Budowlany rodzaj klinkieru

Klinkier to wyrób, który jest w dużym stopniu bądź nawet w całości spieczony (uprawnienia budowlane 2021). Jego struktura jest ścisła i ma bardzo małą ilość porów. Patrząc na wytrzymałość klinkier ma ją bardzo znaczną. Jego barwa jest zazwyczaj brunatnoczerwona albo ciemna. Objętościowy ciężar wynosi około 2,0T/m³. Podczas fabrykowania klinkieru potrzeba glin, które mają małą zawartość piasku. Muszą one wykazywać znaczne różnice pomiędzy temperaturą topnienia a temperaturą spiekania. Glinę należy także dobrze przygotować, aby była rozdrobniona oraz wymieszana.

Klinkier do licowania

Klinkier do licowania ma często licową zeszkloną powierzchnię, aby uzyskać ładniejszy wygląd i utrudnić możliwość osadzania się sadzy oraz pyłu (program na uprawnienia budowlane). Niektóre z klinkierów pokrywa się solną polewą, nadając im w ten sposób błyszczący oraz ładny ogólny wygląd. Taką polewę uzyskuje się podczas gdy, w czasie wypalania wrzuci się albo rozpyli kuchenną sól w piecu. W związku z oddziaływaniem wysokich temperatur tworzą się sodowe glinokrzemiany. Osiadają one na powierzchni danego wyrobu w postaci błyszczącego ścisłego szkliwa. Klinkierowe wyroby mogą by różnego rodzaju, w zależności od tego, do jakiego celu mają one służyć.

Cechy klinkierowych licówek

Klinkierowe licówki w podstawie mogą przyjmować wymiary, takie jak ma zwykła cegła (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Ich grubość jednak jest mniejsza i wynosi około 3 cm. Czasami wyrabia się także licówki dziurawki oraz licówki do przepoławiania, a także narożniki o tych samych kształtach, jaki mają ceglane licówki. Klinkier stosowany do posadzek ma zazwyczaj górną powierzchnię zeszkloną. Może przyjmować kształt taki jak zwykła cegła, której grubość wynosi tyle samo, albo mniej. Klinkier może przybrać także postać gładkich bądź rowkowanych albo prążkowych płytek. Prążkowe oraz rowkowane płyty znajdują specjalne zastosowanie tam, gdzie zwykły klinkier okazał by się zbyt śliski. Stosuje się go do bram, na podwórzu itp. Posadzkowy klinkier musi wyróżniać się dobrą odpornością na ścieranie.

Sposób formowania i wypalania

Formowanie wykonuje się za pomocą prasowania na sucho bądź na mokro (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Wypalanie odbywa się po odpowiednim wysuszeniu w piecu, który jest opalany gazem. Daje on dużą temperaturę wypalania, która wynosi 1200-f-1300°C. Klinkier wykazuje się ognioodpornością do temperatury wynoszącej około 1000°C. Jednak nie może on zostać polany wodą albo być szybko studzony. Klinkier jest także odporny na wilgoć, kwasy i cechuje się dobrą trwałością. Nie nadaje się do ścian mieszkalnych budynków, ponieważ ma znaczny współczynnik cieplnej przewodności oraz źle wiąże się z zaprawą. Jego koszt jest dodatkowo wysoki.