Pełen teren naszego kraju jest wyposażony w układ miejsc poligonizacji precyzyjnej, jaka uzupełniona bywa układem miejsc poligonizacji, ale technicznej. Wspólnie jest to osnowa geodezyjna. W trakcie przeprowadzania obliczeń, żeby określić projekt małego terenu w każdym przypadku istnieje ewentualna możliwość doczepienia zakładanego poligonu do tej osnowy. (uprawnienia budowlane kontakt) W takiej sytuacji osnowę pomiarową umieszcza się jako poligon otwarty, doczepiony z dwóch kierunków do osnowy geodezyjnej. Jak obliczany teren znajduje się za daleko od najbliżej leżących miejsc osnowy geodezyjnej, warto umiejscowić osnowę pomiarową jako wielobok zamknięty, czyli poligon zamknięty. Zanim zaczniemy robić obliczenia warto zrobić sumienne rozpoznanie obszaru, tak zwany wywiad obszarowy, aby odpowiednio określić miejsca osnowy pomiarowej.
Projekt terenu
Miejsca poligonu gruntujemy w ziemi i tworzymy opisy topograficzne tych miejsc. Chodzi w nich o to, by zmierzyć miejsca osnowy pomiarowej chociażby do trzech niezmiennych miejsc, jakie występują blisko niego na obszarze. Opis topograficzny miejsca umożliwi nam znalezienie go w terenie. (uprawnienia budowlane 2021)
Trzy części
Po ugruntowaniu osnowy warto stworzyć plan orientacyjny obliczanego obszaru, z drobiazgami sytuacyjnymi i określoną osnową obliczeniową. Po zrobieniu tych rzeczy zaczynamy zabierać się za pomiar osnowy. We wszystkich poligonach zamkniętych obliczamy trzy główne części:
-przynajmniej dwa azymuty magnetyczne przy skorzystaniu z busoli.
Po zrobieniu tego trzeba opisać rezultaty, czyli skontrolować odpowiedniość zrobionych obliczeń i zestawić ze sobą rezultaty obliczeń.
Najpierw kontrolujemy wymiary kątów. Z racji tego, że osnowa to wielobok zamknięty, to w założeniu suma jego kątów środkowych to 180 stopni. Po dodaniu każdego kąta zmierzonego na obszarze i zestawieniu ich ze zmierzoną sumą założoną dostaniemy pomyłkę rzeczywistą.
Projekt sytuacyjny
Projekt sytuacyjny ukazuje obopólne umieszczenie miejsc oraz linii na obszarze, co nazywa się sytuacją. Projekt wysokościowy ukazuje jedynie rzeźbę obszaru przy użyciu rzędów. Projekt sytuacyjno-wysokościowy ukazuje naraz sytuację oraz rzeźbę obszaru i jest wielostronną płaszczyzną do tworzenia konstrukcji. (akty prawne uprawnienia budowlane)
Stworzenie projektu bywa wykonalne dopiero po skończeniu wymaganych obliczeń geodezyjnych w obszarze. W trakcie robienia obliczeń, na podstawie jakich ma pojawić się projekt, panuje reguła przechodzenia od ogólnych informacji do detali. Obliczenia do stworzenia projektu robi się w dwuetapowo – obliczenia ogólne i drobiazgowe.
Obliczenia ogólne mają na celu umiejscowienie układu punktów centralnych, jaki tworzy osnowę pomiarową i określenie ich obopólnego umieszczenia co do siebie i ułożenia na płaszczyźnie planety. Obliczenia drobiazgowe zawierają obliczenie do osnowy pomiarowej reszty wyróżniających się miejsc na obszarze.
Rodzaje osnowy
Najłatwiejszym typem osnowy bywa linia pomiarowa, czyli kawałek AB, umiejscowiony w centralnym punkcie obliczanego niewielkiego budynku. Obliczenia takiej osnowy skupiają się na podwójnym i bardzo rzetelnym pomiarze odległości linii AB taśmą stalową oraz azymutem strony AB. Kolejnym typem elementarnej osnowy pomiarowej jest złączenie liniowo-kątowe jako trójkąt lub kilka. Na obszarze, gdzie obliczenia i projekt mają zostać zrobione, ustalamy i gruntujemy miejsca centralne, czyli wierzchołki, aby były obopólnie widziane. (segregator egzamin ustny uprawnienia)
Przeprowadzamy wdrażający szkic obszaru i określamy na nim każdy widoczny obiekt oraz detale obszarowe, jakich pokazanie na projekcie jest niezbędne. Na zrobiony szkic nakładamy stworzoną osnowę pomiarową. Po stworzeniu tych rzeczy, zaczynamy pomiar osnowy. Obliczamy boki trójkątów dwa razy taśmą stalową oraz azymut obojętnie jakiego boku. Do elementarnych osnów pomiarowych da się podczepić również układu miejsc jako wieloboki otwarte lub zamknięte, w jakich oblicza się każde kąty i odległości boków. (program egzaminu na uprawnienia)
Patrząc na precyzyjność stworzenia obliczeń i typu pomiarów wyróżnia się poligonizację precyzyjną oraz techniczną, jaka jest mniej rzetelna.
