Symetryczne sprężenie przekrojów

Dzięki temu, że struny sprężające są symetrycznie rozłożone, ułatwiony jest:

– transport elementów przy użyciu zwykłych środków transportowych,

– przeładunek bez wykorzystywania sprzętu mechanicznego (przeładunek ręcznie), gdzie uchwyty mogą być dowolnie rozmieszczone przy podnoszeniu lub przeładunku elementów strunobetonowych.

Dzięki symetrycznemu sprężania przekrojów elementów konstrukcyjnych udało się w pełni wyeliminować możliwość popełnienia błędów montażowych na budowie (egzamin na uprawnienia budowlane). Mogły one powstać na skutek odwrócenia elementów w momencie, kiedy doszłoby do całkowitego zastosowania sprężania strefy rozciąganej. Ma to wpływ na dalsze masowe wykonawstwo przez robotników, którzy są niewykwalifikowani. Należy również prowadzić dalsze prace naukowo-badawcze, szczególnie w zakresie:

– lekkich i ekonomicznych ścian osłonowych,

– odpowiedniego zastosowania materiałów miejscowych i odpadkowych na wypełnienie konstrukcji szkieletowej.

Jak można zmniejszyć nakłady materiałowe? Zgodnie z badaniami, które przeprowadzono na budynkach prototypowych, udało się to na skutek:

– zastosowania lekkiego szkieletu, który był wypełniony lekkimi izolatorami zamiast grubych ścian konstrukcyjnych,

– zastąpienia ciężkich fundamentów ciągłych, które były na całym obwodzie ścian konstrukcyjnych, fundamentami punktowymi, które charakteryzują się mniejszą masą materiałową.

Do tej pory było tak, że w przypadku budynków wiejskich traciło się prawie 50% materiału, który był potrzebny na budowę kondygnacji użytkowej o wysokości 2,8 – 3 m. Takie straty wynikały ze stosowania fundamentów obwodowych, które zagłębione były średnio na 1,2 – 1,5 m.

Potwierdzono, że duże korzyści gospodarcze można osiągnąć na skutek masowego zastosowania wyżej wymienionych rozwiązań (program do egzaminu na uprawnienia na komputer). Uwzględniono to w zestawieniu wskaźników techniczno-ekonomicznych, które potwierdzono realizacjami prototypowych budynków z elementów strunobetonowych.

Nieekonomiczność rozwiązań szkieletowych

Uważano, że bez sensu było stosowanie konstrukcji szkieletowych w małych budynkach, a szczególnie tych parterowych czy parterowych z poddaszem użytkowym. Wychodzono z założenia, że do tego idealne są konstrukcje murowane (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Jednak największą wadą rozwiązań szkieletowych miała być ich nieekonomiczność w przypadku budownictwa niskiego.

Istniało przekonanie, że konstrukcje z betonu sprężonego są celowe i się opłacają tylko i wyłącznie w przypadku dużych rozpiętości.

Żeby móc przeanalizować przydatność oraz celowość stosowania nowych rozwiązań materiałowo-konstrukcyjnych w budownictwie wiejskim, powinno się zajrzeć powrócić do programu rzeczowego budownictwa wiejskiego przewidywanego na lata 1966-1980. Zgodnie z tym programem przeanalizowano pod kątem możliwości masowego stosowania wszystko, co dotyczyło celowości stosowania drobnowymiarowych elementów strunobetonowych w poszczególnych rodzajach i grupach tematycznych budynków wiejskich. To, co budziło jakiekolwiek wątpliwości, odrzucono. Z kolei to, co miałoby sens zrealizowano przy zastosowaniu drobnowymiarowych elementów strunobetonowych.

Celowość zastosowania konstrukcji strunobetonowych dotyczyła przydatności:

– funkcjonalnej,

– użytkowej,

– ekonomicznej.

Nowe rozwiązania architektoniczne powstaną na skutek wykorzystania w budownictwie wiejskim nowych materiałów i konstrukcji. Dodatkowo wpłynie to też na ukształtowanie krajobrazu wsi, do którego nie przykładano wcześniej uwagi (program z aktami na uprawnienia budowlane). Nowe wartości kultury materialnej to zastosowanie nowych materiałów i konstrukcji do budownictwa wiejskiego.