Posadzka to zewnętrzna warstwa podłogi (nauka do uprawnień budowlanych). Jest ona najważniejsza pod względem użytkowym oraz plastycznym. Jej grubość jest zależna przede wszystkim od obciążeń użytkowych, na jakie przewidziana jest podłoga.
Podkładem jest warstwa, która znajduje się pomiędzy posadzką a podłożem. Może być ona warstwą oddzielną bądź związaną z podłożem. Jego zadaniem jest przekazanie obciążeń z posadzki na podłoże. Podłoże może być wykonane z:
– betonu,
– gipsu,
– drewna,
– tłucznia,
– piasku.
Posadzka i podkład
Powierzchnia podkładu powinna być podzielona szczelinami dylatacyjnymi i przeciwskurczowymi. W pomieszczeniach, które znajdują się pod ziemią, pola podziałowe mają do 30 m2 powierzchni (długość boku prostokąta do 6 m). Z kolei w pomieszczeniach zamkniętych, które znajdują się na wyższych kondygnacjach wymiary pól podziałowych wynoszą: 10 m2 i 4 m, a na zewnętrz budynku – 5 m2 oraz 5 m.
Szczeliny dylatacyjne należy zabezpieczyć płaskownikami metalowymi bądź zalać masą asfaltową, albo zabezpieczyć jakoś inaczej.
Warstwy izolacyjne najczęściej układa się pod podkładem. W przypadku podłóg, które są układane bezpośrednio na gruncie i bez izolacji przeciwwilgociowej, funkcję podłoża spełnia:
– warstwa żużla,
– rodzimy grunt,
– warstwa piasku,
– warstwa gruzu.
W przypadku podłóg z izolacją podłożem najczęściej jest warstwa betonu (testy 2021 uprawnienia). Z kolei w przypadku podłóg parteru czy wyższych kondygnacji podłożem z reguły jest strop.
Podział podłóg
W zależności od umiejscowienia podłóg w budynku oraz zastosowanej izolacji ochronnej, podłogi można podzielić na układane:
– na gruncie,
– nad piwnicami,
– w przejazdach,
– na tarasach,
– w loggiach,
– na stropach między piętrami.
Z uwagi na materiał, z którego powstają wyróżnia się podłogi i posadzki:
– kamienne,
– ceramiczne,
– szklane,
– cementowe,
– lastrykowe,
– asfaltowe,
– metalowe,
– z tworzyw sztucznych,
– z linoleum lub gumy,
– drewniane,
– z materiałów drewnopochodnych.
Zgodnie z aktualnymi przepisami nie powinno stosować się w budownictwie mieszkaniowym oraz użyteczności publicznej posadzek z:
– płyt pilśniowych twardych i miękkich,
– skałodrzewu,
– estrichgipsu,
– gumoleum.
Posadzki kamienne
Posadzki kamienne powstają z kostek kamiennych oraz płyt. Wykorzystuje się je w takich miejscach, które są narażone na:
– duże obciążenia,
– uderzenia,
– wysoką temperaturę.
Spoiny, które są pomiędzy kostkami należy wypełnić zaprawą cementową (stosunek składników 1:2). Z kolei w przypadku miejsc, które są narażone na uderzenia spoiny wypełnia się masą asfaltową.
Posadzki z płyt kamiennych najczęściej znajdują się:
– na zewnątrz budynku w miejscach, które są narażone na duży ruch pieszych,
Płyty marmurowe i z wapienia mają grubość 25 i 30 mm. Pozostałe płyty są grube na 30, 40, 50 i 60 mm. Mają one kształt:
– kwadratu o wymiarach od 100×100 mm do 500×500 mm,
– prostokąta o wymiarach 100×200 mm do 400×600 mm,
– trójkąta o wymiarach boków przyprostokątnych 100-500 mm.
Płyty z twardych kamieni należy układać na podkładzie, który jest zrobiony z betonu. W przypadku płyt granitowych należy zastosować zaprawę cementową, a w przypadku płyt marmurowych – zaprawę wapienno-gipsową.
Płyty kamienne mogą być stosowane jako okładziny przednóżków, podnóżków i spoczników w klatkach schodowych budynków monumentalnych lub w schodach zewnętrznych.
Podłogi i posadzki ceramiczne
Materiałami na podłogi i posadzki ceramiczne są:
– klinkier,
– cegły,
– płytki terakotowe,
– inne.
Posadzki z klinkieru należy zastosować w miejscach, które są narażone na:
– średni ruch kołowy i pieszy,
– wysoką temperaturę,
– zawilgocenie,
– działanie kwasów.
Płytki klinkierowe mogą być gładkie bądź prążkowane. Maja one kształt prostopadłościanów o wymiarach 8x10x22 cm (klinkier drogowy).
Podkład pod posadzki na podłożu gruntowym powstaje z:
– warstwy betonu (duże obciążenia),
– piasku (mniejsze obciążenia).
Na podkładzie betonowym należy ułożyć podkładkę z pisaku lub zaprawy cementowo-wapiennej (2 cm grubości). Na podkładce układa się cegły klinkierowe (na rąb). W przypadku mniejszych obciążeń wewnątrz budynku na podkładzie betonowym układa się cegły na płask lub płytki na warstwie zaprawy cementowo-wapiennej (2 cm grubości).
Posadzki klinkierowe na stropach najczęściej wykonuje się z cegieł, które układa się na płask lub z płytek (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Należy je ułożyć od razu na stropie przy zastosowaniu warstwy zaprawy cementowo-wapiennej (1-1,5 cm grubości). Spoiny między kostkami albo płytkami klinkieru należy wypełnić:
– zaprawą cementową,
– kitem chemoodpornym w pomieszczeniach, które są narażone na agresję chemiczną.
