Układanie bloków gazobetonowych

Bloki wykonane z gazobetonów powinny być układane w ścianach powierzchniami rowkowanymi pionowo. Taki zabieg powoduje zwiększenie przyczepności zaprawy tynkowej. Bloki gazobetonowe przed murowaniem oczyszcza się z kurzu i pyłu gazobetonowego. W lecie powinno się je również obficie zwilżyć wodą za pomocą pędzla lub zanurzając je w naczyniu z wodą.[uprawnienia budowlane testy] Zaprawa stosowana do tego typu ścian powinna mieć rzadką konsystencję. Jest to spowodowane tym, że gazobeton chłonie wodę i przez to zaprawa mogłaby posiadać jej nie wystarczającą ilość, która jest niezbędna do wiązania. Ościeżnice okienne i drzwiowe w ścianach gazobetonowych osadza się stosując gwoździe. Ich rozstaw powinien wynosić około metra. Przebijają one ościeżnicę i są wpuszczone w mur na głębokość wynosząca około 6-10 centymetrów.

Stosowanie dyli

W krajach skandynawskich stosuje się murowanie bloczków gazobetonowych, których powierzchnie są szlifowane i wykonywane z odchyłkami wymiarowymi na dotyk. W tym przypadku rolę łączników spełniają gwoździe lub drążki wykonywane z tworzyw sztucznych.[akty uprawnienia budowlane] Prefabrykaty te charakteryzują się dużą lekkością oraz szybkością i łatwością w montażu. Ich kolejną zaletą jest mniejszy wpływ smukłości na nośność ściany niż w przypadku ścian z bloków. Jest to spowodowane tym, że nie posiadają one spoin. Szerokość dyli wahają się między 25 a 90 centymetrów. Najczęściej jednak stosuje się dyle o szerokości 60 centymetrów. Są one nazywane dwumodułowymi. Grubość dyli stosowanych do ścian zewnętrznych wynosi 24 centymetry, a do wewnętrznych od 6 do 15 centymetrów. Uzależnione jest to od ich funkcji.[segregator uprawnienia budowlane]

Wzajemne połączenie dyli

Dyle można połączyć wzajemnie na kilka sposobów. Do niedawna stosowana była metoda, która polegała na wypełnianiu wyżłobień w pionowych krawędziach dyli, które tworzą w styku po zmontowaniu płyt pionowych rowek przez rzadką zaprawę cementową. W narożnikach dyle są dodatkowo zbijane gwoździami. Taka metoda jednak nie zapewnia całkowitego zespolenia prefabrykatów. Pomiędzy nimi dochodziło do powstawania rys, przez które może przenikać wilgoć pochodząca z opadów atmosferycznych. Oprócz tego może dojść do przewiewania ścian i obniżania się stopnia ich izolacyjności cieplnej.[egzamin na uprawnienia budowlane] Lepszym sposobem, który zapewni odpowiednią szczelność jest stosowanie klejów wodoodpornych. Spoiny klejowe są bardzo elastyczne, mają dobrą izolacyjność cieplną, wodoodporność i mrozoodporność. Oprócz tego charakteryzują się dobrą przyczepnością do betonu. Najczęściej stosuje się tu klej polioctanowy, epoksydowy lub kauczukowy. Elementy prefabrykowane, które będą łączone na klej powinny mieć płaskie powierzchnie krawędzi. Nie powinny posiadać one żłobkowań. Gładkość powierzchni uzyskuje się poprzez dokładne obrobienie procesem szlifowania. Przez połączeniem powierzchnie spoin starannie oczyszcza się z pyłu. Klej nanosi się na powierzchnie stykowe ręcznie stosując do tego metalowe szpachlę lub w sposób mechaniczny. Grubość spoin wynosi 1-2 milimetry. Jedynie stosując klej polioctanowy to grubość wynosi 3 milimetry.[uprawnienia budowlane]

System Hebel

W Niemczech stosowany jest system Hebel oparty na stosowaniu średniowymiarowych gazobetonowych prefabrykatów. Stosowany jest on do domów mieszkalnych 1 lub 2 kondygnacyjnych. Elementy nośnych ścian są wykonywane z gazobetonu i mogą mieć grubość 7,5,10,15,17,5 i 20 centymetrów. Ich szerokość wynosi 50 centymetrów, a wysokość ma wartość jednej kondygnacji. Elementy są tu łączone przez klamrowanie i następnie zalewanie spoin pomiędzy prefabrykatami rzadką zaprawą cementową.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]