Kratownice stężające przyciska się z delikatnego pomostu pracowniczego rozmieszczonego na niższych pasach wiązarów. Wiązary warto unosić w ułożeniu wbudowania dzięki dźwigowi, umieszczając liny na węzłach pasa wyższego blisko pośrednich filarów. Mątwie pod okrycie dachowe doczepia się do pasa wyższego w odległościach przypasowanych dla wybranego typu okrycia dachu, papy na deskowaniu czy kafli azbestowo-cementowych. Od dołu wiązary da się zaopatrzyć w kafel stropowy czy też nie, zależy od tego, do czego obiekt będzie wykorzystywany w przyszłości. (uprawnienia budowlane kontakt) Kafel stropowy zrobiony jest z żeber podłużnych i poprzecznych i podsufitki, jaka potrafi być zrobiona z desek czy kafli azbestowo-cementowych falistych umocowanych do żeber umieszczonych na niższym pasie wiązarów. Kafel stropowy da się zrobić paroma metodami. (uprawnienia budowlane 2021)
Kratownice stężające
Metoda pierwsza
Skupia się na zrobieniu kafla stropowego zrobionego z desek obszerności 25mm i rosłości 10-12cm i podsufitki z desek obszerności 19mm umieszczonych do żeber za pomocą gwoździ. (uprawnienia budowlane program) Rozpiętość kafla musi równać się jeden metr, a długość być dopasowana do rozmieszczenia wiązarów stropowych. Zrobione kafle umieszcza się na łatach o średnicy 3.8x5cm, umieszczonych do boków pasa niższego wiązara dachowego.
Metoda druga i trzecia
Skupia się na zrobieniu blatów z desek i umocowaniu ich za pomocą gwoździ do pasa niższego wiązarów. Długość blatów musi równać się rozmieszczeniu wiązarów w przekrojach co 1.8, 2 czy 3m. Po doczepieniu blatów z desek dokleja się do podsufitki izolację paroszczelną z folii czy papy. (akty prawne uprawnienia budowlane)
Metoda trzecia skupia się na zrobieniu rusztu z drewna ażurowego umieszczonego na łatach umieszczonych do boków pasa niższego wiązara dachowego, do jakiego umieszcza się wkrętami falowane kafle azbestowo-cementowe. Izolację paroszczelną z folii umieszcza się w podsufitce z kafli azbestowo-cementowych. Ocieplenie stropodachu dwudzielnego musi być zrobione z tworzyw utrzymujących ciepło, przykładowo wełna.
Wiązary kratowe deskowe, dwuspadkowe bez kafla stropowego używa się w wiatach, składowiskach, a te z kaflem stropowym w obiektach inwentarskich czy hallach, które mają delikatny szkielet, przykładowo drewniany czy osłonowy. Wiązary deskowe o pasach równoległych używa się do zrobienia dachów czy stropodachów jednospadkowych pod okrycie z papy o szerokości w średnicy wspórek 6 i 7,5m. Zrobione są z pasa wyższego i niższego, jakie są ze sobą zestawione ukośnymi krzyżulcami z desek. Szkielet wiązara dopasowany bywa do masy 248 kG/m długości dźwigara, w tym na niższy pas równa się najwięcej 103 kG/m.
Wiązary dachowe
Wiązary dachowe deskowe robi się dla szerokości modularnych : 7,5, 9, 10,5 oraz 12m. Robi się je z desek impregnowanych obszerności 2.5cm. Wiązary kratowe deskowe potrafią być też robione na miejscu pracy na podstawie planów projektowych dźwigara. Największe masy obciążające dźwigar mogą równać się 390 kG/m wraz z masą osobistą i potrafi zostać ono rozplanowane po połowie na pas wyższy oraz dolny, co umożliwia nam podwieszenie stropu ocieplającego. W celu uproszczenia przewozu wiązary wytwarzane są w dwóch połowach. Jedna z nich posiada kolumnę centralną i nakładkę oraz wkładkę centralną styku niższego. Wysunięte końcówki nakładek styku trzeba uodpornić do przewozu przekładkami i skręcane śrubą w punkcie zaplanowanym dla śruby montażowej styku niższego. (segregator egzamin ustny uprawnienia) Druga połowa wiązara posiada niestałą poprzeczkę drewnianą ugruntowaną na zwierzchni pasów i skręconą śrubami w punkcie zaplanowanych dla śrub montażowych nakładek styków. Wraz z wiązarami muszą być przywiezione części mównic stężających obiekty wiązarów w stronę podłużnego budynku, dopasowane do rozmieszczenia wiązarów.
Transport wiązarów
Wiązary transportuje się na stojąco, idealnie ochronione przed zmienianiem miejsca w trakcie przewozu, dzięki przybiciu poprzecznych listew i skorzystaniu z przekładek. (program egzaminu na uprawnienia) Po dowiezieniu na budowę obu połówek wiązara zestawia się w jedną całość przez przekładki i poprzeczki, skręca śrubami nakładki i wbija resztę gwoździ zaplanowanych w planie. Zanim umieścimy dźwigar na miejscu na jakim miał się znaleźć, sprawdzamy czy żadna część się nie poluźniła, ewentualnie to poprawiamy. Wiązar jest wsparty o mur dzięki klockom wspierającym czy murłaty umocowane dzięki kotwiom stalowym.
