Wspornikowa konstrukcja płyt jest pewnego rodzaju kompromisem między płytami, które są wolno podparte oraz płytami ciągłymi. W tej konstrukcji styki płyt umieszcza się w miejscu środka przęsła pomiędzy osiami konkretnych filarów. Filary wiążę się w sposób stały z płytą. Konstrukcja wspornikowych płyt przypomina nieco koncepcję zapór oszczędnościowych teowych. Takie rozwiązanie płyt pozwala na niezależne osiadanie się poszczególnych filarów i upraszcza proces uszczelniania. Niestety nie można w nim uniknąć występowania naprężeń rozciągających w miejscu odwodnej płaszczyzny płyty. Skutki tych naprężęń mogą być równie szkodliwe jak w płytach ciągłych.[uprawnienia budowlane testy]

Obciążenia zapory płytowej

W przypadku gdy zapora płytowa jest jednocześnie częścią przelewową to niezbędne jest określenie grubości płyty przelewu. Przy jego określaniu należy uwzględniać dwa typy obciążeń. Pierwszym z nich jest ciężar własny, a drugim parcie wywoływane przez przelewanie się warstwy wody. Przyjmujemy wartość parcia wody równą ciężarowi przelewającej się warstwy wody. Jeżeli płyta przelewowa zmienia swoją krzywiznę i tworzy tym sposobem w dolnej części odskocznię, wtedy powstaje dodatkowa siła odśrodkowa. Jest ona spowodowana przez parcie wody i należy uwzględniać ją w obliczeniach dotyczących grubości płyty.[uprawnienia budowlane]

Płyta zapory płytowej

Grubość płyty piętrzącej występującej w koronie zapory powinna mieć wartość od 0,15 do 0,3 metra. Grubość płyty uzależniona jest od warunków klimatycznych w miejscu danej zapory. Im są one surowsze, tym grubość płyty powinna być większa. Jest to powodem wykonywania ścianek izolacyjnych w miejscu strony odpowietrznej. Ich zadaniem jest ochrona płyty przed zbyt dużym wahaniem się temperatury.[segregator uprawnienia budowlane] Dużym problemem w zaporach płytowych jest zapewnienie odpowiedniej szczelności pomiędzy płytą i filarem w miejscu ich podparcia. Często połączenie między tymi elementami wykonu się w postaci zazębionej. Sama szczelina powinna zostać wypełniona asfaltem, który służy do utrudniania procesu filtracji wody. Asfalt nakłada się na płaszczyznę występu filara, na którym bezpośrednio umieszcza się płytę. W przypadku stałego związania płyty z filarem w połowie rozpiętości pomiędzy filarami danej płyty powinno się wykonać konstrukcyjną szczelinę dylatacyjną, którą uszczelnia się przy użyciu blachy miedzianej. Taka sytuacja ma miejsce dla wspornikowych płyt.[akty uprawnienia budowlane]

Wspornikowe rozwiązanie płyt

Wyżej opisane wspornikowe rozwiązanie płyt możemy zauważyć na zaporze Olstappen wybudowanej w Norwegii. Posiada ona ściankę izolacyjną o wysokości 15 metrów oraz rozpiętości 5,2 metra w miejscu światła pomiędzy filarami. Całkowita długość zapory ma 165 metrów, a grubości jej filarów sięgają 0,8 metra.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] Zapora ta była fundamentowana na skale o dobrej jakości. W tej zaporze woda jest odprowadzona poprzez przelew, który ma charakter płytowy i jest zamkniętym segmentem. Drugim przykładem rozwiązania wspornikowego jest największa zapora Szwecji o nazwie Storfnnforsen. Ma ona długość 800 metrów i maksymalną wysokość wynoszącą 40 metrów. Obydwie z tych zapór posiadają pionową ściankę izolacyjną wykonaną z żelbetu. Uszczelnienia w miejscu styków wykonuje się również przy wykorzystaniu asfaltu oraz blachy miedzianej.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Obliczanie filarów

Filary dla tego typu zapór oblicza się analogicznie do filarów w zaporach wielołukowych. W samych obliczeniach należy uwzględnić kilka obciążeń. Po pierwsze należy uwzględnić bezpośrednie parcie jakie wywiera woda na dany filar oraz na połowę płyty piętrzącej z każdej ze stron filara. Oprócz tego należy uwzględnić ciężar własny filara. Czasami dla konkretnych warunków klimatycznych uwzględnia się parcie lodu oraz namułów.