Próbka pierwotna i ogólna

Próbka pierwotna

Próbki pierwotne pobiera się z wylosowanych sztuk opakowań (uprawnienia budowlane). Jest to próbka, którą pobiera się w sposób jednorazowy z jednego miejsca opakowania jednostkowego lub z jednego miejsca cementu nieopakowanego.

Metalowa szufelka jest niezbędna do tego, żeby pobrać próbki z cementu workowego. Z każdego wylosowanego worka pobiera się jedną próbkę pierwotną. Powinna ona ważyć ok. 1,5 kg. Pobieranie to polega na trzykrotnym wyjęciu cementu szufelką z jednego miejsca worka. Próbki pobiera się przez otwór w worku do nasypania cementu.

Próbka ogólna

Za pomocą zagłębnika pobiera się po jednej próbce pierwotnej z wylosowanych pojemników. Jedna próbka powinna ważyć ok. 0,75 kg. Zagłębnik działa na tej zasadzie, że wbija się w cement dzięki uderzaniu drewnianym młotkiem w głowicę. Następnie się go wyciąga i wysypuje się zawartość. Wysypywanie polega na tym, że uderza się boki rury lub po zdjęciu głowicy wypycha się cement prętem. Wszystkie próbki pierwotne, które pobiera się z jednej partii, zsypuje się w suchym i czystym miejscu na twardym podłożu. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę zabezpieczenie cementu przed zanieczyszczeniami (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia). Następnie należy trzykrotnie zmieszać hałdę cementu. Dzięki temu udaje się otrzymać próbkę ogólną.

Próbka ogólna powinna w sumie ważyć ok. 30 kg. Jednocześnie nie jest to zależne od tego czy cement wcześniej opakowano, czy przysłano luzem.

Próbka ogólna dzielona jest na 3 średnie próbki laboratoryjne. Każda z nich waży ok. 6 kg. Następnie wsypuje się je do blaszanych puszek bądź papierowych worków. Należy robić to małymi porcjami. Kolejnym krokiem jest:

– obwiązanie sznurkiem i opieczętowanie worków papierowych,

– opatrzenie puszek pieczęciami lakowymi.

Próbki są przeznaczone:

– dla dostawcy,

– dla odbiorcy,

– do badania kontrolnego u dostawcy lub odbiorcy.

Na opakowaniu każdej z próbek należy umieścić takie informacje jak:

a) nazwa cementowni,

b) oznaczenie cementu według PN, a w przypadku braku PN – zgodnie z obowiązującym cennikiem,

c) jednoznaczne określenie partii (data wyprodukowania i workowania, numer wagonu itp.),

d) data i miejsce pobrania próbki,

e) inne dane, które są przewidziane w umowie.

Kolejnym krokiem jest przygotowanie protokołu pobrania próbek (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane). Wykonuje się go w 3 egzemplarzach. W takim protokole powinny się znaleźć następujące informacje:

– dane, które są na opakowaniu,

– spis osób obecnych przy pobieraniu próbki,

– opis opakowania i opieczętowania próbki.

Badanie cech fizycznych cementów

Badanie cech fizycznych cementów polega na badaniu:

– stopnia zmielenia,

– czasu wiązania,

– zmian objętości,

– stopnia zwietrzenia.

Zgodnie z Bukowskim miałkość wpływa na pozostałe cechy cementów. Dotyczy to w szczególności ich wytrzymałości. Zgodnie z polskimi normami miałkość określa się poprzez podanie procentowej pozostałości cementu na sitach 200 i 80. W przypadku innych państw miałkość cementu jest określana także poprzez nieprzekraczalny procent pozostałości na sitach. Wykorzystuje się do tego różne rodzaje oraz numery sit (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia architektoniczne).

W pracy Bukowskiego znajduje się także tabela sit, które są dopuszczone do badania cementów w różnych krajach. Zalecenia normy proponowanej dla krajów członkowskich RWPG PC 138 – 65 podają do analizy sitowej cementu tylko jedno sito 80.