Rodzaje tynków zwykłych

 Tynki surowe:

Tynki rapowane to najniższa kategoria tynków (kategoria 0). A co za tym idzie są najmniej wymagające w wykonaniu. Wykonuje się je jako zaprawę narzucaną z kielni. Stosuje się je wszędzie tam, gdzie nie wymaga się gładkiej powierzchni. Tynk ten wykonuje się tylko po to, by powierzchnia była szczelna.

Kategoria I jest tynkiem wygładzonym kielnią. Jest trochę bardziej pracochłonny w wykonaniu ponieważ tynk kategorii 0 wygładza się kielnią w miejscach występowania największych nierówności. Powierzchni tych tynków jest bardziej szczelna nić tynków kategorii 0.

Tynki kategorii Ia narzuca się kielnią a następnie wyrównuje za pomocą pacy wykonanej z miękkiego drewna. Powierzchnie te nie są gładkie. Są raczej szorstkie. Stosuje się je jako podkłady pod izolacje np. murów na poziomie piwnic. Taka powierzchnia jest wystarczająco równa, aby zaaplikować tu izolację termiczną lub przeciwwodną.

W tej kategorii można też wyróżnić tynk dwuwarstwowy. Pierwsza warstwa to obrzutka z rzadkiej zaprawy. Druga warstwa to gęsta zaprawa, która wyrównana jest za pomocą kielni lub pacy.

Tynki pospolite

Tynki pospolite to kategoria II. Stosuje się je w mało znaczących pomieszczeniach, w tak zwanych pomieszczeniach podrzędnych, niereprezentatywnych. Spodnia warstwa wykonana jest tu z gruntu lub podkładu. Na niej aplikuje się warstwę wierzchnią.

Obrzutka, sposób jej wykonania i materiał z jakiego jest wykonana zależą od rodzaju podłoża. Np. dla podłoża murowanego, kamiennego lub betonowego obrzutka jest rzadką zaprawą nanoszoną w formie spryskania. Grubość jej powinna wynosić około 3-4 mm. Podłoże z mat trzcinowych czy siatki wymaga wykonania obrzutki z zaprawy narzucanej kielnią i dociskanej pacą.

Obrzutka po związaniu i stwardnieniu skrapiana jest wodą. Na niej wykonuje się narzut. Następnie ściąga się go i zaciera pacą. Narzut powinien być o klasie nie niższej niż obrzutka. Grubość narzutu sięga około 8-15 mm. Całkowita grubość tynków dwuwarstwowych wynosi około 15-23mm.

Trójwarstwowy tynk pospolity określany jest jako kategoria III. Stosuje się je dla dobrze wykończonych wnętrz. Również wykonuje się je na elewacjach budynków. Tynki te, jak sama nazwa wskazuje składają się z 3 warstw. Do warstw z tynku dwuwarstwowego, czyli obrzutki i narzutu dochodzi tu jeszcze gładź o grubości około 2-3mm.

Gładź nanosi się po całkowitym związaniu i stwardnieniu narzutu. Gładź ma dać efekt gładkiej powierzchni, dlatego wykonuje się ją z zaprawy o drobnym piasku.

Warto zwrócić uwagę na dokładne zatarcie gładzi w miejscach oświetlonych, czyli wszędzie tam gdzie będą kinkiety.

Tynki doborowe

Tynki te (kategoria IV) stosuje się w pomieszczeniach bardzo reprezentatywnych, wymagających. Są to np. pomieszczenia użyteczności publicznej. Różnica pomiędzy tynkiem tym i tynkiem trójwarstwowym jest taka, że gładź wykonuje się z drobniejszego piasku. Można tu też wyróżnić tynki filcowane. Po związaniu gładzi należy w takim tynku pociągnąć tłustą zaprawą i zatrzeć filcem. Powierzchnia jest wówczas bardzo gładka i nie widać tu ziaren piasku.

Tynki wypalane

Jest to charakterystyczny rodzaj tynku stosowany w pomieszczeniach mokrych, czyli np. w łazienkach czy pomieszczeniach przemysłu spożywczego. Tynki te mają nieprzesiąkliwą powierzchnię.