Polewanie betonu należy zaczynać w upalne dni z chwilą zakończenia procesu wiązania. W dni, kiedy panuje normalna temperatura, polewanie zaczynamy nie później niż po jednej dobie od momentu zabetonowania. Jeśli mamy do czynienia z dużymi upałami, nawilżanie należy rozpocząć nawet w trakcie wiązania betonu. Podczas polewania betonu w gorące dni, szczególną uwagę należy zwrócić na to, jaką temperaturę posiada Woda. (uprawnienia budowlane elektryczne).
Polewanie betonu
Gwałtowne ochłodzenie powierzchni betonu
Jeśli do polewania użyjemy zimną wodę, zewnętrzna powierzchnia betonu natychmiast się ochłodzi. Takie gwałtowne ochłodzenie może prowadzić do naprężeń termicznych, których skutkiem są niebezpieczne rysy i pęknięcia. Z kolei zbyt wczesne nawilżanie, może doprowadzić do wypłukania spoiwa znajdującego się w wierzchniej warstwie. Istotne jest, aby okres czasu do początku skrapiania nie był za długi z powodu ekspresowej karbonizacji wodzianu wapniowego, który znajduje się w zewnętrznej warstwie betonu. Opóźnia to jego twardnienie. Polewanie betonu zależy głównie od stanu pogody i panującej na zewnątrz temperatury. Ważne jest, aby powierzchnia betonu nie przesuszyła się nadmiernie. Polewać należy więc od 2 do 4 razy w ciągu dnia.
Skrapianie świeżego betonu, musi być delikatne ponieważ silny strumień wody prowadzi do wypłukania się cementu. Do tego celu najlepiej nadają się węże gumowe z rozpylaczami, mechaniczne rozpylacze młynkowe jak również polewaczki . Ilość wody powinna być taka, aby na betonie wytworzyła się kałuża. W związku z tym, większe powierzchnie betonowe takie jak podłogi i nawierzchnie drogowe, należy obrobić glinianymi wałkami, a niecki, które przy tej czynności powstaną – napełnić warstwą wody o grubości od 2 do 3 centymetrów (uprawnienia budowlane testy program).
Pokrywanie powierzchni betonu tkaniną z juty
W celu poprawy efektu zwilżania, rekomenduje się, aby pokrywać powierzchnie betonu grubą tkaniną z juty. Zamiennie można stosować cienką warstwę wilgotnego piasku, mokrej słomy albo wilgotnych trocin drzewnych, które poprawnie izolują wodę zasilająca wierzchnią warstwę betonu. Istotne jest to w dużej mierze w trakcie betonowania ogromnych powierzchni. Przykładem takich powierzchni są nawierzchnie drogowe, lotniskowe pasy startowe, okładziny skarp ikanałów wodnych. W takich przypadkach bowiem wodę także odciąga podłoże w sporych ilościach (uprawnienia architektoniczne).
Zbyt długie nawilżanie betonu – badania S. Bryły
Okazuje się, że zbyt długie nawilżanie betonu, nigdy nie jest szkodliwe przy wszystkich rodzajach betonów, oprócz tych chudych. Z kolei, zbyt krótkie nawilżanie, nie pozwala na osiągnięcie przez beton oczekiwanej wytrzymałości. Zasadna jest w tym przypadku metoda A. Abramsa, która brzmi: „Jak najmniej wody do betonu, a jak najwięcej na beton” (uprawnienia budowlane przepisy).
Nawadnianie betonów z cementu glinowego, trzeba rozpoczynać już na chwilę po ich związaniu. Cement glinowy produkuje przy wiązaniu dużo ciepła, wskutek czego beton bardzo szybko schnie. Zdaniem S. Bryły, dla betonów o stosunku 1:2:4 z cementu tzw. „Alka” przy W0/C = 0,7 następujący stosunek wytrzymałości RCl w zależności od momentu rozpoczęcia nawilżania. Nawadnianie w granicach od 12 do 66 godzin miało w badaniach S. Bryły bardzo znikomy wpływ na wytrzymałość betonu. Za długie nawilżanie betonu z cementu glinowego nie jest wskazane, ponieważ cement ten w wodzie ścina się i wysycha wolniej (uprawnienia budowlane egzamin ustny).
Powłoki ochronne z materiałów natryskiwanych i nanoszonych. O wiele bardziej pożądanym sposobem (ale też niestety bardziej kosztownym) jest stosowanie zabezpieczenia świeżego betonu przed utratą wilgoci przy pomocy powłok ochronnych natryskiwanych i nanoszonych bezpośrednio na powierzchnię betonu. Prawidłowo wykonana powłoka charakteryzuje się całkowitą nieprzepuszczalnością pary wodnej. Taka powłoka jest najbardziej skuteczna gdy nakłada się ją wprost na powierzchnię nowo powstałego betonu. Wyróżnić możemy kilka metod do otrzymywania powłok. Są nimi: hydrolit, emulsje żywiczne, asfaltowe i parafinowe, zawiesiny w wodzie inertolu, szklą wodnego, kauczuku lub mleka cementowego. W ostatnich czasach ciaraz częściej wykorzystywane są także błonki powstałe z tworzyw sztucznych, rozpylane na powierzchnię świeżego betonu. W skład środków tego rodzaju wchodzi też posypywanie powierzchni świeżego betonu materiałami pochłaniającymi wodę takich jak chlorek wapniowy. Później taki beton pokrywa się wilgotną słomą bądź piaskiem, czy trocinami. Dopuszczalne jest wykorzystywanie siana, którego warstwa nie przekracza 15 centymetrów. Badania nad skutecznością działania powłok prowadził R. Griin (uprawnienia budowlane egzamin).
