Torkretowanie to technika, która polega na dynamicznym nakładaniu zaprawy albo betonu. Robi się to poprzez wtryskiwanie zaprawy/betonu w miejsce wbudowania. Używając jej należy wykonać wyprawę w trzech warstwach. Dwie pierwsze powinny mieć grubość 8 mm, a trzecia – 5-8 mm. Używa się do tego drobnego piasku z bezpośrednim zatarciem. Można sprawić, że właściwości izolacyjne takiej wyprawy cementowej będą lepsze. Wystarczy wówczas użyć domieszek uszczelniających (nauka do uprawnień budowlanych).
Polepszenie właściwości izolacyjnych
Jeżeli w gruncie występują szkodliwe dla betonu składniki chemiczne, to śmiało można wykorzystać izolację bitumiczną. Wówczas na bloki z żelbetu nanosi się warstwę torkretu, która ma grubość 15 mm. Później dokłada się warstwę gruntującą, która jest z rozrzedzonego materiału bitumicznego. Ostatnią warstwą jest asfalt na gorąco o grubości 15 mm.
Studnia a grunty silnie nawodnione
W przypadku gruntów silnie nawodnionych można wykorzystać izolację stalową. W tym przypadku każdy blok otacza się stalową blachą, którą mocuje się w betonie. Po zamontowaniu – blachy te należy zespawać. Żeby uniknąć korozji na zewnętrznej powierzchni blachy spawa się okrągłą stalową siatkę (0,6 mm, oczka ok. 150×150 mm). Po zamontowaniu i zespawaniu nakłada się torkret, który ma grubość 25-30 mm. Jeżeli zostanie zastosowana izolacja stalowa, to nie ma sensu montować pionowego zbrojenia. Dzięki temu można uprościć kształt bloków prefabrykowanych.
W przypadku wykonywanie wnęk bądź wsporników służących za oparcie dla belek stropowych na płaszczu z bloków prefabrykowanych należy użyć odpowiednich elementów prefabrykowanych lub zrobienia ich z betonu na mokro (testy 2021 uprawnienia). W momencie opuszczenia studni na odpowiednią głębokość, trzeba wykonać dno i studnię drągów startowych. Jeżeli grunty należą do gruntów nienawodnionych praca taka nie należy do trudnych. Sytuacja ulega zmianie, gdy trafi się na grunty nawodnione i nie jest możliwe pompowanie wody.
Z wyżej wymienionego powodu należy ograniczyć opuszczanie studni w gruntach, gdzie występuje silne nawodnienie, za wyjątkami, gdzie warstwy wodonośne są tylko w górnych pokładach powyżej poziomu projektowanego dna obudowy podziemnej, a poniżej tego poziomu znajdują się warstwy nieprzepuszczalne nienawodnione (program przygotowujący do uprawnień budowlanych).
Żeby dno odpowiednio spełniało swoje funkcje, trzeba poprawnie powiązać je ze ścianami studni. Ponadto można dodatkowo przygotować wcięcia w ścianach, żeby wzmocnić powiązanie poprzez wytworzenie dodatkowego oparcia.
Studnia opuszczana
Studnia opuszczana charakteryzuje się wieloma zaletami. Przede wszystkim daje szansę na wykonanie podziemnego pomieszczenia tam, gdzie metoda odcinkowego pogłębienia wykopu i betonowanie jest niemożliwe ze względu na występujące tam warunki gruntowe. Ważne jest, żeby góra studni była wykonana jako monolityczna, nieważne jak jest wykonana reszta (czy z żelbetu monolitycznego, czy z prefabrykatów). Dzięki temu studnia ma odpowiednie zakończenie i można skutecznie zakotwić wkładki zbrojenia pionowego.
W jaki sposób można opuścić tak przygotowaną studnię? Konieczne jest zrobienie wykopu szerokoprzestrzennego do projektowanej głębokości dolnego pierścienia. Jeżeli występują wody gruntowe, zwierciadło studni należy obniżyć do ok. 0,5 m poniżej dna wykopu. Stamtąd studnia jest opuszczana zgodnie ze sposobami, których używa się przy wykonywaniu studni opuszczanych. Na studnię, podczas wykonywania oraz w trakcie używania, mają wpływ poniżej wymienione siły: – ciężar własny studni G,
– parcie gruntu E, – ciężar własny i użytkowy urządzeń i konstrukcji opartych na płaszczu studni Q,
– parcie wody W, – ciężar własny i użytkowy urządzeń i konstrukcji opartych bezpośrednio na dnie P, – parcie wody W, – siły tarcia na zewnętrznej powierzchni T, – reakcje gruntu R.
Konieczne jest, żeby ciężar własny studni określić oddzielnie i dla ścian pionowych, i dla dna studni. Wszystko to odbywa się na podstawie wcześniej założonych wymiarów geometrycznych. Następnie trzeba skorygować obliczenia założone z tymi rzeczywistymi zawierającymi wymiary ścian i dna.
