Pojęcia stosowane w typizacji i metody projektowania

Pojęcia stosowane w typizacji cd.

Podstawowymi formami rozpowszechniania opracowań typowych są:

– karta informacyjna – metryka,

– katalog,

– album,

– komplet (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane).

Karta informacyjna to pierwsza informacja, która mówi o zamierzonych pracach typizacyjnych. Dotyczy ona projektów koncepcyjnych. Zawiera takie informacje jak dane technologiczne, architektoniczne i konstrukcyjne. Są one w formie:

– opisów,

– tabel,

– rysunków, które są w mniejszej skali niż w dokumentacji.

W katalogi znajdują się:

– projekty, które są już skończone oraz sklasyfikowane według grup, które wynikają ze wspólnych kryteriów,

– ogólne zestawienie porównawcze.

Dzięki temu katalog pełni szerszą rolę informacyjną w porównaniu do kart informacyjnych o projektach.

W albumach znajdują się projekt lub projekty typowe, które mają wspólne zagadnienie. Zawarta w nich jest dokumentacja budowlana oraz podstawowe dane z projektów instalacyjnych oraz kosztorysy.

Z kolei w skład kompletu wchodzi pełna dokumentacja projektowo-kosztorysowa. Jest to zgodne z Instrukcją PKPG nr 98 (§§210, 211, 212, 213, 215), a także z odpowiednimi punktami instrukcji branżowych, które bezpośrednio tyczą się projektów typowych (nauka do uprawnień architektonicznych).

Z powyższych form, które służą do rozpowszechniania opracować typowych, mogą korzystać przede wszystkim projektanci i biura projektowe zainteresowanych resortów. Są one idealne dla adaptacji bądź wykorzystania ich przy sporządzaniu dokumentacji indywidualnej.

Projekty typowe powinny powstawać zgodnie z najlepszymi teoretycznymi oraz praktycznymi osiągnięciami. Dążeniem, które jest zgodne z powyższym założeniem jest stała racjonalizacja rozwiązań, które już istnieją bądź rozwiązań, które są zgodne z literaturą fachową. Stała racjonalizacja wiąże się z selekcją, której zadaniem jest wybranie najlepszych rozwiązań.

Sposoby projektowania

Wyróżnia się dwie metody projektowania: dedukcyjną oraz indukcyjną. Są one podstawą rozróżniania dwóch równoległych kierunków wprowadzania postępu technicznego do typizacji budownictwa.

Metoda dedukcyjna polega na tym, że projektowanie jest zgodne z dorobkiem, który już istnieje. Dodatkowo w tej metodzie ogranicza się ilość rozwiązań do najmniejszej liczny typów. Ta metoda postępowania występuje w budownictwie przemysłowym. W momencie, kiedy metodę dedukcyjną zastosuje się w typizacji, to jest to typizacja dedukcyjna (pytania na egzamin ustny do uprawnień).

Z kolei metoda indukcyjna polega na tym, że projektowanie polega na szukaniu nowych rozwiązań. Podstawą wówczas jest postęp w dziedzinie architektonicznej i konstrukcyjnej i zależy od postępu nauki oraz ulepszania metod wykonawczych. Jeżeli ta metoda projektowania stosowana jest w typizacji, to mówi się wtedy o typizacji indukcyjnej.

Jeżeli chodzi o sporządzanie dokumentacji typowej, to może ona albo postępować od typizacji całych obiektów do typowych elementów, albo postępować od elementów do całości. Obydwa te tematy wzajemnie się uzupełniają, co widać w radzieckich pracach.

Działanie syntetyczne to metoda, którą stosuje się w projektowaniu budownictwa przemysłowego. Działanie to polega na tym, że wykorzystuje się i łączy w całość elementy i ustroje budowlane, które zostały wcześniej stypizowane. Jest to paleta środków kompozycyjnych, z których korzysta projektant. Jeżeli działanie tego typu zostanie wykorzystane w typizacji, to mamy wówczas do czynienia z typizacją syntetyczną.

Metoda, która charakteryzuje się tym, że polega na wydzieleniu części budynku z całości, to odmienny sposób projektowania. Dotyczy ona m.in. okien, które poddawane są typizacji. Typizacja analityczna polega na tym, że typizacja elementów i ustrojów budowlanych, której podstawą jest wielostronne analizowanie możliwości zastosowania i łączenia w zespoły.

Dowiedz się więcej na temat uprawnień budowlanych