Konstrukcje poprzeczne składają się zazwyczaj z podpór, najczęściej słupowych i opierających się na nich dźwigarach dachowych. Elementy te są zazwyczaj połączone ze sobą za pomocą stężeń podłużnych. Powoduje to tworzenie się jednocześnie konstrukcji podłużnych.
Konstrukcje poprzeczne
Podział układów pierwszej grupy
Układy pierwszej grupy możemy podzielić w zależności od schematu statycznego poprzecznych konstrukcji nośnych. Dzielimy je wtedy na belkowo-słupowe, ramowe i rozporowe. W przypadku układów belkowo-słupowych reakcje z dźwigarów dachowych przekazywane są na słupy. [segregator uprawnienia budowlane]Słup te jednocześnie przenoszą obciążenie poziome dzięki zamocowaniu w fundamencie. W przypadku układów ramowych mogą one samodzielnie przekazywać bezpośrednio na fundamenty zarówno siły pionowe, jak i poziome. Wielkości reakcji poziomych, jakie przy tym powstają, zależą od kształtu geometrycznego układu ramowego oraz od sztywności poszczególnych prętów składowych.[egzamin na uprawnienia budowlane]
Podział hali
Jeśli chodzi o halę możemy je sklasyfikować ze względu na różne kryteria. Jednym z nich jest podział uwzględniający ich zabudowę. Wyróżniamy w nim hale zwarte i pawilonowe. Innym podziałem hal jest ten klasyfikujący je przez rozstaw słupów. Odróżnia się wtedy hale nawowe, hale salowe i hale komórkowe. Przy wyborze, który z układów konstrukcyjnych zostanie wykorzystany w danej hali stosuje się wiele kryteriów. Najważniejszymi z nich są: kryterium technologiczne, kryterium konstrukcyjne, kryterium warunków gruntowych, kryterium ekonomiczne, kryterium architektoniczne, kryterium wykonawstwa oraz kryterium oświetleniowe.[akty uprawnienia budowlane]
Hale nawowe, salowe, komórkowe
Ciekawe jest, że hale nawowe stanowią 80% wszystkich hal przemysłowych. Charakteryzują się one różnym rozstawem słupów w dwóch kierunkach. Powoduje to tworzenie się nawy, a spowodowane jest podłużnym rozmieszczeniem stanowisk cyklu produkcyjnego. Cykl ten obsługiwany jest najczęściej przez suwnice biegnące po torach opartych na słupach bocznych naw.[uprawnienia budowlane testy]
Hale salowe mają przekrycia oparte na słupach, rozmieszczonych w odstępach co 30-100 m. Są one zazwyczaj budowane dla przemysłów, które wymagają dużych pomieszczeń bez wykorzystania słupów.
Ten rodzaj hali występuje głównie w przemyśle lekkim, który wymaga dobrego oświetlenia górnego. Charakteryzują się one kwadratową siatką slupów, najczęściej o wymiarach 12X12 lub 18X18 m.
Główne czynniki wyboru układu konstrukcyjnego
Z punktu widzenia wymagań technologicznych o wyborze układu konstrukcyjnego decydują trzy główne czynniki. Pierwszy z nich mówi o przebiegu ciągów produkcyjnych i schemacie transportu wewnętrznego. Czynnik ten rzutuje przede wszystkim na wielkość siatki słupów. Drugim z nich jest wielkość maszyn, aparatury oraz urządzeń transportowych. Wpływ ma również liczba suwnic i innych przenośników oraz wielkość zarezerwowanej przestrzeni na ewentualne umieszczenie dodatkowych urządzeń w przypadku modernizacji czy rozbudowy zakładu. Wymienione właśnie czynniki mają głównie wpływ na wysokość oraz rozpiętość naw hali.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]
W przypadku ostatniego czynnika powinno zapewnić się dostateczny dostęp światła dziennego do wnętrza hali w ilości niezbędnej dla danego rodzaju produkcji. Jeżeli światło boczne nie jest wystarczające, co może wystąpić w przypadku, gdy wysokość hali w porównaniu z jej rozpiętością jest stosunkowo nieduża, ustala się rodzaj i liczbę świetlików oraz ich położenie w stosunku do osi hali. Ten ostatni czynnik nie dotyczy hali o wyłącznym oświetleniu sztucznym.[uprawnienia budowlane]
Konstrukcja przekrycia
Jednym z bardziej podstawowych zagadnień konstrukcyjnych przy projektowaniu hal produkcyjnych i magazynowych jest konstrukcja przekrycia. O wyborze systemu przekrycia w znacznej mierze decyduje jego rozpiętość. Dla konkretnych rozpiętościach mamy wyznaczone najwłaściwsze konstrukcje przekryć. Przy dużych rozpiętościach, przekraczających 30 m, najwłaściwszą konstrukcją będzie sprężona kratownica łukowa lub przekrycie powłokowe. Przy rozpiętościach 12-30 m najczęściej stosuje się prefabrykowane dźwigary struno- lub kablobetonowe. Przy rozpiętościach 12-24 m stosuje się łukowe konstrukcje żelbetowe wykonywane na mokro przy użyciu deskowania przesuwnego, prefabrykowane przekrycia powłokowe o podwójnej krzywiźnie oraz prefabrykowane dźwigary struno- i kablobetonowe. Przy małych rozpiętościach nie przekraczających 12 m najodpowiedniejsze są prefabrykowane konstrukcje żelbetowe zwykłe.
