Płyty pilśniowe da się przymocować do muru takimi metodami:
-poprzez umocowanie do impregnowanych łat przykręconych do kołków umieszczonych w murze. W takiej sytuacji podkłada się pod płyty pilśniowe papę, aby uchronić je od wilgoci murowej, (uprawnienia budowlane kontakt)
-poprzez przyklejenie lepikiem bitumicznym na porządnie i gładko naniesionej zaprawie cementowej. Im ta zaprawa będzie równiejsza i gładsza, tym mniejsza zajdzie potrzeba korzystania z drogiego lepiku,
-bezpośrednie przyklejenie płyt do muru na zaprawie cementowej, lecz nie jest to najlepszym pomysłem, bo wtedy wilgoć łatwiej dostanie się do środka,
-warstwa powietrza stanowi dodatkową izolację cieplną. Da się ją też użyć do zamieszczenia rurek z przewodami elektrycznymi, czy do przewodów do grzejników ogrzewania centralnego,
-unikając tynku zmniejsza się obciążenie ściany, nie dodaje się do niej wody, która jest w tynku, a do tego wszystko widocznie przyśpiesza wykonywanie i pozwala na wcześniejsze oddanie pomieszczeń do użytku.
Płyty pilśniowe
Nie jest przymusem tynkowanie płyt pilśniowych, aby pomalować powierzchnie. Płyty da się malować po prostu. Żeby nie było śladów spoin w pomalowanej powierzchni, da się w miejscu styków płyt zaszpachlować. Warto pamiętać, że jest to środek mało wydajny. (uprawnienia budowlane 2021)
Najbardziej właściwe wykończenie
Najlepsze wykończenie powierzchni płyt pilśniowych w pomieszczeniach mieszkalnych to tapety. Żeby nie prowadzić z wierzchu przewodów elektrycznych, warto umocować płyty wedle sposobu na łatach, przy jakim można łatwo zakryć przewody pod płytami.
Żeby pokazać porównanie warto napisać, że współczynnik przenikania ciepła ścian pełnych ze zwyczajnej cegły dwustronnie tynkowanych równają się : dla ściany 38 cm k = 1,23, dla ściany 51 cm k = 0,985.
Pomimo wspomnianych wad, istnieją też zalety ekonomiczne izolowania ścian płytami pilśniowymi. Są tak spore, że z łatwością powinny znaleźć lepsze zastosowanie niż do tej pory, szczególnie, że tworzone one są w ogromnych ilościach.
Mury takiego rodzaju są robione z masywnych bloków o ciężarze nawet jednej tony przy użyciu żurawi do transportu, ale też układania na miejscu docelowym. Roboty murarskie są tu inne poprzez montaż. Pomiary bloków biorą się z podziału ściany na zasadnicze rytmiczne powtarzające się elementy. W ścianie widać trzy rodzaje bloków:
Jeśli ciężary tych bloków były większe niż udźwig żurawi, da się podzielić ścianę na mniejsze bloczki. Potrzebne są bloki z porowatych betonów o jak najmniejszym ciężarze objętościowym, ale o odporności jaka pozwala obciążyć ścianę przewidzianą wcześniej liczbą pięter. Najmniejsza grubość bloków z betonu porowatych, patrząc na wymaganą izolację i akumulację cieplną, ale też przez odporność to około 25cm. Bloki posiadają zazwyczaj wykończone powierzchnie elewacyjne, tak jak zalecają wymagania architektoniczne i konieczność ochrony od warunków klimatycznych, ale powierzchnie wewnętrzne da się tynkować albo okładać płytami. (segregator egzamin ustny uprawnienia)
Charakterystyczne typy bloków
Będą to narożnikowy, zwykły, z gniazdami na belki i z węgarkami. Bloki nanosi się na zaprawie, jeśli jest taka możliwość to na ciepłochronnej, z zalaniem pionowych żłobków płynną zaprawą. Plusem murów wieloblokowych jest szybkość zrobienia i zlikwidowania procesów mokrych podczas wnoszenia ścian. Budownictwo wieloblokowe jest tymczasowym etapem od budownictwa ceglanego do wielopłytowego. Punkty w ścianie, gdzie są słupy, potrzebują właściwego opracowania. Warto pamiętać o zabezpieczeniu stali słupów od rdzewienia i pożaru, o ochronie ściany przed przedostaniem się zimna poprzez stal i o uchronieniu tynku przed pękaniem. (program egzaminu na uprawnienia)
