Początkowa klasyfikacja piasku

Na początku klasyfikacja piasku była określana na podstawie przepływu piasku poprzez szereg osadników, które na dole posiadały odpowiednie otwory. Przez te otwory produkty osiadania wypływały. Produktami tymi był rozsortowany piasek oraz woda. W celu uzyskania rozsortowania na poszczególne frakcje oraz usunięcia pyłów należy dobrać odpowiednią wielkość rzutu poziomego osadników oraz wysokości, gdzie umieszczone są przelewy pomiędzy osadnikami podczas stałego dopływu objętości piasku wraz z wodą.[akty uprawnienia budowlane] Wadą tego rozwiązania jest to, że ziarna drobniejsze, które w zawiesinie znajdują się poniżej przelewu służącego do przedostawania się ich do następnego osadnika osiadają na dnie z grubszym materiałem. Z tego powodu dochodzi do powstania dużej niedokładności podziału. Należy wprowadzić tu dodatkowy prąd wody pojawiający się od dołu. Umożliwi to na względną regulację ruchu dla poszczególnych frakcji w zawiesinie.

Urządzenie do klasyfikacji pionowej systemu Rheax

Wcześniej wspomniana wada może zostać usunięta poprzez zastosowanie urządzenia do klasyfikacji pionowej systemu Rheax. Zostało ono wprowadzone po raz pierwszy w Austrii podczas budowy przegrody znajdującej się w Kaprun. Piasek w tym przypadku podlega procesowi sedymentacji w płynącej wodzie ze zmienną prędkością z dołu do góry. Wprowadzona kombinacja tego urządzenia pozwoliła uzyskać zadowalające wyniki ze względu na dokładność wydzielania konkretnych frakcji.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Klasyfikator wodny, ukośny, pulsacyjny

W Szwajcarii w latach sześćdziesiątych zaczęto stosować klasyfikatory wodne, ukośne, pulsacyjne. W przypadku tego urządzenia zostały wyeliminowane wcześniej wspomniane trudności. Odbyło się to poprzez zastosowanie przepływu turbulentnego. Urządzenie to mogło być wielostopniowe. Uzależnione jest to od liczby frakcji jaką chcemy uzyskać.[uprawnienia budowlane testy] Można ustalić tu żądane granicą podziału piasku, które są uzależnione od prędkości przepływu wody. W praktyce przyjmowany zazwyczaj jest podział piasku na gruby, który ma ziarna większe od 1 milimetra i drobny oraz średni, których ziarna są mniejsze od tej granicy. W tym przypadku piasek gruby opada na dół, a następnie wypływa on przez dolny wylot klasyfikatora. Natomiast piasek średni oraz drobny wraz z pyłami unosi się w górę i wypływa przez znajdujący się tam przelew. Dzięki zmianie prędkości przepływu zapewniony jest kształt podwójnej gruszki. Wydajność tego urządzenia w zależności od potrzeb może wynosić od 2 do 100 ton piasku na godzinę.[uprawnienia budowlane]

Klasyfikatory poziome Rheax

Wykorzystywane są również klasyfikatory poziome Rheax. Są one wykorzystywane do segregowania piasku, których średnica ziarn jest mniejsza od 1 milimetra lub 0,5 milimetra. Możemy zastosować tu urządzenia dwu, trzy lub czterostopniowe. O wyborze decyduje dokładność jaką chcemy uzyskać oraz liczba granic podziału.

Urządzenie kombinowane Rheax

Kolejnym rodzajem są urządzenia kombinowane Rheax. Są to urządzenia, które składają się z klasyfikatora pionowego oraz czterech klasyfikatorów poziomych. Takie urządzenie charakteryzuje się względnie dużą dokładnością sortowania. Może on przeprowadzać klasyfikację w różnie dobieranych granicach frakcji. Podział w tym urządzeniu musi być dostosowany do składu granulometrycznego jaki posiadają złoża.[segregator uprawnienia budowlane]

Klasyfikator pulsacyjny

Kolejnym rodzajem klasyfikatorów są klasyfikatory pulsacyjne. Granice sortowania mogą być tu regulowane za pomocą nachylenia rury osadnikowej, prędkości przepływu wody oraz doboru wewnętrznej obudowy, które wywołują ruch turbulentny. Klasyfikator ten jest stopniowany jako kilkustopniowy. Został on zastosowany na przykład podczas budowy przegrody znajdującej się w Thun.[egzamin na uprawnienia budowlane]