Skład tynków renowacyjnych WTA

Skład tynków renowacyjnych WTA

Tynki renowacyjne WTA składają się z tynkarskiej obrzutki, podkładowego oraz renowacyjnego tynku i wierzchnich warstw. Każdy z tych elementów spełnia określoną funkcję. Aby osiągnąć sukces przy wykorzystaniu systemu renowacyjnych tynków trzeba je odpowiednio zaplanować i dobrać naprawcze działania. Naprawcze działania mają miejsce, gdy zostaną stwierdzone uszkodzenia. W związku z tym najważniejszym z elementów  podczas planowania jest zapoznanie się z rodzajem muru oraz jego stanem. Należy wziąć tu również pod uwagę poziom wilgotności oraz znaleźć przyczynę powstawania zawilgoceń. Nie należy zapominać o solach budowlanych ,które rozpuszczają się we wodzie, a są dla budynku szkodliwe.    (uprawnienia budowlane 2022)  

Tynkarska obrzutka

Tynkarska obrzutka to pierwszy z elementów, z jakiego składa się renowacyjny tynk WTA. Jej zadaniem jest zapewnienie tynkowi odpowiedniego poziomu przyczepności do podłoża. Zazwyczaj tynkarską obrzutkę nakłada się na półkryjąco, czyli w tzw. formę siatki. Zaprawa nie musi spełniać dodatkowych wymagań, jeżeli poziom pokrycia podłoża przy pomocy obrzutki kształtuje się poniżej 50%. Gdy poziom pokrycia wynosi ponad 50% producent w swoich zaleceniach podaje możliwość dokonania pełnokryjącej aplikacji. (uprawnienia budowlane program) 

Tynk renowacyjny i podkładowy

Zwykle renowacyjny tynk aplikuje się o grubości wynoszącej nie mniej od 20 mm. Jednak należy pamiętać, że dokonując wielowarstwowej aplikacji, jedna warstwa nie może być mniejsza od 10 mm. Jeżeli tynk renowacyjny nakładamy na tynk podkładowy, w takiej sytuacji warstwa renowacyjnego tynku nie może mieć większej grubości niż 15 mm. Całkowita grubość bez spoin w systemie tynków powinna osiągać maksymalną wartość 40 mm. (uprawnienia budowlane segregator )  

Podkładowy tynk WTA wykorzystuje się po to, aby zniwelować w podłożu wszelkie nierówności, bądź w przypadku wysokiego poziomu zasolenia tynk ten stanowi dla soli bufor. Może on pełnić funkcję podkładowego tynku, jeśli grubość całkowita systemu nie uwzględniając spoin, nie przekroczy w znaczący sposób wartości 40 mm. Stosując tu dodatkową tynkową warstwę, która oprócz wysokiego stopnia porowatości wykazuje także hydrofilowe właściwości, pozwala na przesunięcie strefy związanej z parowaniem w środek systemu tynkowego, a dokładniej w głąb. (uprawnienia budowlane)

Wierzchnie warstwy tynku WTA

W sytuacji gdy podczas stosowania renowacyjnego tynku WTA nie ma możliwości spełnienia wymagań odnośnie powierzchniowej struktury, w takim wypadku stosuje się mineralny nawierzchniowy tynk.  (uprawnienia budowlane kontakt)  Musi być on zgodny z technologicznymi zasadami, albo stanowić produkt posiadający rekomendację od producenta. Nawierzchniowy rodzaj tynku wykorzystuje się również gdy występuje konieczność ujednolicenia struktury w połączeniowych obszarach z innymi tynkami. W takich obszarach dodatkowo trzeba dopasować absorbowanie wody przez istniejące tynki, do niskiego poziomu chłonności powierzchni przy renowacyjnym tynku. Takie zadanie spełnić można stosując malarskie powłoki. Farba, szpachlówka i innego rodzaju powłoki, jakie nakłada się na powierzchnię renowacyjnych tynków nie mogą wykazywać negatywnego wpływu na przepuszczalność wodnej pary w systemie.