We Francji ustanowiona została norma NFP 18-302. Miało to miejsce w 1960 roku. Zawarte w niej są informacje dotyczące tego, że możliwe jest stosowanie jedynie żużla, który otrzymywany jest podczas produkcji surówki tomasowskiej. Mówi ona o dokładnych zawartościach składników chemicznych, które muszą mieścić się w normach.[akty uprawnienia budowlane] Normy te mówią o zawartości SiO2 równej 29-36%, Al2O3 w granicy 13-19%, CaO w granicach 40-48%, MgO mniej niż 6%, FeO mniej niż 4%, MnO mniej niż 2%, S mniej niż 2% i SO równe 0,5%. Można więc zauważyć, że wartość CaO jest bardzo wysoka. Różnicę tą można łatwo zauważyć porównując te żużle do polskich. Również zawartość Al2O3 jest prawie dwukrotnie większa. Zmiany objętościowe danych składników można obserwować poprzez badanie zmian objętościowych. Wykonuje się to naświetlaniem promieniami ultrafioletowymi lub poprzez moczenie w wodzie. W przypadku pierwszego zabiegu jest to rozpad krzemianowy, a drugiego rozpad żelazawy. W normie też znajduję się zakaz mówiący o zabronieniu stosowania płynnego żużla, który jest uzyskiwany poprzez wytopienie surówki odlewniczej i zwierciadlistej do produkowania żużla kawałkowego.[uprawnienia budowlane testy]
Dodatki stabilizujące
Poprzez dodatki stabilizujące można ograniczać skłonność do rozpadu ortokrzemianowego. Keil stwierdził, że małe zawartości związków takich jak P2O, V2O5, Cr2O3, SrO, BaO i Mn2O3, fluorki i alkalia mogą zapobiegać rozpadowi. Ich ilości powinny być jednak niewielkie. W warunkach przemysłowych stabilizatorami powinny być apatyty, fosforyty lub żużle fosforowe.
Rozpad żelazawy
Jednym z rozpadów jest rozpad żelazawy. Występuje on w żużlu wielkopiecowym. Jako przyczynę tego zjawiska podaje się przede wszystkim rozkład siarczków żelaza oraz w mniejszym stopniu manganu.[segregator uprawnienia budowlane]
Rozpad manganowy
Rozpad manganowy jest osobnym pojęciem, które występuje w niektórych publikacjach. Żużel tu występujący po rozpadzie nie wykazuje zjawisk luminescencyjnych. W przypadku występowania wilgoci w jego środowisku dochodzi do szybkiego rozpadu. W suchym powietrzu natomiast jest on trwały. Żużel tego rodzaju zazwyczaj ma prawie czarne zabarwienie. Rozpad ten charakteryzuje się spękaniem, łuszczeniem lub całkowitym rozkruszeniem.[egzamin na uprawnienia budowlane] W przypadku występowania jonu NH4 w większym stężeniu niż 1% dochodzi do zatrzymania rozpadu. Spowodowane przypuszczalnie jest to zmniejszeniem się rozpuszczalności siarczków w wodzie. Gutman stwierdził, że żużel, który zawiera poniżej 0,5% S oraz 1,5% FeO nie będzie ulegać rozpadowi.
Rozpad krzemianowy
Rozpad krzemianowy można wykrywać poprzez naświetlanie promieniami lampy kwarcowej. W tym przypadku promieniowanie przepuszczane jest przez filtr Wooda. Długość promieniowania, które może zostać przepuszczone wynosi 300-400 milimetrów. Jeżeli wystąpią złote, żółte, ceglaste lub białe plamy, które będą umiejscowione w skupiskach to można stwierdzić, że rozpad krzemianowy ma miejsce. Żużel, który jest trwały ma zabarwienie fioletowe.[uprawnienia budowlane]
Skład mineralogiczny
Skład mineralogiczny zależy od kilku czynników. Po pierwsze zależy on od rodzaju stosowanego topnika podczas procesu hutniczego. Gdy stosujemy kamień wapienny to w żużlu jest przewaga melilitu oraz krzemianu dwuwapniowego. Z anortytem spotykamy się dosyć rzadko. W przypadku zastosowania dolomitu przewagę osiąga akermanit, merwinit oraz forsteryt. Jeżeli chcemy uzyskać lepsze warunki przeróbki technologicznej bardzo ważne jest występowanie ortokrzemianiu wapnia. Jego przemiany powodują zmiany objętościowe żużla. Zjawisko to może być nazywane rozpadem krzemianowym lub wapniowym.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]
