Obiekty wiejskie o konstrukcji szkieletowej z drobnowymiarowych elementów strunobetonowych
W węzłach można znaleźć zalewki, które wykonano z zaprawy cementowej marki 50. Ma to uwarunkowanie estetyczne (materiały do nauki na egzamin do uprawnień budowlanych). Wykorzystuje się tę markę z tego względu, żeby łatwo szło je oddzielić od elementów konstrukcyjnych jak będzie konieczność rozbiórki budynku. Elementy konstrukcyjne robi się z kolei z betonu marki 500. Fundamenty z kolei są punktowe prefabrykowane bądź wykonywane z betonu na mokro z pozostawieniem gniazd montażowych.
Obiekty wiejskie
Wykonanie sporej ilości nowych obiektów, które cechowały się różną wielkością czy przeznaczeniem, było dowodem na poparcie badań teoretycznych dotyczących:
– typizacji i unifikacji budownictwa wiejskiego,
– technologii prefabrykacji, możliwości oraz celowości stosowania nowych materiałów.
Konieczne było:
– praktyczne sprawdzenie przydatności zaprojektowanych elementów konstrukcyjnych w różnorodnych rozwiązaniach,
– potwierdzenie tezy integralności programowania, projektowania i produkcji budowlanej jako zjawiska kompleksowego i niepodzielnego w nowoczesnym przemyśle budowlanym.
W nawiązaniu do powyższych informacji powstała seria projektów, która dotyczyła budynków wiejskich. Dokonano prototypowych realizacji (materiały do egzaminu na uprawnienia budowlane). Dotyczyło to trzech grup tematycznych.
1) budynki inwentarskie;
2) gospodarcze i składowe;
3) społeczne i mieszkalne.
Budynki prototypowe – obora na 76 krów
Realizacje prototypowe to obiekty inwestorskie, które powstały w gospodarstwach uspołecznionych lub indywidualnych. Mają one charakter doświadczalny. Przykładem takiej inwestycji jest obora w Brzozowie, pow. Sochaczew, woj. warszawskie. Może ona pomieścić 76 krów. W centrum znajduje się paszarnia oraz zlewnia mleka. Dzięki temu krowiarnia dzieli się na dwie różne części. Umiejscowiono w budynku przejazd środkiem wzdłuż osi podłużnej. Ma to być korytarz paszowy, który pozwoli na wyładunek paszy z wozu konnego lub przyczepy ciągnikowej prosto do koryt. Wzdłuż ścian podłużnych znajdują się korytarze gnojowe. Pozwalają one na usuwanie zwierzęcych odchodów stałych. Odbywa się to przy użyciu łopaty mechanicznej.
W budynku znajduje się poddasze użytkowe. Magazynuje się tam paszę lub ściółkę. Obora ta na szerokość w osiach konstrukcji równą 10,5 m (3 + 4,5 + 3). Oświetlenie w budynku jest naturalne (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane). Są to okna ułożone w podłużny pas na elewacji. Znajdują się one na całej długości. Wyposażona jest ona w:
– wentylację nawiewno-wyciągową grawitacyjną,
– instalację elektryczną,
– instalację wodno-kanalizacyjną,
– agregat do mechanicznego udoju mleka.
Ściany zewnętrzne wykonano z bloków gazobetonowych o grubości 24 cm. Są one z obu stron tynkowane zaprawą wodoszczelną. Strop zrobiono z płyt gazobetonowych zbrojonych. Uszczelniony jest on zaprawą wodoszczelną. Z kolei ściankę kolankową poddasza wykonano z bloków gazobetonowych o grubości 12 cm. Dach pokryto eternitem falistym na drewnianych łatach.
Budynki prototypowe – obora na 118 krów z poddaszem użytkowym
Różnica między tą oborą a oborą na 76 krów jest taka, że:
– paszarnia oraz zlewnia mleka znajdują się w szczycie budynku,
– pomieszczenie dla krów ma postać jednej hali trójtraktowej: trakt wewnętrzny oraz dwa trakty boczne.
Trakt wewnętrzny to podjazd podłużny. Ma on postać korytarza paszowego. Trakty boczne są stanowiskami dla krów mlecznych. Znajdują się tam również korytarze gnojowe, z których w sposób mechaniczny usuwany jest obornik. Konstrukcja szkieletowa zrobiona jest z jednakowych elementów prefabrykowanych strunobetonowych. Dobiera się je odpowiednio do siatki modularnej.
