Najpopularniejszą metodą odgazowania wody jest odgazowanie termiczne (nauka do uprawnień budowlanych). Polega ono na tym, żeby podgrzać wodę, która wraca do kotła do temperatury wrzenia za pomocą pary, która jest uzyskana z kotła.
Zbiorniki rezerwowe projektuje się o takiej objętości, która pozwoli na zabezpieczenie maksymalnego wydatku pary z kotłów w czasie 20-30 minut. Te zbiorniki oraz odgazowywacze są projektowane w elektrowniach w takiej ilości, żeby była ona identyczna jak ilość turbin. Należy pamiętać o tym, żeby w elektrowni projektować minimum dwa zbiorniki rezerwowe. Zbiorniki powinny być umiejscowione wysoko nad pompami zasilającymi. W trakcie ssania pomp powinno panować na tyle wysokie ciśnienie, żeby nie doszło do wrzenia wody w pompach.
Rodzaje zbiorników
W przypadku odgazowywacza woda płynie w kierunku przeciwnym niż płynie para grzejna przez system powierzchni ociekowych. Dzięki temu:
– zapewnia się intensywny ruch wody,
– ułatwia się wydzielanie gazów.
Odgazowywacze charakteryzują się zwykle tym, że ich wydajność wynosi 50 m3 wody na 1 m2 przekroju zbiornika na godzinę. Należy pamiętać również o tym, żeby wysokość odgazowywacza wynosiła co najmniej 120 cm (programy do uprawnień budowlanych).
Jako przykład można wspomnieć o turbinie, która jest bezpośrednio związana z kotłem, którego wydajność mieści się na poziomie 120 t pary na godzinę. Wówczas objętość zbiornika rezerwowego nie może być mniejsza niż 40 m3 (np. zbiornik o średnicy 2,5 m, o przekroju ok. 5 m2 i o długości 8 m). W tej sytuacji przekrój odgazowywacza powinien być równy 2,4 m2. Jest to możliwe wtedy, kiedy średnica odgazowywacza wynosi ok. 1,8 m.
Zbiorniki wody
Elementami składowymi urządzenia wodociągowego przemysłowego, które korzystają z własnego źródła czerpania wody, są:
– ujęcie wody,
– urządzenia do oczyszczania wody,
– zbiorniki wody,
– urządzenia, dzięki którym wodę przesyła się na pewną odległość (pompy).
Zbiorniki wody tworzy się po to, żeby można było stworzyć na tyle duże zapasy wody, żeby było jej wystarczająco na takie okresy, kiedy będzie się jej więcej zużywać. Dodatkowo pełnią one funkcję rezerwy w momencie, kiedy na terenie zakładu przemysłowego wybuchłby pożar. Projektuje się je w ten sposób, żeby miały one objętość co najmniej taką samą jak 60% zużycia dobowego. Objętość ta zależy przede wszystkim od:
– wydajności źródła czerpania wody,
– nierównomierności zużycia wody.
W zakładach, które charakteryzują się średnią wielkością, zbiorniki wody powinny mieć objętość minimum na 96 m3 wody. Spowodowane to jest obroną przeciwpożarową w tych zakładach przemysłowych (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). Ilość ta jest niezbędna do tego, żeby móc obsłużyć 2 hydranty przeciwpożarowe, które charakteryzują się normalną wydajnością na poziomie 5 l/sek. w ciągu trzech godzin.
Żeby móc ochronić wodę od zamarznięcia podczas zimy, zbiorniki wody powinno projektować się jako zbiorniki podziemne, terenowe. Głębokość, na której można gromadzić wodę w zbiornikach, wynosi między 1,5 m a 4 m. Mają one z reguły formę dwukomorową. Spowodowane to jest tym, żeby podczas remontu czy czyszczenia jednej z komór, można było bez problemu korzystać z drugiej.
Zbiorniki wieżowe
Zbiorniki wieżowe aktualnie powstają wyłącznie dla mniejszych stacji kolejowych. Z reguły na nich nie można liczyć na stały dopływ prądu, który jest niezbędny, żeby móc utrzymać odpowiednie ciśnienie w sieci przy użyciu pomp. Taki zbiornik umieszcza się z reguły:
– w najwyższym punkcie terenu,
– jak najbliżej punktów największego rozbioru wody.
W rzadkich przypadkach można utrzymać ciśnienie w sieci przez grawitację. Polega to na położeniu zbiornika wody wyżej niż znajdują się punkty odbioru (egzamin ustny na uprawnienia architektoniczne). Ciśnienie w sieci utrzymuje się dzięki:
– pompom, które napędza się elektrycznymi silnikami,
– urządzeniom do automatycznego utrzymywania ciśnienia, które znajdują się przy pompach (hydrofory).
