Kwarcowo – szamotowe wyroby

Przy produkcji półkwaśnych cegieł używa się surowca, którym jest kwarcowy piasek i kaolin albo ogniotrwała glina. Cegłę można stosować jako wysuszoną surówkę. Jej skład to 50-i-70% piasku oraz 30H-50% gliny. Kwarcowo – szamotowe cegły charakteryzują się stałą objętością. Jeżeli jeden ze składników kurczy się, częściowo dochodzi do równoważenia się przyrostem względem wymiaru kwarcu. Półkwaśne zwykłe cegły podczas dłuższego nagrzewania tracą jednolitość swojej struktury. Zaczynają pojawiać się pęknięcia i cegła kruszeje. Wykazują się one także małą odpornością na zmiany temperatury ale ich zaletą jest przede wszystkim niski koszt (uprawnienia budowlane).

Zastosowanie kwarcowo – szamotowych cegieł

Kwarcowo – szamotowe cegły stosuje się w miejscu mniej narażonym na wysokie temperatury i jej szybkie zmiany (testy 2021 uprawnienia). Wyższe jakościowo gatunki tych cegieł stosuje się do koksowych murów pieców. Mulitowe cegły można uzyskać poprzez topnienie surowca, który w swoim składzie ma wysoką ilość A1203. W elektrycznych piecach stopione materiały wylewa się z formy kwarcowego piasku a następnie zasypywane zostają izolacyjnym materiałem. Ma to na celu umożliwienie powolnego procesu stygnięcia, które ma za zadanie chronić wyrób przed pęknięciem w związku z wewnętrznymi naprężeniami.

Mulitowe cegły

Mulitowe cegły cechują się bardzo dużą wytrzymałością oraz wysoką ogniotrwałością w zwykłych warunkach, jak i pod obciążeniem. Taki rodzaj cegieł układa się przeważnie bez zaprawy na sucho. Główne zastosowanie znajdują przy murach pieców służących do topnienia szkła. Węglowe wyroby wykonuje się z antracytu i zmielonego koksu. Dodatkowo wiążę się je przy pomocy smoły pochodzącej z kamiennego węgla. Mieszanina formowana jest na prasach w bloki, przy użyciu wysokiego ciśnienia. Proces wypalania odbywa się bez dostępu powietrza w temperaturze około 1300°C (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Podczas suszenia płomieniem świeżo zrobiony mur z węglowych bloków należy izolować od dostępu do powietrza, aby węgiel nie zaczął wypalać się pod wpływem działania tlenu. Wyroby z węgla mają dużą przewodność elektryczną i stosuje się je do muru w dnie oraz w ścianach elektrolitycznych wanien. Ich podstawowym składnikiem jest węglik krzemu.

Dwie odmiany węglowych wyrobów

Możemy wyróżnić dwie odmiany węglowych wyrobów (uprawnienia budowlane – egzamin). Pierwsza z nich fabrykuje się przy pomocy krystalicznego karborundu oraz z ogniotrwałej gliny, podobnie jak w przypadku szamotowych wyrobów. Druga odmiana jest przygotowywana z bezpostaciowego, czystego karborundu. Po wypaleniu go w elektrycznym piecu w temperaturze około 2000°C zostaje on wykrystalizowany i otrzymujemy w ten sposób gotowy materiał bez domieszek. Wyroby karborundowe są odporne na zmiany temperatur, mają dużą zwykłą ogniotrwałość, jak i pod obciążeniem. Ich wysoki koszt nie pozwala na duże zastosowanie go w praktyce, ponieważ jest on nawet kilkadziesiąt razy wyższy niż szamotowe wyroby.