fbpx
program
Uprawnienia Budowlane

Najbardziej popularnymi rodzajami nawierzchni chodnikowych są nawierzchnie z płyt betonowych (uprawnienia budowlane 2021). Spowodowane to jest przede wszystkim łatwością wykonania czy łatwością rozbiórki. W normie PN-57/S-06050 znajdują się informacje odnośnie konstrukcji chodników oraz ich wykonawstwa. Chodniki z płyt układa się na:

– podłożu gruntowym za pośrednictwem podsypki piaskowej,

– podbudowie.

Podbudowa pod chodniki jest konieczna w przypadku:

– dużego ruchu,

– słabego gruntu podłoża,

– dużych szerokości chodników o małych spadkach poprzecznych.

Chodniki z płyt betonowych
Chodniki z płyt betonowych

Podbudowę wykonuje się:

a) ze żwiru lub żużla o grubości warstwy 8-1O cm,

b) z gruzu ceglanego o grubości warstwy 10-20 cm,

c) z gruzobetonu o grubości warstwy 8-25 cm przy ilości cementu 150 kg/m3.

Ziarna gruzu powinny mieć maksymalny wymiar do 80 mm.

Podsypkę wykonuje się z grubo- bądź średnioziarnistego piasku. Warstwa ta powinna mieć ok. 5-7 cm w przypadku gruntu przepuszczalnego. Z kolei w przypadku gruntów nieprzepuszczalnych grubość tej podsypki powinna wynosić 10-12 cm. Pełni ona wówczas funkcję warstwy odsączającej.

Czasami konieczne jest to, żeby układać chodnik z płyt na podbudowie przy wykorzystaniu podsypki cementowo-piaskowej.

Wykonanie chodników z płyt betonowych

Płyty betonowe, które tworzą chodnik powinny być w obramowaniu. Od strony jezdni obramowaniem jest krawężnik, a od strony zieleńca czy pobocza ziemnego – obrzeże lub opaski z kostek kamiennych, które układa się na podsypce piaskowej. 

Podsypkę rozściela się i zagęszcza na wyprofilowanym i zagęszczonym podłożu gruntowym (program do egzaminu na uprawnienia na komputer). Kolejnym krokiem jest układanie płyt z jednoczesnym zachowaniem spadku podłużnego oraz poprzecznego. Spadek poprzeczny waha się w granicach 1-2%. Jest on tym większy, im węższy jest chodnik.

Płyty należy układać w rzędy:

– poprzeczne z zachowaniem wiązania w kierunku podłużnym, przy czym płyty połówkowe układa się przy oporach bocznych,

– podłużne z zachowaniem wiązania w kierunku poprzecznym,

– ukośne pod kątem 45° do osi chodnika ze stosowaniem infuł przy oporach.

Płyty należy układać na przygotowanej podsypce. Mocuje się je na podsypce poprzez uderzenie młotkiem przez drewniany klocek. To, czy poprawnie zostały one ułożone należy sprawdzić przy wykorzystaniu 2-metrowej łaty i libelli. Osadza się je o 1-1,5 cm wyżej niż górną powierzchnię krawężnika. Spoiny powinny mieć szerokość 8 mm.

Płyty układa się na łukach w sposób wachlarzowy. Ważne jest, żeby spoiny się rozszerzały. Można przycinać płyty. Następnym krokiem jest zamulenie spoin piaskiem bądź wypełnienie zaprawą cementową na całej grubości płyt.

Po zalaniu szczelin zaprawą cementową chodnik należy przykryć warstwą piasku (1,5-3 cm) i polewać przez 10 dni wodą. Wymaga się dokładność profilu (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia). Nakazuje to, żeby przyłożona do chodnika łata długości 3 m nie dawała większego prześwitu niż 10 mm. Odchyłki od spadku nie powinny przekraczać 0,3%.

Chodniki betonowane na miejscu

Chodniki betonowano na miejscu w postaci litych płyt już przed pierwszą wojną światową. Jeżeli taki chodnik jest wykonany w dobry sposób, to charakteryzuje się on:

– równością,

– szorstkością,

– wodoszczelnością,

– estetycznym wyglądem.

Nawet dzisiaj, w sytuacjach, kiedy ze względów urbanistycznych bądź eksploatacyjnych konieczne jest wykonanie takich chodników, należy skupić się na tym, że w obrębie pasa chodnikowego nie ma żadnych przewodów uzbrojenia podziemnego, a także nie ma w planach ich zakładanie. W innej sytuacji chodnik ten mógłby ulec zniszczeniu i nie byłoby szans na odzyskanie jakiegokolwiek materiału.

Chodnik betonowany na miejscu wykonuje się poprzez rozścielenie warstwy betonu żwirowego marki 250 bezpośrednio na wyprofilowanym i zagęszczonym przepuszczalnym podłożu gruntowym. W sytuacji, kiedy podłoże gruntowe jest nieprzepuszczalne, konieczne jest założenie warstwy odsączającej o grubości 8-10 cm pomiędzy podłożem a warstwą dolną.

Zanim rozpocznie się proces wiązania na warstwie dolnej, należy ułożyć warstwę górną betonu (o grubości 3 cm) po zagęszczeniu. Beton tej warstwy wykonuje się z grysów, które pochodzą z twardych gatunków skał o konsystencji plastycznej. Powinien on być marki 300. Obie warstwy należy zagęścić ręcznie bądź przy pomocy wibratorów płytowych.

Całą powierzchnię, którą betonowano, powinno się podzielić na pola o maksymalnej powierzchni 6 m2. Służą do tego szczeliny dylatacyjne (uprawnienia budowlane – egzamin). Dzięki temu uda się uniknąć niepożądanych pęknięć, które z powodu małej grubości płyt powstają zwłaszcza w tego typu nawierzchniach.

Podziel się:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Znajdź na blogu
Kategorie artykułów
Nasze produkty
Darmowy poradnik

Nie zwlekaj i dołącz do nas już dziś i otrzymaj poradnik wraz z wypełnionym zbiorczym zestawieniem praktyk!

Uprawnienia-budowlane.com