Dodatkowo mają one dużą odporność na ścieranie (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane). Wykonano szczegółowe badanie nawierzchni betonowej na trakcie poznańskim na odcinku od 114 do 140 km. W efekcie wykazano, że w trakcie 6-7 lat nawierzchnia starła się o ok. 0,61 mm w ciągu roku, co jest nieznacznym ścieraniem.
Odporność nawierzchni
Odporność nawierzchni na wpływy atmosferyczne i klimatyczne
Nawierzchnie betonowe są także odporne na działanie czynników atmosferycznych oraz klimatycznych. Na skutek zmian termicznych może jednak dojść do deformacji, np. wydłużeń bądź skurczów. Wzrost temperatury może także doprowadzić do zamykania się szczelin dylatacyjnych na skutek wydłużeń płyt. W związku z tym może dojść do wyciskania masy bitumicznej zalewowej ze szczelin, a także masa może spływać w szczelinach poprzecznych w kierunku poboczy.
Spadek temperatury może z kolei wywoływać skurcz płyt betonowych. W efekcie mogą powstawać w nich pęknięcia i rysy poprzeczne. Jest to widoczne zwłaszcza w momencie zastosowania szczelin dylatacyjnych w za dużych odstępach. Trwałości nawierzchni betonowej nie szkodzi utrzymywanie wilgoci przez dłuższy czas. Nawierzchnie betonowe są o wiele bardziej odporne na wysadziny oraz przełomy niż nawierzchnie bitumiczne. Jednak zauważono, że zwalczanie gołoledzi przy wykorzystaniu środków chemicznych ma szkodliwy wpływ na beton, szczególnie świeży. Nawiązując do tego – brak odpowiedniej odporności na działanie środków chemicznych jest wadą nawierzchni betonowych.
Dostosowanie konstrukcji nawierzchni do warunków ich pracy
Biorąc pod uwagę punkt widzenia dostosowania konstrukcji nawierzchni do warunków pracy, powinno się uwzględnić:
– wodoszczelność,
– pęknięcia,
– szczeliny.
Całkowita wodoszczelność występuje w nawierzchniach bitumicznych typu betonowego (informacje na temat egzamin na uprawnienia architektoniczne). Jedyną szansą na to, że woda może się dostać do podłoża gruntowego, są niekonserwowane pęknięcia. Nawierzchnia betonowa jest mniej wartościowa pod kątem wodoszczelności. Przesączanie wody może mieć miejsce wtedy, kiedy masa zalewowa w szczelinach i pęknięciach nie zawsze ściśle przylega do ścian nawierzchni.
Skłonność płyt do pękania to niedogodność, która częściej się pojawia w nawierzchniach betonowych niż w bitumicznych. Pęknięcia mogą powstać w efekcie:
– nieodpowiedniego wykonania,
– skurczu betonu na skutek zmian temperatury otoczenia,
– nierównomiernego osiadania podłoża.
Wadą nawierzchni betonowych są szczeliny dylatacyjne i konstrukcyjne. Nie pojawiają się one w nawierzchniach bitumicznych. Beton na krawędziach szczelin charakteryzuje się niewielką odpornością na, przede wszystkim, uderzenia. W efekcie krawędzie często się kruszą oraz trzeba je ciągle konserwować (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Tego typu problemy nie występują w nawierzchniach bitumicznych.
Przyczepność kół
Kolejnymi cechami, które charakteryzują nawierzchnię pod kątem jej przydatności dla ruchu samochodowego są:
– opór, który jest stawiany przy toczeniu się kół,
– szorstkość i równość powierzchni,
– przyczepność kół do tej powierzchni.
Opór jest największy w przypadku nawierzchni smołobetonowej. Z kolei jest najmniejszy w przypadku nawierzchni betonowej.
Przyczepność kół do nawierzchni jest zależna od:
– warunków powierzchniowych elementów, które się stykają,
– warunków atmosferycznych.
Wartości współczynnika przyczepności kół do nawierzchni należy ustalić w efekcie doświadczeń. Z kolei współczynniki przyczepności opon samochodowych do suchej nawierzchni są odpowiednio duże. Z kolei do mokrej nawierzchni betonowej – o wiele większe niż w przypadku nawierzchni bitumicznych.
