Badanie stopnia białości cementu portlandzkiego białego

Badanie stopnia białości cementu portlandzkiego białego polega na tym, że w pierwszej kolejności należy umieścić warstwę badanego cementu w specjalnym naczyniu, które jest przezroczyste i płaskie. Aby móc wykonać badanie, konieczne jest wykorzystanie fotometru Pulfricha, kulę IIbrichta i wzorcową płytkę barytową (uprawnienia budowlane 2022).

Płytkę wzorcową należy umieścić w otworze promieniowym kuli Ilbrichta. Kolejnym krokiem jest pomiar współczynnika odbicia światła płytki wzorcowej w porównaniu do współczynnika odbicia światła określonego miejsca wewnątrz kuli. Kiedy płytka wzorcowa zostanie wyjęta, to w tym samym miejscu należy umieścić próbkę cementu. Wówczas mierzy się współczynnik odbicia światła w stosunku do tego samego punktu na wewnętrznej ścianie kuli. Stopień białości cementu określa się na podstawie pomierzonego współczynnika odbicia światła płytki wzorcowej i próbki cementu.

Orzeczenie o jakości

Orzeczenie o jakości wydają laboratoria na koniec przeprowadzonych badań. Jest to dokument, który jest istotny w momencie różnych dochodzeń technicznych i prawnych. Dochodzi do tego, kiedy na placu budowy bądź w zakładzie prefabrykacji proces twardnienia betonu lub zachowania się budowli betonowej budzą pewne zastrzeżenia. Wówczas w pierwszej kolejności bierze się pod uwagę jakość materiałów składowych. W momencie szukania przyczyn awarii lub przyczyn zjawisk niepożądanych, najpierw sprawdza się jakość cementu, który wykorzystano do wyprodukowania danego elementu. Wtedy atest o jakości cementu jest na wagę złota (program przygotowujący do uprawnień budowlanych).

W pozycjach orzeczenia, powinno się wpisać następujące informacje:

– nazwę cementu w pełnym brzmieniu wg właściwej normy,

– numer odpowiedniej normy,

– liczbę kilogramów cementu otrzymanego do badania,

– nazwę cementowni i datę pobrania próbki,

– nazwę magazynu lub miejsca pobrania próbki; w przypadku próby odbiorczej – nazwę i adres odbiorcy oraz numery wagonów,

– nazwę instytucji wysyłającej cement do badania,

– wielkość partii, którą reprezentuje próbka,

– rodzaj i stan opakowania próbki,

– rodzaj i treść pieczęci lub innego zabezpieczenia,

– datę dostarczenia próbki do badania,

– stan i wygląd zewnętrzny cementu; należy np. określić stopień zbrylenia, zanieczyszczenia,

– numer normy, wg której przeprowadzono badanie,

– wszystkie ujęte w poprzednich rubrykach wyniki i spostrzeżenia, które nasunęły się podczas przeprowadzania badania,

– stosowanie do otrzymanych wyników: „czyni” lub „nie czyni”,

– numer odpowiedniej normy.

Oprócz powyższych danych należy także uwzględnić w odpowiednich rubrykach tablicy wyniki przeprowadzonych badań oraz wymagania odpowiedniej normy. Dodatkowo w tablicy wyników badania wytrzymałości należy uwzględnić terminy, w których przeprowadzono badania (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia). W sytuacji, kiedy badany cement nie wykaże normalnej zmiany objętości, w uwagach należy opisać stwierdzone rysy, pęknięcia i wypaczenia na plackach. Oprócz tego należy także podać informacje, po jakich kąpielach wystąpiły powyższe rysy czy pęknięcia.

Dodatkowo należy dopilnować, żeby orzeczenie wydawane było przez laboratorium niezależne organizacyjnie, jak np. politechnika czy instytut.

Rodzaje badań

Wyróżnia się kilka rodzajów badań. Badania petrograficzne i mineralogiczne skupiają się na:

– określeniu rodzaju skały na podstawie oględzin makroskopowych,

– stwierdzeniu stanu zwietrzenia,

– stwierdzeniu składu chemicznego.

Badania własności fizycznych i technicznych skał pozwalają na ustalenia zakresu stosowania skały do robót betonowych. Badania te dotyczą:

– ciężaru właściwego,

– ciężaru objętościowego,

– wytrzymałości na ściskanie i rozciąganie,

– porowatość,

– nasiąkliwość,

– ścieralność,

 – twardość.

Z kolei badania chemiczne stosuje się rzadko w odniesieniu do kruszywa, który jest przeznaczony do betonów. Odnoszą się one do skał jako do budulca (egzamin ustny uprawnienia budowlane – pytania).