Wybierając rodzaj przekładek dystansowych do danej konstrukcji żelbetowej, powinno się sugerować takimi informacjami jak:
– wymagana grubość otulenia zbrojenia,
– rodzaj zbrojonego elementu konstrukcyjnego, w którym mają być przekładki: płyta stropowa, posadzka, ściana, słup,
– średnica i położenie zbrojenia,
– rodzaj zbrojenia: pojedyncze pręty lub siatka zbrojeniowa,
– sposób mocowania podkładek: bez drutu, z drutem, z uchwytem stalowym lub z tworzywa sztucznego,
– zewnętrzne oddziaływanie obciążenia na konstrukcję w trakcie eksploatacji obiektu: obciążenie statyczne, obciążenie dynamiczne, temperatura, stopień agresji środowiska, zmienność zawilgocenia,
– rodzaj powierzchni betonu: beton licowany, elementy sztukatorskie,
Zanim dojdzie do betonowania, należy skontrolować zbrojenia wszystkich elementów z żelbetu. Powinna się ona odbyć zgodnie z instrukcją ITB 431/2008. Należy wówczas sprawdzić:
– gatunki stali,
– zaświadczenia o jakości stali,
– zgodność z projektem wymiarów prętów i ich położenia, a także czy zachowane są wyszczególnione odległości między prętami,
– miejsce mocowania skrzyżowań prętów zbrojenia oraz ich stabilizacji przed przemieszczeniem podczas betonowania,
– połączenia spawane, które wykonano podczas ustawiania zbrojenia, ewentualnie należy zbadać wytrzymałość 0,5- 1,0% ogólnej liczby złączy (sprawdzenie połączeń spawanych zgrzewanych metodami nieniszczącymi),
– zaświadczenie jakości siatek zgrzewanych szkieletów wykonanych w zakładach specjalistycznych.
Odchyłki wymiarowe w przypadku ułożonego zbrojenia nie powinny przekraczać wartości, które są w normach oraz w projekcie. Tolerancje średnicy (masy) prętów zbrojeniowych powinny być zgodne z normami przedmiotowymi dla prętów do zbrojenia betonu lub z przedmiotową aprobatą techniczną (uprawnienia budowlane – egzamin).
Kontrola wykonania połączeń spawanych
Połączenia spawane powinny być zgodne z dokumentacją techniczną jaką jest instrukcja spawania. Powinno być w niej zawarte informacje o:
– informacje o usunięciu ewentualnych wad i usterek zbrojenia,
– wniosek o dopuszczeniu do betonowania.
Do takiego protokołu należy również dołączyć:
– zaświadczenie producentów o jakości siatek i szkieletów zgrzewanych,
– protokoły badania połączeń zgrzewanych i spawanych wykonanych na terenie budowy,
– odpisy lub wykazy dokumentów zezwalających na wprowadzenie zmian w projekcie roboczym (np. dziennik budowy).
W dzienniku budowy powinno się wpisać odbiór zbrojenia oraz wniosek dopuszczającym zbrojenie do zabetonowania.
Betonowanie konstrukcji monolitycznych
Jakość użytych materiałów oraz jakość wykonywanych robót powinien uwzględniać zamierzony poziom trwałości konstrukcji
Normy PN-EN 206-1, ENY 13670-1 dotyczą procesu betonowania. Mówią one przede wszystkim o zachowaniu wysokiego poziomu wykonawstwa. Zamierzony poziom trwałości konstrukcji powinien uwzględniać:
– jakość użytych materiałów,
– jakość wykonywanych robót.
Proces betonowania konstrukcji monolitycznych jest złożony. Składa się on z poniższych procesów prostych:
– przygotowanie mieszanki betonowej,
– daleki transport mieszanki betonowej,
– bliski transport mieszanki betonowej,
-układanie i zagęszczanie mieszanki betonowej,
– pielęgnacja świeżego (młodego) betonu.
Z reguły jest tak, że te procesy odbywają się na znacznej przestrzeni. Może je realizować kilku wykonawców.
W normach europejskich uwzględnia się specyfikę robót betonowych. Określa się tam również niektóre pojęcia i określenia, żeby relacje uczestników, którzy wykonują dane procesy, były czytelne.
Beton towarowy
W normach europejskich określono czym jest beton towarowy. Beton towarowy to mieszanka betonowa, która dostarczana jest przez osobę bądź jednostkę, która nie jest wykonawcą (uprawnienia architektoniczne). Betonem tego typu jest również beton, który:
– produkowany jest przez wykonawcę poza miejsce budowy,
– jest produkowany na miejscu budowy, ale nie przez wykonawcę.
Kolejnymi pojęciami, które zostały doprecyzowane to specyfikacja oraz specyfikujący. Pozwala to na ustalenie podziału odpowiedzialności za właściwą realizację robót betonowych i obiektu. Specyfikujący to osoba, np. projektant, która dobrze zna wymagania obiektowe, które stawia się obiektowi. Jednocześnie osoba to powinna się znać na technologii betonu oraz robót betonowych. Od specyfikującego, a właściwie od wiedzy i doświadczenia, zależy droga postępowania. Na jej podstawie stworzona zostanie specyfikacja oraz zostanie wybrany rodzaj betonu. Specyfikacja jest istotnym dokumentem, który może pomóc w rozstrzygnięciu sporów (jeżeli się pojawią).
