Wypalanie ceramicznych wyrobów

Wypalanie ceramicznych wyrobów

Ceramiczne wyroby, które są przeznaczone do wypalania należy dokładanie osuszyć, żeby podczas wypalania nie pękały i nie paczyły się. Wypalanie może się odbywać w polowych albo w przemysłowych piecach. Dawniej w mielerzach wypalało się cegłę. Były to kopce układane ze surowych cegieł. Także wypalanie surówki może mieć miejsce w polowym piecu, które mają zazwyczaj cztery ściany ograniczające w planie prostokąt. Są one zwykle budowane z uprzednio wypalonej cegły. Jednak jej nadziemne części można wykonać również ze surówki. Do opalania można użyć węgla, torfu czy drewna (egzamin na uprawnienia budowlane).

Stosowanie szczelin pomiędzy cegłami

Na dole ze surówek układa się kanały skierowane do osi ogniowego kanału w odpowiedniej ilości w stosunku do czeluści (program uprawnienia budowlane). Kanały połączone są ze sobą na linii poprzecznym kanałem. Poza czeluściami cegła układana jest w stosy, w każdym z rzędów trochę po skosie, w jednym rzędzie w jedną stronę a w drugim w przeciwną stronę. Szczeliny znajdujące się pomiędzy cegłami wynoszą około 2 cm albo nieco więcej.

Piece polowe oraz kręgowe

Polowe piece pozwalają szybciej wykorzystać opalaną przestrzeń porównując je z mielerzami (program egzamin uprawnienia 2021). W tym przypadku mamy też mniej braków a sama cegła jest bardziej wartościowym wyrobem. Znaczna jest ilość paliwa potrzebnego do pieca. Na 1000 sztuk cegły potrzeba około 300 kg węgla. Z tego względu polowe piece stosuje się w cegielniach znajdujących się na rolniczych terenach. Najbardziej jednak rozpowszechnione są piece o typie kręgowym. Inne rodzaje, takie jak tunelowe czy komorowe dużo rzadziej się obecnie spotyka. Kręgowy piec skonstruowany był przez Hoffmana w roku 1853. Początkowo miały one zaplanowany kształt koła, jednak w końcowym etapie uznano za idealny kształt wydłużony prostokąt o zaokrąglonych narożach. Był on bardziej odpowiedni w związku z korzystniejszym położeniem ogniowego kanału, gdzie wypalało się ceramiczne wyroby. Dane odcinki w ogniowym kanale posiadają od zewnątrz wejściowe otwory, które służą do wwożenia wyrobów. Mają także wloty łączące komory ze zbiorczym kanałem.

Przechowywanie ceglarskich wyrobów

Ceglarskie wyroby przechowuje się w pojemnikach, klatkach itp. Muszą mieć suche, wyrównane i oczyszczone podłoże, a podczas robót zimowych muszą mieć także prowizoryczne zadaszenie. Ma ono ochronić je przed przemarzaniem oraz przed opadami deszczu i śniegu. Cegły na samochody, wagony układa się ściśle oraz rzędami. Nie wolno rzucać ceglarskimi wyrobami podczas załadunku oraz wyładunku (egzamin ustny na uprawnienia budowlane).

Działanie poszczególnych komór w piecu

Piec działa w sposób ciągły. Jego charakterystyczny schemat pracy wynosi n i n+1 (uprawnienia budowlane – egzamin). Przy tym schemacie mając 16 komór okres jest jedną szesnastą czasu, jaki potrzebuje ogień na obieg dookoła pieca. Jest to okres, który wynosi około V2 dnia. Podczas okresu n komora 1 jest próżna a komora 2 wyładowana. Pomiędzy komorami 13 i 14, 14 i 15, 15 i 16 umieszcza się przegrody z szybrowego papieru. Przykleja się go gliną do ścian ogniowego kanału, który zamyka przekrój tego kanału. Dostawa ceglarskich wyrobów w specjalnych pojemnikach obniża robociznę związaną z ładowaniem oraz wyładowywaniem aż dwukrotnie.