Ogniotrwały rodzaj glin – II rodzaje gatunków

Kwasoodporne wyroby wykonuje się w 2 różnych gatunkach. I gatunek produkuje się dla przemysłu zajmującym się siarkowym kwasem a II gatunek dla przemysłu związanego z branżą papierniczą. Izolacyjne cegły, które mają objętościowy ciężar 1,0-r-l,3 T/m³ uzyskiwane są za pomocą dodania do zmielonej masy drzewnego węgla albo też poprzez dodanie trocin. Cegły o ciężarze objętościowym wynoszącym 0,4-f-I,0 T/m³ wytwarzane są poprzez dodanie podczas mieszania pianotwórczych substancji albo wytwarzanych chemicznych pęcherzyków gazu (uprawnienia budowlane).

Izolacja cieplna wyrobów a ich porowatość

Cegły, które mają dużą liczbę zamkniętych porów mają znaczne lepszą jakość związaną z cieplną izolacyjnością (testy 2021 uprawnienia). W związku z tym czasami można zmniejszyć przy piecu grubość ścian. Mają one niewielką wytrzymałość na ściskanie. Wynosi ona około 8-=-120kG/cm². Ich wadą jest niska odporność na szybkie zmiany związane z temperaturą. To powoduje, że nie zawsze dobrym wyborem będzie ich wykorzystanie na placu budowy.

Cechy cegieł oraz rodzaje stosowanych domieszek

Takie cegły stosuje się przy mało obciążonych konstrukcjach, których nie poddaje się wszelkim uderzeniom, oddziaływaniu żużlu, ścieraniu czy nie mamy tu także wpływu w związku ze zmianami w temperaturze (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Krzemionkowe wyroby formowane są ze zmielonego kwarcytu. Posiadają one dodatkowo domieszkę wapnia. Proces wypalania odbywa się w temperaturze wynoszącej 1400-f–4-1450°C. Dobrej jakości cegła krzemionkowa ma w sobie ok. 96% SiOz, oraz maksymalnie 2% CaO. W swoim składzie posiada także nie więcej niż 1% A1203. Szkliwo podczas wypalania tworzone jest poprzez wapno albo także przez zastosowanie innych specjalnych domieszek. Wnikają one w ziarna krzemionki i powodują jej szybsze przekształcenie w formę krystaliczną trydymitu. Jest ona bardziej trwała przy wysokiej temperaturze.

Krzemionkowe cegły bez śladów zniekształceń

Bez zniekształceń krzemionkowa cegła wykazuje pod obciążeniem dużo większą ogniotrwałość niż szamotowe cegły. Krzemionkowa cegła ulega dość szybko zniszczeniom w związku z działaniem żelazistych żużli oraz wapieni. Nie są one odporne na szybkie ochładzanie w niskich temperaturach i na szybkie nagrzewanie. Z tego względu mur należy ogrzać i ochładzać bardzo równomiernie i powoli. Dotyczy to zwłaszcza obszaru temperatur wynoszących w granicach od 200 do 700°C (uprawnienia budowlane – egzamin). Krzemionkowe cegły stosuje się w miejscu, gdzie nie podlegają one oddziaływaniom zasadowych żużli i tlenków, przy takich samych temperaturach, gdzie szamotowa cegła ulega zniekształceniom. Są to na przykład sklepienia i górne części ścian martenowskich pieców.