W przypadku pieców ogrzewczych węglowych dopuszcza się łączenie po trzy do jednego przewodu (program na uprawnienia budowlane). Istotne jest jednak to, żeby:
– odległość pomiędzy wlotami nie była mniejsza niż 1,5m ,
– piec miał na ostatniej kondygnacji oddzielny przewód.
Piece
Powinno się również zwrócić uwagę na to, że włączone piece powinny być po tej samej stronie budynku. Spowodowane to jest wiejącymi wiatrami, które z jednej stronu budynku wywołują parcie (nadciśnienie), a z drugiej – ssanie (podciśnienie). Jeżeli piece będą znajdować się po obu stronach ściany kominowej, może dojść do przechodzenia spalin z jednej strony budynku na drugą.
Z kolei piecyki gazowe mogą być łączone po dwa do jednego przewodu. Należy jednak zadbać o to, żeby odległość pomiędzy nimi nie była mniejsza niż wysokość jednej kondygnacji. Również w tym przypadku piecyk musi mieć osobny przewód na ostatniej kondygnacji.
Kanały dymowe i wentylacyjne
Kanały dymowe trzonów kuchennych i pieców ogrzewczych powinny być zaopatrzone w drzwiczki wyczystkowe. Służą one do usuwania sadzy i należy je umiejscowić w piwnicach. Z kolei kanały wentylacyjne, które znajdują się w murach ceglanych należy prowadzić oddzielnie. Kratka wentylacyjna powinna być początkiem wlotu przewodów i powinna się znajdować ok. 25-30 cm od stropu.
Kanały wentylacyjne zbiorcze najczęściej stosowane są w budynkach wysokich. Należy pamiętać o tym, że główny kanał wentylacyjny charakteryzuje się większym przekrojem w porównaniu do kanałów bocznych. Dzięki temu możliwe jest włączenie kilku lub kilkunastu pomieszczeń do jednego kanału (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane).
Mury ceglane z przewodami dymowymi oraz wentylacyjnymi wykonuje się w taki sam sposób jak mury bez przewodów. Należy zadbać o to, żeby ścianki przewodów i pomiędzy przewodami były szczelne oraz odporne na uderzenia kuli kominiarskiej.
Układ cegieł w kominach
W sytuacji, kiedy przewody umiejscawia się w ścianie zewnętrznej, to ścianka przewodu powinna mieć od zewnątrz grubość 25 cm. Grubość ta odpowiada grubości 1 cegły. Żeby można było zapewnić lepszy ciąg, niezbędne jest dodatkowe ocieplenie muru z przewodami. Przewody w kominach należy prowadzić nad ostatnim stropem budynku na poddaszu i ponad dachem. Z kolei komin, który znajduje się ponad dachem, powinien być na tyle wysoki, żeby:
– mógł zapewnić dobry ciąg,
– nie spowodować zapalenia się pokrycia.
Na wierzch należy ułożyć płytę betonową, która będzie miała grubość co najmniej 5 cm. Jest to tzw. „czapka kominowa”. Żeby zabezpieczyć komin przed nasiąkaniem wodą, należy płytę ułożyć na minimum jednej warstwie papy.
Jeżeli przewody wentylacyjne umieszcza się we wspólnym trzonie z przewodami dymowymi, to wyloty tych przewodów należy zamocować pod czapką w bocznych ścianach komina. Z kolei przewody dymowe powinny przechodzić przez czapkę.
Cegły w kominach, które są wolnostojące układa się w ten sam sposób jak w przypadku murów kominowych (programy do uprawnień budowlanych).
Wykonanie murów
Zgodnie z długoletnim doświadczeniem, które uzyskano przy budowie budynków uznano, że dobrą przegrodą cieplną są:
– ściany drewniane pełne (grubość 18-20 cm),
– ściany murowane z cegieł ceramicznych pełnych – grubość 51 cm (czyli grubość dwóch cegieł).
Dodatkowo ściany takie nie przemarzają. Dotyczy to również sytuacji, kiedy wystąpią duże mrozy.
W przypadku budynków, których ściany zewnętrzne są z kamieni, pustaków betonowych i cegieł cementowych, ściany są grube jak grubość muru z cegieł ceramicznych. O ile jest to odpowiednie ze względów konstrukcyjnych, o tyle niewystarczające pod względami cieplnymi. Doprowadza to do przemarzania w trakcie zimy.
W przypadku budynków, których ściany są z prefabrykatów żwirobetonowych, które mają większą wytrzymałość niż ceglany mur, grubość ścian jest o wiele mniejsza, W związku z tym istnieje jeszcze większa szansa na to, że przemarznie. Spowodowane to jest różną budową wewnętrzną takich materiałów oraz niejednakowy współczynnik przewodności cieplnej (egzamin na uprawnienia architektoniczne).
