Pyłami mineralnymi są ziarna, które mają wymiar poniżej 0,05 mm (program na uprawnienia budowlane w wersji android). Są to części ilaste bądź mułkowe. Określa się je najczęściej przez odsiewanie bądź metodą płukania. Druga z nich jest bardziej dokładną i pewną metodą. Krzywe przesiewu mogą być liniami łamanymi i pozbawionymi pewnych frakcji.
Kruszywa, które są pozbawione pewnych frakcji stosuje się do betonów, które charakteryzują się dużą wytrzymałością i są zagęszczane mechanicznie.
Do wydzielania pyłów z kruszywa wykorzystuje się przyrząd, który jest zbudowany ze:
– szklanego naczynia o pojemności 1000 cm3 do górnej rysy,
– łopatki,
– urządzenia, które pozwala pochylać naczynie o taki kąt, przy którym wyleje się z niego płyn do rysy dolnej.
Rysy w naczyniu są oddalone od siebie o 35 mm. Pochylenie naczynia reguluje się długością sznurka.
Należy pobrać ok. 500 g próbki badanego kruszywa. Pobiera się ją w stanie wilgotnym, żeby pyły z niej nie odpadały. Następnie należy wysuszyć próbkę w temperaturze 105 ± 2°C do stałego ciężaru. Przed wsypaniem do naczynia, należy daną próbkę zważyć z dokładnością do 1 g.
Badając kruszywo grube należy pamiętać o tym, że trudno skłócać je w szklanym naczyniu. Z tego powodu wysuszoną próbkę należy namoczyć w wodzie, a wymyte w tej wodzie większe ziarna usunąć. Następnie wodę z całą zawartością drobnego kruszywa i pyłu należy zbadać w przyrządzie.
Do zasług Paszkowskiego można zaliczyć przeprowadzenie podziału kruszyw na wiążące i wypełniające. Rozróżnienie to przeprowadzono zgodnie ze zjawiskiem lepkości wody, posługując się przyrządem (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia).
Badanie więźliwości kruszywa
Badanie więźliwości kruszywa
Przyrząd do badania więźliwości kruszywa zbudowany jest ze:
– szklanej rury, która jest zaopatrzona na dole w gęste sito,
– zamykającego korka, przez który przechodzi rurka z kranem.
W pierwszej kolejności należy nasypać do rury odpowiednią ilość danej frakcji piasku, a także nalać odpowiednią ilość wody przy zamkniętym kranie. Najbardziej ścisłe ułożenie ziaren piasku, który jest całkowicie pogrążony w wodzie następuje na skutek skłócenia zawartości rury i potrząsanie jej w pionie. Należy pamiętać o tym, żeby wody było na tyle dużo, żeby po skłóceniu i utrzęsieniu poziom jej w znalazł się wyżej od poziomu piasku. Kolejnym krokiem jest otwarcie kranu. Dzięki temu woda, która przesącza się przez piasek, wycieka i jej poziom opada.
Kiedy poziom wody będzie taki sam jak poziom piasku, to kran należy zamknąć. W tym momencie w rurze znajduje się piasek, którego próżnie są całkowicie wypełnione wodą. Następnie najpierw należy starować przyrząd i go zważyć. Dzięki temu można określić ciężar wody, który wypełnia próżnie. Dzięki pomiarowi wysokości słupka piasku udaje się obliczyć jego objętość. Dodatkowo możliwe jest określenie:
– procentowej zawartości próżni w badanej frakcji, która jest najściślej ułożona,
– ciężaru objętościowego piasku,
– ciężaru właściwego piasku.
Dzięki ponownemu otwarciu kranu, możliwe jest wypłynięcie z próżni wody w takiej ilości, w jakiej jest to możliwe ze względu na lepkość (program egzamin uprawnienia 2021). Po ustaniu wyciekania można ustalić ciężar wody uwięzionej lepkością w próżniach międzyziarnkowych. Dzieje się to na skutek zważenia przyrządu.
Wnioski z badania więźliwości
Zgodnie z Paszkowskim „więźliwością” nazywa się stosunek wody uwięzionej przez daną frakcję kruszywa do próżni stosu okruchowego. Z badań można wyciągnąć następujące wnioski:
a) frakcje pyłowo-piaskowe, tj. od fi do f4:
– wiążą całą lub prawie całą wodę, która wypełnia próżnie stosu okruchowego,
– na skutek nadania betonowi cech lepkości decydują o stopniu urabialności mieszanki betonowej,
b) frakcje piaskowe f5 i f6 wykazują:
– dość znaczną więźliwość,
– powinny być uznane za frakcje wiążące,
c) frakcja f7 wykazuje:
– więźliwość pośrednią,
– może być zakwalifikowana zarówno do piasków, jak i do żwirów,
