Metoda Rothfuchsa

Kolejną z metod jest metoda Rothfuchsa. Punktem wyjścia tej metody jest fakt, że wytrzymałość betonu lekkiego oraz jego zdolności izolacyjnej charakteryzuje zawartość porów wewnątrz masy związanego betonu. W celu określenia całkowitej zawartości porów należy zsumować porowatość własną kruszywa, zaczynu cementowego oraz pory, które powstają na skutek wyparowania nadwyżki wody zarobowej.[egzamin na uprawnienia budowlane] Wskaźnik C/p jest wykładnikiem opisującym stosunek zawartości cementu w kg/ms do zawartości porów w 1/m³ betonu lekkiego. Jeżeli założymy jednakową wytrzymałość normową cementu Rc to wraz ze wzrostem wskaźnika wzrasta wytrzymałość betonu. Zawartość porów może być też wyznaczona w inny sposób. Wykorzystuje się do tego specjalnie opracowany wykres. Podczas jego opracowania przyjęto, że 100 kilogramów cementu wiąże chemicznie 20 litrów wody. Gdy znamy już ilość składników, ciężar właściwy kruszywa oraz ilość cementu można odczytać objętość porów. Na pionowej, górnej skali odczytujemy objętość absolutną wszystkich składników, do których zalicza się kruszywo, cement oraz chemicznie wiązana woda. Na dolnej, poziomej osi natomiast odczytuje się objętość absolutną kruszywa.[segregator uprawnienia budowlane]

Ustalanie próbnego składu mieszanki betonowej

Ustalanie próbnego składu mieszanki betonowej wykonuje się w odpowiedniej kolejności. Pierwszym etapem jest przyjęcie, że na 1 metr lekkiego betonu potrzebne jest 1000 litrów składników. Przykładowo w 1964 roku została przedstawiona metoda projektowania składu betonów z keramzytu dla konstrukcji nośnych. Jej autor powołuje się na Wagonowa mówiąc o tym, że istnieją dwie fazy zmiany wytrzymałości betonu keramzytowego.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Krytyczna wytrzymałość betonu

Każde kruszywo posiada krytyczną wytrzymałość betonu. Jej przekroczenie możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy zużyjemy znaczną ilość cementu. Wytrzymałość ta jest równa przypadkowi jednakowych granicznych odkształceń zaprawy oraz keramzytu oraz przy maksymalnym nasyceniu betonu kruszywem. Taką wytrzymałość można nazywać optymalna wytrzymałością keramzytobetonu. Jednocześnie ze wzrostem ciężaru objętościowego keramzytu zwiększeniu ulega wytrzymałość betonu keramzytowego. Podczas pierwszej fazy istnieje zależność liniowa pomiędzy wytrzymałością betonu, a wytrzymałością zaprawy. Dla fazy drugiej zależność zmienia się na kształt krzywej, która jest zbliżona do paraboli.[uprawnienia budowlane]

Otrzymywanie betonu keramzytowego

Jeżeli chcemy uzyskać beton z keramzytu charakteryzujący się wysokim współczynnikiem sprężystości i możliwie niskim współczynnikiem pełzania to zaleca się stosowanie zaprawy z piaskiem naturalnym. Jeżeli chcemy uzyskać beton zwarty o dobrej urabialności to w łącznej ilości kruszywa ilość grubych frakcji nie może być większa od wartości ciężaru nasypowego.[akty uprawnienia budowlane] Oznacza to, że nie może być ona większa niż 1 m³ na 1 m³ betonu. Jeżeli projektujemy keramzytobeton o zwartej strukturze używając do tego dwóch frakcji kruszywa ich udział powinien wynosić 1:1. Następnie określany w sposób doświadczalny jest ciężar objętościowy dwóch frakcji. W sytuacji, gdy ilość kruszywa obliczana ze wzoru ma wartość większą niż wynosi ciężar nasypowy mieszaniny frakcji, to niezbędne jest zmniejszenie udziału cięższej frakcji. Gdy jednak mamy do czynienia z odwrotną sytuacją to zwiększa się udział cięższej frakcji. Dzięki tej metodzie możliwe jest ustalenie najbardziej korzystnego wariantu udziału frakcji dla każdego przyjmowanego zużycia cementu. Ważne jest, żeby pamiętać aby zawartość grubej frakcji nie przekraczała 70% ogólnej ilości kruszywa większego niż 5 milimetrów.[uprawnienia budowlane testy]