Wieża kontroli ruchu lotniczego najczęściej są budowane:
– oddzielnie,
– na budynku dworcowych, którego wysokość wraz z kondygnacją wieży pozwala na dobrą widoczność całego pola wzlotów (programy do uprawnień budowlanych).
Minimalna powierzchnia podłogi wieży kontrolnej wynosi:
– na lotniskach średniej wielkości -14 m2,
– w dużych portach zaś 28 m2.

Ściany wieży należy wykonać ze szkła na 3/4 wysokości. Dodatkowo szyby powinny być odchylone od pionu górną krawędzią ze względu na uzyskanie dobrej przezroczystości okien. Należy także pamiętać o tym, że pomieszczenie w wieży powinno być ogrzewane i przewietrzane. Z kolei sufit powinien być dźwiękochłonny. Przyrządy meteorologiczne należy umieścić na płaskim dachu wieży.
Kształt wieży kontroli ruchu może być różny. Najczęściej mają one formę:
– kopuły – Paryż – Le Eourget,
– ściętego stożka – Londyn – Gatwick,
– sześcianu,
– prostopadłościanu,
– walca.
Nadbudowa wieży posiada u podstawy odkryty balkon. Balkon ten jest zaopatrzony w poręcz i przeznaczony między innymi do obserwacji meteorologicznych.
Budynki dworców lotniczych
Budynki dworców lotniczych najczęściej wykonuje się w konstrukcji szkieletowej (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane). Dzięki niej:
– możliwe jest zastosowanie etapowości budowy dworca,
– ułatwione jest zmniejszenie głębokości pomieszczeń na wyższych kondygnacjach, które są przystosowane do celów służbowych.
Konstrukcja szkieletowa była wykorzystana podczas budowy dużej liczby dworców lotniczych na Zachodzie.
Masywna konstrukcja jest idealna w przypadku małych budynków dworcowych, gdzie nie ma konieczności przemieszczania ścian wyższych kondygnacji w stosunku do ścian kondygnacji niższych. Stropy najczęściej są z żelbetu bądź są ceramiczne żebrowane. Dachy są najczęściej płaskie. Wykonuje się je w podobny sposób co stropy. Najczęściej są one tarasami, które są dla publiczności, która przygląda się ruchowi lotniczemu. Wodę opadową należy odprowadzać na zewnątrz.
Jeżeli chodzi o hale odpraw, których wysokość jest równa wysokości budynku, do przekrycia należy zastosować wiązary stalowe z podwieszanym sufitem.
Korytarze i schody w budynku dworcowym powinny umożliwiać w razie konieczności jak najszybszą ewakuację pomieszczeń. Minimalna szerokość korytarza powinna wynosić 2 m.
Wyjścia z budynku lotniczego
Od kształtu i wielkości pomieszczeń zależy:
– umiejscowienie wyjść z budynku,
– liczba wyjść z budynku.
Pomieszczenia , w których może przebywać więcej niż 100 osób, muszą posiadać dwa samodzielne wyjścia (egzamin ustny uprawnienia architektoniczne – pytania). Z kolei korytarze i przedsionki, które łączą te wyjścia z pomieszczeniem nie mogą powodować zatrzymania potoku ludzkiego.
Schody, z których mogą wszyscy korzystać, muszą być z materiałów, które są ogniotrwałe. Klatki schodowe należy oświetlić światłem bezpośrednim bocznym lub górnym.
Wskaźniki liczbowe oświetlenia dworca lotniczego
Wskaźniki liczbowe oświetlenia dworca lotniczego określa się w stosunku powierzchni okien do powierzchni podłogi. Przedstawiają się one w taki sposób:
a) hala odpraw – 1:5,
b) poczekalnia – 1:5 – 1:7,
c) restauracje – 1:4 – 1:5,
d) pomieszczenia administracyjno-biurowe – 1:4,
e) gabinety – 1:6,
f) korytarze i klatki schodowe – 1:13 – 1:14,
g) kuchnia – 1:4,
i) pomieszczenia dla numerowych, sprzątaczek, dozorcy – 1:5 – 1:8,
j) toalety – 1:8 – 1:10 (dopuszcza się również oświetlenie sztuczne),
k) składy – 1:10.
Odpowiednio w stosunku do oświetlenia należy zaprojektować głębokości pomieszczeń. Z tego powodu głębokość hall odpraw, restauracji i innych pomieszczeń, które znajdują się na parterze, nie mogą być większe niż 12 m przy oświetleniu jednostronnym i 24 m przy oświetleniu dwustronnym.
Z kolei w przypadku wyższych pięter można zastosować głębokość pomieszczeń, która odpowiada czterokrotnej szerokości. Głębokość niewielkich pomieszczeń pasażerskich i służbowych nie może przekraczać podwójnej ich szerokości. Z kolei pomieszczenia przeznaczone na składy mogą mieć głębokość równą trzykrotnej szerokości (uprawnienia architektoniczne – egzamin).