brak ostrożności podczas złej pogody (deszcze). W Polsce jego odpowiednikiem  był koźlarz, który cegły nosił na kozie na plecach. Taki koźlarz najczęściej niósł 28 cegieł na kozie, czyli około 106 kG. (akty prawne uprawnienia budowlane) Zdarzali się tacy co potrafili unieść do 40 cegieł (152kG). Byli oni używani oczywiście z powodu oszczędności pieniężnej, bo zastępowali mechanizmy i transporty kołowe. Teraz już spotkamy ich tylko na małych i nierozwiniętych  budowach.

Wady pracy koźlarza

Oprócz niemoralnych wad praca koźlarza miała też inne, przykładowo gospodarcze. Należy być bardzo ostrożnym i rzetelnym. Cegła musi być kładziona na kozę, tak zwanych kozłów czyli stosy prostopadłościenne, jest to około 200 sztuk, w których przechowuje się cegłę na plac budowy. Wtedy kozę trzeba wyładować na placu budowy poprzez ściąganie pojedyncze. Tego już nie robi koźlarz, tylko ktoś inny. Jeśli jednak musi zrobić to koźlarz, przez deficyt pracowników, przechyli on ramiona i zrzuci cegły z kozy, gdzieś blisko murarza, ale wtedy dojdzie do wielu uszkodzeń i utrudni to pracę murarzowi. (segregator egzamin ustny uprawnienia)