Prace biobójcze, ognioochronne i bioochronne

Wykonywane na elementach drewnianych prace biobójcze, bioochronne i ognioochronne mogą pociągnąć za sobą kilka istotnych błędów, które mają wpływ na degradację całego nawet elementu. Poniżej przedstawiamy problemy z jakimi możem`y się spotkać przy wykonywaniu tych prac:

Problem 1. Nieusunięcie przyczyn powstania wilgoci sprzyja nawrotowi grzybów i mikroorganizmów.

Na skutek kondensacji wilgoci, obecności powietrza i temperatury w granicach 20-30°C  powstają grzyby, które niszczą celulozę w ścianach komórek drewna. Jeśli któryś z czynników jest nieobecny proces zagrzybienia ulega zahamowaniu. Najlepszym sposobem zapobiegania powstawaniu i rozwoju grzybów jest zabezpieczenie drewna przed wilgocią. Większość grzybów nie rozmnaża się, gdy zawartość wilgoci jest mniejsza niż 20%.

Problem 2. Brak zapewnienia prawidłowej wentylacji może spowodować ponowne pojawienie się mikroorganizmów.

Czynniki biologiczne, które wpływają negatywnie na drewno to:

• bakterie
• glony
• grzyby
• porosty
• mchy
• rośliny nasienne
• owady
• inne organizmy zwierzęce

Cyrkulacja powietrza jest czynnikiem silnie ograniczającym rozwój grzybów domowych, dlatego należy zapewnić odpowiednia wentylację pomieszczeń poddasza.

Problem 3. Nieprawidłowe użycie preparatu impregnacyjnego może pociągnąć za sobą różne konsekwencje.

Środki chemiczne do ochrony drewna:

• podział ze względu na postać: proszkowa, ciekła, gazowa
• podział ze względu na przeznaczenie: zabezpieczenie, zwalczanie

Substancje ochrony drewna:

• oleiste – powodują barwienie drewna, zmianę zabarwienia. Materiał palny, zwiększa palność
• rozpuszczalnikowe – biocydy – składnik czynny do czasu odparowania rozpuszczalnika, zwiększa palność drewna, niewymywalny przez wodę
• solne – wymywane przez wodę
• środki wodorozcieńczalne, koncentraty – silne działanie bakteryjne i grzybobójcze, dobre wiązanie z drewnem
• inne formy środków ochrony drewna – emulsje wodne, środki proszkowe, bandaże, pasty, naboje grzybobójcze, środki dekoracyjne

Trwałość środków ochronnych:

• solne – 3 lata,
• oleiste i rozpuszczalnikowe- 5 lat.

Metody impregnacji:

• bezciśnieniowa – smarowanie, polewanie, kąpiele
• osmotyczne (dyfuzja) – 2-3tygonie
• oscylacyjna – zmieniamy ciśnienie w toku nasycania, dla drewna które trudno podlega nasycaniu
• specjalistyczna – gazowanie, powlekanie pastami, naboje grzybobójcze, nasycanie poprzez nawiercanie otworów, metoda zastrzykowa, bandażowanie

Przygotowanie do impregnacji: usunąć korę i łyko (okorowanie na biało), wilgotność poniżej 25% (wilgotność bezwzględna). Przykładowym środkiem biobójczym jest preparat Remmers Multi GS. Środek zapobiega również rozwojowi insektów i zgnilizny. Preparat powinien być nanoszony za pomocą pędzla w zamkniętych pomieszczeniach przez przeszkolone w tym kierunku osoby. Preparat stosuje się na powierzchnie drewna już ociosanego do najgłębiej położonych miejsc zaatakowanych przez owady. Malowanie należy powtórzyć dwa-trzy razy. W trakcie stosowania preparatu należy unikać otwartego ognia. Podczas nanoszenia należy stosować odzież ochronną (okulary, maski oddechowe). Na nieosłonięte partie skóry należy wetrzeć odporny na rozpuszczalniki krem. Środek należy przechowywać w miejscach chłodnych, zabezpieczonych przed mrozem. Preparat likwiduje owady takie jak spuszczel pospolity, kołatek oraz zapobiega ich dalszemu rozwojowi.

Problem 4 . Preparat impregnacyjny powinien być dobrany w zależności od klasy użytkowania drewna.

Klasy użytkowania drewna (EN-335):

W klasie 1-3 można stosować preparaty powierzchniowe

W klasie 4 nie można stosować preparatów powierzchniowych.