W niektórych pustakach typu francuskiego czy włoskiego nie przeprowadza się tynkowania. W takiej sytuacji powierzchnie licowe tych pustaków powinny być odpowiednio fakturowane. Może mieć to postać rowkowania lub reliefu, który ma imitować okładzinę surową z kamienia. Powierzchnie stykowe tych pustaków powinny być ukształtowane we wręby, wpusty, kapinosu lub sfazowania. W przypadku pustaków z dużą liczbą szczelin oraz wąskimi ściankami powinno do ich wykonywania stosować beton na kruszywie drobnoziarnistym. Wykonuje się je korzystając ze specjalnych wibropras o dużej mocy.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Niemieckie pustaki teowe

Jednym z przykładów pustaków są rozwiązania niemieckie. Są nimi pustaki teowe marki Hucki-Stein i Boger-Stein. Produkowane są one z żużla lub betonu żwirowego. W tych pustakach szczeliny powietrzne są specjalnie uszeregowane, aby po powiązaniu pustaków w murze nie dochodziło do występowania mostków termicznych. W ogólności pustaki te składają się z kompletów kształtek. Rozwiązują one wszystkie elementy należące do konstrukcji niektórych typów budynków na przykład domów jednorodzinnych.[segregator uprawnienia budowlane]

System Coignet

System Coignet jest jednym z systemów stosowanych we Francji. Uwzględnia on stosowanie pustaków trójszczelinowych ukośnokątnych. Wiązane są one z szeregiem kształtek słupowych, narożnikowych i węgarkowych. Pustaki i kształtki w tym przypadku produkuje się z betonu, którego kruszywem jest żużel granulowany.[akty uprawnienia budowlane]

System Gregant

System Gregant jest ciekawym rozwiązaniem stosowanym w Belgii. W nim wykorzystywane są jedynie dwa zasadnicze elementy. Są nimi pustak łącznikowy i połączone płytki. Płytki te muszą posiadać wpusty i pióra. Dzięki takiemu powiązaniu tych elementów możliwe jest budowanie ścian, słupów, wieńców oraz otworów okiennych posiadających nadproża. Pustaki ważą od 11,2 do 22 kg. System Gregant stosowany jest najczęściej w niskich budynkach. Powierzchnie ścian, po montażu tych elementów powinny być tynkowane.

Pustaki Alfa

Pustaki Alfa są jednymi z najbardziej popularnymi elementami tego typu w Polsce. Wyróżniamy dwa główne typu pustaków Alfa. Należą do nich typ S-I trójszczelinowy, którego szerokość wynosi 24 centymetry i typ SV2 jednoszczelinowy, którego szerokość ma wartość 10,5 centymetra. Pustaki powinny mieć mijankowy układ szczelin. Ich górna przepona ma grubość około 1 centymetra.[uprawnienia budowlane testy] Mury zewnętrzne budowane z tego rodzaju pustaków powinny mieć grubość 1,5 pustaka i posiadać szczelinę powietrzną. Łącznie daje więc to grubość 38 centymetrów. Mury wewnętrzne nienośne mogą mieć grubość 1 lub 0,5 pustaka, czyli 10,5 centymetra. W murach nośnych wartość ta wynosi co najmniej 1 pustaka. Pustaki mogą być wykonywane w trzech klasach wytrzymałości. Są nimi klasa 25, 50 i 75. W budynkach parterowych niezbędne jest stosowanie zaprawy wapiennej. Również wykorzystuje się ją na ostatnich kondygnacjach budynków wielopiętrowych i w ścianach, które wypełniają szkielet. W ścianach zewnętrznych zaprawa ta powinna być ciepła. W niej kruszywem jest żużel. Do wielokondygnacyjnych ścian nośnych powinno stosować się zaprawy cementowe.[uprawnienia budowlane]

Szczeliny dylatacyjne w ścianach z pustaków

W przypadku ścian wykonanych z pustaków typu Alfa szczeliny dylatacyjne powinny być odpowiednio rozmieszczone. W przypadku stosowania zaprawy wapiennej lub cementowo-wapiennej odległości między nimi powinny wynosić 20 metrów. Dla stosowania zaprawy cementowej odległość ta wynosi 15 metrów. W przypadku murów, których grubość wynosi 1,5 pustaka wykonanego z pustaków o typie S-I lub SV2 powinny pomiędzy sobą mieć warstwę powietrza wynoszącą około 38 milimetrów.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]