Od dawna istniały badania i eksperymenty związane z łamaniem płyt szklano-betonowych, jakie utwierdziły ludzi w przekonaniu, że kształtki szklane posiadają ogromną przyczepność do betonu, przez co płyta zginana zachowuje się jak monolit. (uprawnienia budowlane kontakt) Pęknięcia podczas próby pojawiają się ciągle na betonie i kształtkach, nie dotykając płaszczyzn przylegania obu materiałów. Kolejne badania pokazały, że warto powlekać płaszczyzny boczne kształtek asfaltem oraz farbami. Więc pomalowano płaszczyzny boczne kształtek farbą olejną w kolorze białym, jaka sprawia, że światło mocniej wnika, bo promienie słoneczne odbijają się. Kolejno powleczono emulsję asfaltową i wysypano piasek. Obydwie powłoki powinny wspólnie niwelować wielkie skoki właściwości materiałów, w punkcie w jakim się stykają. Mogą to być dociski, skurcze czy termiczne transformację. (uprawnienia budowlane 2021)
Łamanie płyt
Beton
Skorzystano z betonu o odporności na zgniatanie po niecałym miesiącu (28 dni) 170 kG/cm2. Kruszywo było używane w dwóch częściach 0-2mm oraz 2-7mm jako 1:3, a beton musi być plastyczny i łatwy do zmieniania kształtu. Uzbrojeniowe pręty powstały ze zwyczajnej stali handlowej. Prace wykonywano na poziomej oraz odeskowanej powierzchni, jaka widnieje na 0,8m niżej kopuły wezgłowiowej. Na tej właśnie powierzchni wsparto promieniście kratowe krążyny z desek, jakie na obwodzie wezgłowia posiadały rozstaw 0,8m, a blisko szczytowego wieńca stykały się. (uprawnienia budowlane program) Deskowanie natomiast nie zapewniało wyrównanej płaszczyzny, a prawidłowe ciosanie desek jest dużym wyzwaniem dla pracowników, więc stworzono precyzyjną płaszczyznę podniebienną przez dwa rzędy zaprawy wapienno-gipsowej. Startowy rząd zaprawy to 1:1:5 i posiadała wymiary od 1 do 3cm, a kolejna 1:3:5 (jej grubość 0,3-hl,0 cm), postawiona zaraz za tą pierwszą, tworzyła idealną kulę.
Dwie warstwy
Oba rzędy tworzyło się przy użycia szablonu kratowego wykonanego z desek, który na dole posiada blachę, jaka będzie pomocna do zbierania za dużej ilości zaprawy, jeśli taka występuje. Szablon dało się kręcić wokół pionowej rurki, jaka widnieje w osi kopuły. Na dole szablon posiadał kółka w liczbie dwóch sztuk, jakimi poruszał się po blasze grubości 3mm. Niższy pas szablonu wyposażało się w grzebień zrobiony z drutów z pilnikiem na mocno zakończonych wystających 3mm na dół krawędzi blachy. Te druty układały się w odstępach, by podczas transportowania szablonu tworzyły one na wyprawie linie każdego równoleżnika, na jakich powinni znajdować się kształtki. (akty prawne uprawnienia budowlane) Miejsca kształtek na równoleżnikach pokazano później dzięki teodolitu.
Kiedy zaprawa stanie się twarda, nakładało się w punktach przeznaczonych dla kształtków krążki zrobione z kartonu (ich średnica 12cm, grubość 5mm), umiejscawiając je gwoździami papowymi (3-4cm). Następnie już zrobione pomiędzy krążkami powierzchnie zalaną zaprawą gipsową i wygładzono do lica z krążkami.
Zbrojenie
Następnie wykonano zbrojenie w dwie strony. Pręty równoleżnikowe pojedyncze, mające średnice 8mm posiadają w stykach nakładki liczące 50cm. Pręty, które układa się inną stronę mają identyczną średnicę, ale nie są pojedyncze, a podwójne. Natomiast uzbrojenie obręczy wezgłowiej posiada dziewięć prętów i 16 mm średnicy. Zaczęto od betonowania obręczy wezgłowia. Potem robiło się betonowanie pasami pierścieniowymi na pięć metrów w górę warstw równoleżnikowych kształtek. (segregator egzamin ustny uprawnienia)
Zanim zaczniemy betonować pasy, trzeba pozbyć się krążków (przy użyciu kłującego pręta, najczęściej zgiętego w pół) i umieścić w ich zastępstwie kształtki szklane, nakładając na nie przy podstawie niewielką ilość zaprawy, by zapewnić unieruchomienie. Betonowanie wszystkich pasów wykonywało się bez użycia maszyn, stojąc na wyspecjalizowanych pomostach, które były na rusztowaniu. Jak kładło się beton, zostawiano odstęp na 5mm, po to żeby później zapełnić je kitem asfaltowym, najlepiej nie przepuszczającym płynów. (program egzaminu na uprawnienia)
Pełny cykl wykonywania prac ciesielskich oraz betonowania odbywała się przez 50 dni. Kiedy beton zrobił się twardy, zabierano się spod kopuły deskowanie oraz krążyny oraz zaprawę gipsową i dokładnie czyściło się wszystko. Po tym, wylewano zaprawę cementowo-wapienną do lica z dolnymi płaszczyznami kształtek.
