Badania sklerometryczne przeprowadza się zgodnie z wymienionymi dalej zasadami (egzamin na uprawnienia budowlane). Przede wszystkim miejsce do badań powinno być ustalone jak najbardziej równomiernie na całej powierzchni badanego elementu. Jednocześnie nie mogą znajdować się one w odległości mniejszej niż 3-4 cm od krawędzi. Wybierając miejsce pomiarów należy unikać miejsc, które:
– były poziomo usytuowane podczas betonowania (warstwa stwardniałego mleczka cementowego),
– o widocznym uszkodzeniu, silnie porowatych, rakowatych,
– leżą na śladach szczelin w deskowaniu,
– są skorodowane wpływami atmosferycznymi lub chemicznymi,
– są silnie nawilgoconych lub zmarzniętych.
Badanie sklerometryczne
Dodatkowo należy unikać miejsc, gdzie na głębokości do 3 cm przebiega zbrojenie konstrukcyjne. Należy także unikać badania mało sztywnych elementów, których elastyczność powoduje fałszowanie odczytów. Takie zjawisko może mieć miejsce przy płytach o grubości mniejszej niż 10 cm, a także przy belkach i słupach, których wymiar w kierunku działania młotka jest mniejszy niż 12 cm.
Tak ustalone miejsce należy odpowiednio przygotować pod badanie. Najpierw należy je oczyścić drucianą szczotką, a później wygładza się powierzchnię wykorzystując kamień ścierny. W zależności od chropowatości powierzchni, grubość zeszlifowanej warstwy betonu wynosi 1-3 mm. Z kolei w wyjątkowych sytuacjach grubość może wynieść ok. 3-5 mm. Dotyczy to sytuacji, kiedy beton jest stary bądź silnie skorodowany. Minimalna liczba wybranych miejsc na jednym elemencie wynosi 12.
Odczyty podczas badań
Jeden element konstrukcyjny to np. belka, słup czy stopa fundamentowa (uprawnienia budowlane – egzamin). Do odczytów danych służy przyrząd sklerometryczny. Wykonuje się nim w każdym miejscu po 5 odczytów, które są miarodajne.
Jednak prawda jest taka, że od jednorodności lokalnej betonu zależy rzeczywista liczba odczytów. Nie bierze się pod uwagę pojedynczych odczytów, które w mocny sposób różnią się od przeciętnych. Dotyczy to m.in. sytuacji, kiedy wyniki różnią się od siebie o 5 jednostek na skali młotka Schmidta.
Odległość punktów pomiarowych w danym miejscu wynosi min. 2 cm. W związku w wynikach pomiarów otrzymuje się 60 odczytów (12×5). Takie wyniki należy zestawić na formularzach dziennika pomiarów.
Dzięki danym z dziennika możliwe jest określenie parametrów rozkładu L. Na ich podstawie można wyznaczyć wskaźniki, które charakteryzują jakość betonu. Ważne jest, żeby pamiętać, że oceniając jakość betonu metodami sklerometrycznymi, otrzymuje się informację wyłącznie o warstwach powierzchniowych o grubości ok. 3 cm. Jednocześnie określona wytrzymałość może być obciążone błędem na poziomie ± 20-30% (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane).
Wnioski wynikające z badań
Badania nad zachowaniem się betonu pod wpływem obciążeń impulsowych o dużych częstościach lecz małych amplitudach wykazały, że beton można uważać w przybliżeniu za ośrodek lepko-sprężysty o uproszczonym trójparametrowym modelu reologicznym. Udało się ustalić, że w przypadku dużych częstości generowanych impulsów fale sprężyste, które powstają w ośrodku lepko-sprężystym rozchodzą się z pewną prędkością. Można ją obliczyć z podobnego wzoru jak dla ośrodka idealnie sprężystego.
Można także stwierdzić, że w przypadku odpowiednio dużych częstości, wpływ czynnika lepkiego w przyjętym schemacie ciała tak ogranicza odkształcenia sprężyste uzależnione od modułu E, że prędkość fali zależy tylko od modułu E</. Jest to istotny wniosek przy stosowaniu metod impulsowych (program na uprawnienia budowlane w wersji android).
