Klasyfikacja deskowań
Pierwsze określenie deskowania pojawiło się na przełomie XIX i XX wieku (program na uprawnienia budowlane w wersji android). Wówczas rozpoczęto stosowanie konstrukcji z betonu. Nazwa pochodzi od słowa „deska”. Z tego surowca budowano czasową konstrukcję pomocniczą, która miała nadawać formę elementu betonowego. Aktualnie deskowanie to modularne systemowe elementy wielokrotnego użycia, wykonane ze:
– stali,
– stopów aluminium,
– sklejki,
– tworzyw sztucznych.
Ostatnie lata pokazywały jak zmieniały się klasyfikacje deskowań na skutek postępu technicznego i rozwoju technologicznego wykonywania robót betonowych. Aktualnie nie stosuje się praktycznie wcale inwentaryzowanego deskowania drewnianego czy deskowania ślizgowego. Również nie korzysta się z oddzielnego podziału deskowań do wykonywania ław, do stóp czy do podciągów.
Elementy podstawowe deskowania drobnowymiarowego
Do elementów podstawowych deskowania drobnowymiarowego zalicza się:
– płyty (tarcze) deskowania,
– elementy wielozadaniowe – inaczej płyty uniwersalne,
– elementy narożników.
W przypadku płyt deskowań często bywa tak, że w danym systemie określa się tzw. płytę podstawową o pewnych wymiarach, a reszta różni się od niej modułem wymiarowym. W przypadku elementów narożników chodzi o narożniki:
– prostokątne zewnętrzne i wewnętrzne stałe,
– przegubowe, które regulują się bezstopniowo w zakresie od 45° do 225°.
Płytą deskowania jest poszycie z ożebrowaniem, które przenosi obciążenie użytkowe na konstrukcję nośną (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Poszyciem jest element, który styka się z mieszanką betonową. Cechą charakterystyczną tego elementu jest wykonanie z materiałów, które są:
– odpowiedniej twardości,
– prawidłowej gładkości i fakturze,
– odporne na wilgoć.
Ożebrowanie tarczy jest zrobione z ramy, która jest częścią płyty usztywnionej żebrami.
Konstrukcją płyty są rama i wewnętrzne usztywnienia. Robi się je z poniższych profili, które są z:
– zimnogiętych profili zamkniętych stalowych,
– profili zamkniętych aluminiowych,
– masywnych płaskowników stalowych,
– stali profilowanej.
W ramie i żebrach rozmieszcza się otwory funkcyjne. Pozwalają one na łączenie ze sobą elementów systemu czy elementów dodatkowych jak wsporniki pomostu roboczego czy podpory.
Poszycia
Na początku poszyciem były robione z desek (program z aktami na uprawnienia budowlane). Jednak ze względu na to, że brakowało tego surowca, a także nie wykazywał on dobrych parametrów eksploatacyjnych, zrezygnowano z tego. Drewno zostało zastąpione sklejką wodoodporną, która z obu stron była pokryta żywicą. Innymi surowcami, które wykorzystywano na poszycie to blachy stalowe lub blachy ze stopami aluminium. Dzięki nim można uzyskać:
– wysoką jakość powierzchni betonu,
– gładkość powierzchni po zdemontowaniu deskowania; powierzchnia nie wymaga tynkowania, można ułożyć tynki pocienione albo zabiegi szpachlowania.
Aktualnie producenci stosują jako poszycia płyty z tworzyw sztucznych, które są zbrojone specjalnymi włóknami i listwami metalowymi/aluminiowymi. Płyty z poszyciem wykonanym z tworzyw sztucznych wyróżniają się w porównaniu z płytami ze sklejki. Są one:
– bardziej trwałe i nośne,
– łatwe w eksploatacji i naprawach,
– idealne do recyklingu i ponownego wykorzystania.
Minusem jest jednak to, że produkcja poszycia z tworzyw sztucznych jest droższa od produkcji płyt poszycie ze sklejki.
Wymiary płyt deskowania drobnowymiarowego
Wymiary płyt deskowania drobnowymiarowego są następujące:
– wysokość: od 62,5 do 270 cm, co zależy od wysokości kondygnacji,
– szerokość: od 20 do 120 cm.
W każdym z systemów deskowania zawarte są zestawy płyt o 2-3 różnych wysokościach oraz 3-5 różnych szerokościach. Dzięki temu można je dopasować do skomplikowanych rzutów czy przerojów elementów budowlanych. Płyty montuje się w pozycji pionowej lub poziomej (egzamin ustny na uprawnienia budowlane).