W zależności od zastosowania, młyny mają różną budowę i różne zasady działania. Wszystko zależy jaki surowiec czy inne materiały mineralne będą przemielone. Młyny kulowe, które były używane do niedawna, przekształcono w młyny kulowe wielokomorowe.
Młyny kulowe
W przemyśle cementowym występują dwa rodzaje młynów – przystosowane do mokrego przemiału surowców i do przemiału suchego. Różnica między nimi jest taka, że inaczej są rozdzielone ściany przegrodowe między komorami. Kolejną przeciwną cechą jest różna konstrukcja urządzenia, które pozwala usunąć zmielony materiał z młyna (nauka do uprawnień budowlanych).
W tych cementowniach, gdzie mieli się na sucho, istnieje konieczność suszenia surowców w suszarniach. Przeważnie są one obrotowe. Zmielony materiał magazynuje się w zbiornikach. Tam zachodzi proces korekcji i homogenizacji szlamu bądź mączki. Korekcja to proces nadawania mieszaninie surowcowej odpowiedniego składu chemicznego. Homogenizacja z kolei to dokładne wymieszanie tej mieszaniny. Odpowiednio przygotowana mieszanka trafia do zbiorników zapasowych, inaczej wyrównawczych. Zbiorniki mączki surowcowej są z reguły w kształcie walca, który ma średnią objętość do 1000 m3.
Zbiorniki na szlam
Pojemniki na szlam są podobne do zbiorników na mączkę surowcową, przynajmniej jeśli jest mowa o konstrukcji. Pojemność zbiorników korekcyjnych waha się od 400 do 1000 m3. Umieszcza się w nich urządzenia, które mieszają szlam. Dzięki otworom włazowym w dolnej części jest możliwość czyszczenia okresowe. Zbiorniki zapasowe z kolei mają większą pojemność od tych korekcyjnych. Mieszczą w sobie między 3500 a 7000 m3.
Inne materiały wiążące i surowce przechowuje się z żelbetowych zbiornikach. Nie są one tak bardzo skomplikowane jak te, które służą do produkcji cementu (testy 2021 uprawnienia).
Celem wypalania jest usunięcie z surowców wody, która jest związana chemicznie oraz dwutlenku węgla. Wykonuje się to w temperaturze ok. 800-900°C. Występują wtedy też pewne reakcje chemiczne. Spoiwa wypala się do temperatury spiekania, czasami nawet topnienia. Wypalanie surowca następuje przeważnie w piecach:
– kręgowych,
– szybowych,
– obrotowych,
– rusztowych.
Warto wiedzieć, że w dzisiejszych czasach w Polsce nie ma prawie wcale pieców szybowych. Zastąpiono je piecami obrotowymi. Aktualnie tylko w cementowni w Podgrodziu używa się pieców szybowych.
Nagłe chłodzenie polega na:
– wdmuchiwaniu powietrza na rozżarzony klinkier,
– wdmuchiwaniu powietrza na spust stopionego wsadu,
– zalanie wsadu wodą.
Efektem nagłego chłodzenia jest granulacja. Jest to rozpad produktu wypalania na drobne granulki o szklistej strukturze.
Obrotowe piece wapienne
Tak jak zostało już wspomniane – w Polsce praktycznie wszędzie wykorzystuje się piece obrotowe. Zakłady te muszą mieć wybudowany oddział suszenia i przemiału węgla na pył. Jest to paliwo, które zasila piec (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów).
Obrotowe piece wapienne i do wypalania gipsu (czyli piece systemu Buttnera, Kummera, Polizjusza, Popławskiego) są podobne konstrukcyjnie do pieców, które wykorzystuje się do wypalania klinkieru w cementowniach. Wykorzystuje się je, żeby móc otrzymać jak najlepsze gatunki wapna i gipsu.
Dzięki luźnym pierścieniom stalowym piec opiera się na rolkach nośnych. Pierścienie znajdują się na korpusie pieca obrotowego. Układa się je co 15-20 m. W zależności od długości i ciężaru pieca (czasem jest to ponad 1000 ton), zależy liczba pierścieni tocznych. Rolki nośne montuje się na wspólnej ramie. Ramę mocuje się przy pomocy śrub w fundamencie żelbetowym. Urządzenie napędowe pieca znajduje się z reguły na środkowym fundamencie (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia). Na to urządzenie składa się:
– silnik elektryczny z regulowaną liczbą obrotów,
– reduktor,
– 2 lub 3 przekładnie zębate.
W czasie normalnej pracy urządzenie napędowe wykonuje 1 obrót w ciągu minuty. Z kolei w czasie tzw. wolnego biegu jest to tylko 0,7 obrotu na minutę.
