Tensometry optyczno-mechaniczne

Tensometr lusterkowy Martensa

W przypadku tensometrów optyczno-mechanicznych przełożenie wskazać jest możliwe w momencie, kiedy:

– wykorzysta się przekładnię optyczną,

– wykorzysta się przekładnię optyczną i mechaniczną łącznie.

Jednak odnotowano istnienie wielu takich tensometrów, jednak niewiele z nich zaczęto szerzej stosować. Głównym powodem jest to, że powstawały spore problemy podczas instalowania tensometrów na próbkach i przy obsłudze. Dodatkową kwestią jest wrażliwość na wstrząsy (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane).

Tensometr lusterkowy Martensa wykorzystuje się przede wszystkim w praktyce laboratoryjnej. Jest to zespół dwóch tensometrów, które mocuje się do próbki za pomocą specjalnych uchwytów. 

Długością pomiarową tego tensometru jest odległość dwóch ostrzy noży. Jeden z nich jest nieruchomy. Pełni funkcję odpowiednio wykonanego zakończenia listwy. Z kolei drugie ostrze jest ruchome. Jest to pryzmat, który łączy się z lusterkiem. W pewnej odległości od zwierciadła należy ustawić na statywach linijkę z podziałką milimetrową i lunetę obserwacyjną. Należy zadbać o to, żeby zwierciadło i linijka były tak ustawione, żeby możliwe było widzenie w zwierciadle odbicia linijki, a także zrobić odczyt, który odpowiada położeniu krzyża lunety.

W efekcie odkształcenia próbki, dochodzi do obrotu pryzmatu ostrza ruchomego, czyli lusterka i promienia świetlnego, który się w nim odbił (program z aktami na uprawnienia budowlane). Dokonując odczytu na skali w położeniu wyjściowym oraz następnego odczytu przy innym obciążeniu próbki, można wyznaczyć odpowiadający różnicy tych odczytów przyrost bazy Al. W związku z tym wysuwa się wniosek, który mówi o tym, że powiększenie wskazań tensometru lusterkowego Martensa zależy od wysokości pryzmatu h i odległości L pomiędzy lusterkiem a skalą.

Tensometry do badań przy obciążeniach dynamicznych i do badań specjalnych

Do grupy tensometrów mechanicznych oraz mechaniczno-optycznych można także zaliczyć tensometry do badań przy obciążeniach dynamicznych i tensometry do badań specjalnych. W pierwszym przypadku stosuje się je coraz rzadziej. Zastępuje się je innymi rodzajami tensometrów, np. elektrycznymi. Z kolei w drugim przypadku ich konstrukcja jest zależna za każdym razem od specyfiki badań. Każdorazowo trzeba je specjalnie opracować.