Na całość poczynań unifikacyjnych ogromy wpływ w zakresie elementów budowlano-konstrukcyjnych mają materiały budowlane (pytania na egzamin ustny do uprawnień). W zależności od parametrów wytrzymałościowych czy eksploatacyjnych określają one:
– technologię prefabrykacji,
– technologię montażu budynków,
– stronę ekonomiczną przedsięwzięć unifikacyjnych.
Użycie niewystarczających lub nieefektywnych materiałów może spowodować, że unifikacja stanie się nieopłacalna i zwiększy całkowity koszt budowy wiejskiej. Duży wpływ na właściwy dobór materiałów, zwłaszcza materiałów budowlanych, ma koordynacja wymiarowa, która w pewnym stopniu determinuje ekonomikę ich zastosowania. Może być sytuacja, że tam, gdzie ekonomiczniejsze jest wykorzystanie drewna czy stali, zastosowanie żelbetu w ich miejsce będzie nieekonomiczne. Kolejną rzeczą, która wpływa na podjęcie decyzji odnośnie przyjęcia odpowiednich materiałów w celach unifikacyjnych jest baza surowcowa.
Wielkość zabudowy wiejskiej
Ważnym czynnikiem dotyczącym unifikacji jest zagadnienie ujednolicenia wykorzystywanych materiałów budowlanych, chociaż w przypadku konstrukcji. Jest to rzecz, o której nie można zapomnieć (nauka do uprawnień architektonicznych).
Należy w 100% zunifikować metody technologiczne wznoszenia budynków. Nie ma na to wpływu fakt, że jest to zależne od:
– przyjętej techniki,
– materiałów,
– elementów,
– stanu zaplecza technicznego
Całkowite zunifikowanie pozwoli na:
– specjalizację montażu,
– wykonywanie połączeń czy węzłów.
Czynności unifikacyjne wyposażenia zaplecza technicznego przeprowadza się w zakresie urządzeń wytwórni prefabrykatów oraz środków transportowych.
Wyposażenie
Sposób, zakres i rodzaj wyposażenia zależą od metod technicznych zastosowanych do wykonania konstrukcji oraz zakresu robót budowlanych. Przynosi to odpowiednie skutki i konsekwencje techniczno-ekonomiczne, w tym fakt, że przy lepszej i nowocześniejszej technologii i obiektach przemysłowych proces inwestycyjny będzie przebiegał sprawniej i szybciej. W związku z tym niezbędne okazuje się wprowadzenie dokładnych ustaleń w zakresie organizacyjno – technicznych (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Głównie chodzi o spełnianie warunków obowiązującego reżimu technologicznego przez przedsiębiorstwa wykonawcze. Możliwość utrzymania reżimu technologicznego jest wprost proporcjonalna do stopnia wyposażenia i usprzętowienia przemysłu budowlanego.
W związku z tym jednym z błędów byłby fakt podporządkowania wykonawstwu wymagań programowych i projektowania budowlanego. Można go uniknąć tylko wtedy, kiedy przemysł budowlanych jest silny potencjalnie i organizacyjnie, a także będzie mógł sprostać wymaganiom, które posiadają inwestorzy.
Wielkość zabudowy wiejskiej
Wielkość zabudowy wiejskiej może być w praktyce różna, dlatego proponuje się takie rozwiązanie na zasadzie opracowania poszczególnych zestawów sekcji, które skupiają się na głównych układach funkcjonalnych. Uwzględnia się również wielkość siatki zabudowy. Głównym celem powstania takiego opracowania była chęć zbadania poprawności rozwiązań konstrukcyjnych w celu uzyskania bezkolizyjnego układu funkcjonalnego, któremu zawsze należy nadać priorytet.
Dzięki temu możliwe było uzyskanie elastyczności rozwiązań funkcjonalnych. Uzyskano potwierdzenie, że początkowe obawy odnośnie sztywności w projektowaniu były niesłuszne. Było to tym bardziej błędne myślenie, zwłaszcza, że dzięki metodzie kombinatoryki spełnione są zasady koordynacji modularnej i typizacji. Poza tym można osiągnąć bardzo korzystne wskaźniki techniczno – ekonomiczne na skutek wykorzystania stosunkowo optymalnych układów funkcjonalnych. Mowa tu m.in. o wykorzystaniu powierzchni czy kubatury (program egzamin uprawnienia 2021).
