Programowanie dynamiczne
Zadania, które są wieloetapowe można rozwiązać wykorzystując programowanie dynamiczne (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane). Tam procesy, które się bada, są wielostadialne. Opisuje się je wykorzystując zbiory zależności rekurencyjnych. Każda następna decyzja na danym etapie zależy od wyników poprzednich decyzji. Dzięki algorytmom programowania dynamicznego, które są efektywne, można szybko poznać i podać optymalne rozwiązanie.
Podczas rozwiązywania zagadnień decyzyjnych ważne dla projektującego i przyszłego wykonawcy są rozwiązania „około optymalne”. Może być tak, że rozwiązanie, które jest po optymalnym, różni się tylko o kilka procent od rozwiązania optymalnego. Jednak może mieć ono cechy, które są niekoniecznie określone w sposób ilościowy, które przeważą na korzyść tego pierwszego. Metoda pełnego przeglądu spełnia takie oczekiwania. Dzięki tej metodzie można:
– prześledzić wartości funkcji celu kolejnych rozwiązań,
– ocenić, na ile odbiegają one od rozwiązania optymalnego.
Przykład
Budowano dwunastokondygnacyjny budynek (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). Ma on takie wymiary:
– w rzucie: 12 m x 30 m,
– wysokość: 42 m.
Budowę obiektu podzielono na dwa etapy:
1) etap pierwszy: dotyczy czterech kondygnacji nadziemnych, czyli do wysokości 14 m (do tej wysokości można podawać mieszankę używając pompę samochodową),
2) etap drugi: dotyczy reszty budynku, czyli 8 kondygnacji.
Do prac należy wybrać zestaw maszyn, które można wykorzystać do pionowego transportu mieszanki betonowej. Idealnym wyborem będzie wybór żurawia wieżowego. Jest to spowodowane tym, że jest on zaangażowany do transportu w trakcie deskowania, zbrojenia oraz podczas prac transportowych dla innych podwykonawców. Dzięki żurawiowi będzie można na drugiej zmianie transportować mieszankę podczas betonowania stropów. Słupy można betonować na pierwszej zmianie. Kryterium doboru zestawu maszyn było minimum kosztów realizacji (uprawnienia architektoniczne).
Maszyny budowlane, które przyjęto w projekcie do transportu pionowego mieszanki betonowej wymieniono:
– żuraw wieżowy (Ż),
– pompę samochodową (P),
– pompę stacjonarną (P2).
Maszyny te wybrano za pomocą programu komputerowego.
W momencie, kiedy przeanalizowano warunki, które ograniczają poszczególne procesy, a także parametry techniczne, które charakteryzują maszyny transportowe, okazało się, że nie można użyć w drugim etapie pompy samochodowej. Spowodowane to jest tym, że pompa nie spełnia warunku, który mówi o minimalnej wysokości wysięgnika przy zadanym wysięgu (czyli 16 m).
Żuraw wieżowy wykorzystuje się do transportu elementów do deskowania oraz elementów zbrojeniowych. Z tego względu naliczając jednorazowe koszty wykorzystano współczynnik:
– 0,2 w przypadku, kiedy wykorzysta się żuraw w obu etapach,
– 0,15 w sytuacji, kiedy wykorzysta się żuraw wyłącznie w drugim etapie.
W wyniku analizy kosztowej doboru zestawu maszyn z wyszczególnieniem poszczególnych składników celu okazało się, że najoptymalniejszym zestawem maszyn do transportu wewnętrznego jest ten, który składa się z pompy samochodowej (pierwszy etap) oraz żurawia wieżowego (etap drugi).
Roboty przygotowawcze
Celem robót przygotowawczych jest wykonanie niezbędnych czynności, które pozwalają na prowadzenie operacji układania i zagęszczania mieszanki betonowej, które są:
– poprawne pod względem technologicznym,
– zgodne z wytycznymi, które są w prenormie ENV 13670-1:2000.
W sytuacji, kiedy jest konieczne wstępne testowanie robót betoniarskich przez próbne betonowanie, powinno być udokumentowane przed rozpoczęciem robót betoniarskich. Ważne jest, żeby przed rozpoczęciem betonowania wszystkie prace przygotowawcze miały status zakończonych, skontrolowanych i udokumentowanych.